Ό,τι κι αν πάρεις, ό,τι κι αν δώσεις, όλα με δόσεις, ώσπου δεν θα ’χεις πια τι να δώσεις!

Έκπληκτος, την προηγούμενη εβδομάδα, είδα τον Αλέξη μας σε θερμούς εναγκαλισμούς με τον Μακρόν, ενώ, για μεγάλο χρονικό διάστημα, κατά την προ­εκλογική περίοδο στις γαλλικές εκλογές, υποστήριζε τον Μελανσόν και πάει λέγοντας… Βέβαια, εάν είναι για το καλό μας, ορθώς έπραξε ως πρω­θυπουργός, αρκεί βέβαια οι επενδύσεις που μας έταξαν οι γάλλοι επιχειρηματίες να μην είναι της μισθολογικής βάσης των 100 ευρώ -ή για το νερό-, αφού και στην Πόλη του Φωτός οι εργαζόμενοι βγαίνουν καθημερινώς στους δρόμους για τις μεταρρυθμίσεις – απο­ρυθμίσεις των εργασιακών δικαιωμάτων από τον νέο τους Πρόεδρο.

Αναμφισβήτητα, στα θετικά του Αλέξη -που αρκετά τα οσμίζεται μόνο επικοινωνιακώς- αλλά και της χώρας ήταν το διάβα του Μακρόν στους κεντρικούς δρό­μους της Αθήνας αλλά και η ομιλία του πλησίον της Ακροπόλεως, αναδεικνύοντας τον πολιτισμό και την ασφάλεια της χώρας, χτίζοντας συγχρόνως την πιο ανέξοδη αλλά άκρως σημαντική διαφήμιση στο τουριστικό μας προϊόν, που είναι ίσως το μοναδικό που μας παρέχει τον αναπνευστήρα της ζωής.

Την επομένη τον απολαύσαμε στη ΔΕΘ, με περισσότερη σύνεση από τις προηγούμενες χρονιές, αφού σχεδόν τίποτα από τις παρελθοντικές υποσχέσεις δεν του βγήκε, μιας και ο κόσμος πλέον τον απολαμβάνει μόνο για τις εξαίσιες κωλοτούμπες του. Μας ανέ­φερε, εκτός των άλλων, άμεσες μεταρρυθμίσεις, κλείσιμο της αξιολόγησης και το σημαντικό ανέβασμα των δεικτών της οικονομίας, χρησιμοποιώντας μάλιστα τα χέρια του με τεχνικές σπουδαίου καλλιτέχνη, ειδικά επί της επιστημονικής ανάλυσης του ΕΝΦΙΑ, θυμίζο­ντας ολίγον από Σαμαρά, όταν βρισκόταν στην πλήρη πολιτική του παρακμή.

Ο Αλέξης, δυστυχώς, δεν επικοινωνεί με την πραγματικότητα, αφού ο κόσμος υποφέρει και δεν ξέρει τι να πληρώσει και εάν θα καταφέρει να πληρώσει, μόνο με δόσεις, ώσπου δεν θα ‘χει πια τι να δώσει. Οι «εξαιρετικοί» σύμβουλοι και υπουργοί του, αντί να του αναλύσουν τους τρομερούς κινδύνους της ανθρώπινης οικονομίας και την παύση πλη­ρωμών τα επόμενα χρόνια, του προσφέρουν πλεονάσματα, του μιλούν για επενδύσεις, ακόμη και για αυτές που λίγο καιρό πριν αναθεμάτιζαν, βρίσκονται ανάμεσα στην πε­ριβαλλοντολογική – μικροβιακή μόλυνση και το επιχειρείν, αλλά χωρίς σαφείς προσεγγίσεις, μοιράζουν φυλλάδια, ακόμη και στη Θεσσαλονίκη, για τα τεράστια… πλεονάσματα του ΕΦΚΑ και τις συντάξεις που δεν μειώθηκαν, αλλά «ολίγον» πετσοκόφτηκαν. Επιπλέον, υποστηρίζουν ότι η μοναδική ελπίδα για να μη φτάσουν τα απόβλητα ενός βυθισμένου πλοίου στα βράχια της Πειραϊκής είναι ο «ούριος ά­νεμος», ενώ οι σύγχρονοι μεταρρυθμιστές της Παιδείας, που «ξέφυγαν» από το στράτευμα, ανακάλυψαν την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ακόμη και στα βιβλία που δεν διαβάζονταν ούτε και την προηγούμενη εικοσαετία και γι’ αυτό άφησαν τα ίδια.

Η πολυδιαφημιζόμενη, σύγχρονη Κεντροαριστερά, από την άλλη, είναι ένα σύνολο υποψηφίων αρχηγών, αλλά χωρίς καμιά πολιτική. Ο κα­θείς τους ψάχνει για τη δόξα μέσω κάποιων γεροντοπαλίκαρων νοσταλγών του Ανδρέα, που, δυστυχώς για αυτούς, πλέον δεν υπάρχει στη ζωή. Η δε αξιωματική αντιπολίτευση είναι απόλυτα συμβιβασμένη με τους δανειστές, μιας και ο κατά συνθή­κη αρχηγός της, ο Κυριάκος, έχει πλήρως αποδεχτεί ότι η μόνη έξοδος από τα Μνημόνια είναι τα μνημόσυνα και επιπλέον υποστηρίζει ότι οι επενδύσεις, που δεν μπόρεσαν να έρθουν ούτε την «ανθηρά» προηγούμενη εικοσαετία, θα εμφανιστούν ως διά μαγείας από αυτόν, αφού θα έχει απολύσει τον μισό πληθυσμό της χώρας και θα προσφέρει στον άλλον μισό έναν μισθό της τάξης των 100-150 ευρώ, απλά για να ζει αξιοπρεπώς.

Έτσι, μειώνοντας τις «άχρηστες» δαπάνες, η χώρα θα σωθεί, ενώ οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές θα είναι ίσως μερικά εκατομμύρια, που θα θυμίζουν κάτι από ολοκαυτώματα άλλων εποχών. Δεξιοί φίλοι μου πρόσφατα μου έλεγαν ότι θα προτιμούσαν για αρχηγό της συντηρητικής παράταξης ακόμη και τον ακροδεξιό ʼδωνη-Σπυρίδων, αφού διαθέτει μια κάποια ευφυΐα, ως διατελέσας υπουργός, ενώ για τον Κυριάκο μου είπαν ότι δεν διαθέτει ούτε τη βασική ικανότητα της άσκησης του λειτουργήματος του εφόρου σε ερασιτεχνική ομάδα πετοσφαίρισης. Και όμως ο Αλέξης, αφού κατάφερε να ξεφουσκώσει τη «γνήσια» Αριστερά, τροφοδοτεί με ελπίδες διακυβέρνησης της χώρας, λόγω των κατορθωμάτων του, ακόμη και αυτόν, που και δεξιοί ακόμη ψηφοφόροι τρέμουν στον ερχομό του!

Ανένδοτος