Γιατί δεν μπορώ να παραβλέψω…
Θα μπω, όμως, στον πειρασμό να σχολιάσω τις εκτιμήσεις του στο «ΠΑΡΟΝ» στο φύλλο της 3/9. Φυσικά θα συμφωνήσω ότι δεν είναι δυνατόν να ενοχοποιεί κανείς έναν λαό για εγκλήματα προγόνων, ως γενική αρχή. Όμως με τη Γερμανία υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο. Θα παραθέσω γεγονότα, τα οποία μπορούν να δώσουν και μια άλλη όψη αυτού του νομίσματος.
Δεν χρεώνω τίποτε στη νέα γενιά, αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω τι έγινε στο παρελθόν στην Ελλάδα:
Δεν μπορώ να παραβλέψω ότι αυτή η «απενοχοποιημένη» νέα γενιά αποκαλεί μπαταχτσήδες και τεμπέληδες τη γενιά τη δική μου και των παιδιών μου, ενώ είναι αυτοί που δεν επιστρέφουν το κατοχικό δάνειο και όχι μόνο, το οποίο εμπράκτως έχουν αναγνωρίσει, επιβάλλοντας παράλληλα σήμερα και πάλιν αντίστοιχες αρπαγές και συγκαλυμμένη γενοκτονία στην παρούσα γενιά.
Δεν μπορώ να παραβλέψω ότι με τις οικονομίες των δικών μας ταμείων και τις αποταμιεύσεις μας έσωσαν τις δικές τους τράπεζες.
Δεν μπορώ να παραβλέψω ότι είναι αυτοί που «λαδώνουν» παγκοσμίως (βλέπε Siemens κ.λπ.) για να παίρνουν παράνομα δουλειές.
Δεν μπορώ να παραβλέψω ότι είναι η «απενοχοποιημένη» αυτή γενιά των θαλάμων αερίων, που από το 2014 μέχρι τώρα δηλητηριάζει μέσω των αγορών τροφίμων με τοξικά αλλαντικά κ.ά.
Δεν μπορώ να παραβλέψω ότι είναι αυτοί οι οποίοι διά λόγων προστατεύουν το περιβάλλον (και επιβάλλουν σε άλλους αντιαναπτυξιακούς περιορισμούς, όπως η Συνθήκη Ramsar) και δι έργων το βλάπτουν ασύδοτα και το δηλητηριάζουν οργανωμένα, εξαπατώντας τους πάντες με τα πειραγμένα προγράμματα ελέγχου καυσαερίων της αυτοκινητοβιομηχανίας τους.
Δεν μπορώ να παραβλέψω ότι επειδή δεν έχουν δικές τους πηγές ενέργειας αρπάζουν άλλων χωρών, στραγγαλίζοντάς τες.
Αυτά είναι λίγα και ενδεικτικά αυτών που δεν μπορούν να ξεχαστούν, αλλά είναι επίσης χαρακτηριστικά μιας νοοτροπίας η οποία είναι προφανές ότι κληροδοτείται μέσω του DNA ενός λαού, ο οποίος κάνει με άλλους τρόπους ό,τι και οι πρόγονοί του. Δεν τους ενοχοποιώ για το τι έκαναν οι πρόγονοί τους, αλλά δεν θα πρέπει να σκεφτώ ότι αφού ακολουθούν το δόγμα «δεν πληρώνω όσα χρωστάω γιατί τα έκαναν οι πρόγονοί μου», έχω κι εγώ δικαίωμα να πω το ίδιο; Οι παλαιοί δανείστηκαν, γιατί πρέπει εγώ να πληρώσω; Ας έλθουν οι πρόγονοί σας να πληρωθούν από αυτούς που τα δανείστηκαν.
Στην περίπτωση αυτή μπαίνει θέμα συνέχισης και μεταφοράς υποχρεώσεων στους επόμενους, έστω και αν δεν είναι νόμιμες στο σύνολό τους. Αυτή η συνέχεια βέβαια ισχύει μόνον για τους άλλους!
Όσο για τη δυναμική που αποκτά η Γερμανία σήμερα, μετά την παρέλευση ικανού χρόνου για να αποβάλλουν τις ενοχές του παρελθόντος, δεν είναι παρά η ίδια παρόρμηση και δυναμική που είχε και πριν από τους δύο αιματηρούς πολέμους, τους οποίους ξεκίνησε και έχασε. ʼλλαξε απλώς τακτική και πεδίο μάχης. Διάλεξε το οικονομικό πεδίο. Η πορεία δείχνει ότι όσο και αν βρίσκεται σε πολύ υψηλό επίπεδο δύναμης, το αυτοκαταστροφικό ένστικτο του DNA τους θα τους οδηγήσει πάλι σε ήττες.
Λυπάμαι που δεν μπορώ να συμμεριστώ τη φιλόστοργη και ανθρωπιστική άποψη του κ. πρέσβη, με την οποία εκφράζει έναν γενικό αφορισμό: «Αυτά τα αισθήματα ενοχής, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ακόμη και ως συμπλέγματα, δεν θα διαρκούσαν, ασφαλώς, εσαεί».
Με υποχρεώνει όμως να κάνω μια διάκριση ανάμεσα στον γερμανικό λαό, που και τότε και τώρα κρατιέται στο σκοτάδι για το τι στην πραγματικότητα διαδραματίζεται, και μια μεγάλη, επικυρίαρχη μερίδα που φροντίζει και εκμεταλλεύεται τη δύναμη που του προσέδιδε αυτό το σκοτάδι στο οποίο βρίσκεται ο λαός για να φερθεί όπως και οι πρόγονοί του. Δεν είναι μόνον οι εκλεγμένοι πολιτικοί άρχοντες (και ο Χίτλερ με εκλογές ανέβηκε στην εξουσία) αλλά και όλα τα διαπλεκόμενα, άπληστα οικονομικά συμφέροντα τα οποία εξυπηρετούνται.
Το ίδιο κλίμα και η ίδια νοοτροπία επικράτησε και κατά τις αντίστοιχες περιόδους των προηγούμενων πολέμων, τους οποίους για παρόμοιους λόγους προκάλεσαν.
Συγγνώμη, απλέ Γερμανέ, αλλά δεν είσαι περισσότερο άνθρωπος από τον απλό Έλληνα.
Απλώς εσύ έχεις τον γερμανό εκμαυλιστή πάνω από το κεφάλι σου, ενώ ο Έλληνας έχει την κάθε πολιτική και άπληστα υποτελή, ελιτίστικη καρικατούρα πάνω από το δικό του κεφάλι.