43 χρόνια από το μεγάλο κίνημα της αλλαγής
Σ’ αυτό το μεγάλο δημοκρατικό κίνημα συναντήθηκαν οι γενιές της Εθνικής Αντίστασης, των ανένδοτων αγώνων, του 1-1-4, της αντιδικτατορικής αντίστασης, του Πολυτεχνείου.
Τα μηνύματά του επίκαιρα όσο ποτέ. Ναι στην Ευρώπη των λαών. Πρώτα η Ελλάδα. Με την Ελλάδα που αξίζει στην Ευρώπη που θέλουμε. Κοινωνία με ανάπτυξη. Αλληλεγγύη και ανθρωπιά. Κύπρος ενιαία, κυρίαρχη, ανεξάρτητη και δημοκρατική.
Η μνήμη αποτελεί χρέος, διότι δεν πρέπει να ξεχάσουμε. Πρέπει να θυμόμαστε πού βρισκόταν η Ελλάδα, πώς εξελίχθηκαν οι πολίτες της, πώς προόδευσαν, πώς μεταμορφώθηκαν τα χωριά της, πώς έγιναν οι υποδομές, πώς στέριωσε το κοινωνικό κράτος, πόσα σχολεία και πανεπιστήμια δημιουργήθηκαν, πόσοι επιστήμονες κόσμησαν την Ελλάδα στα πέρατα του κόσμου.
Αυτό το κίνημα σφράγισε τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στην Ελλάδα για τρεις δεκαετίες και δημιούργησε στέρεους θεσμούς μετά τη Μεταπολίτευση, κυρίως στο κράτος, μέσα από τον εκδημοκρατισμό των δομών, των μηχανισμών και των λειτουργιών του. Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, θεσμοί και αναπτυξιακές δυνατότητες έδωσαν ώθηση στην ελληνική κοινωνία.
Οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις και οι βαθιές αλλαγές έκαναν ορατό το στίγμα της Ελλάδας που προόδευε.
Πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, καλές σχέσεις με τον αραβικό κόσμο, διεθνείς πρωτοβουλίες στο εξωτερικό, Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα. Στο εσωτερικό ενδεικτικά: Θεσμοί αποκέντρωσης, Εθνικό Σύστημα Υγείας, ΑΣΕΠ -για την πάταξη των πελατειακών σχέσεων-, ισότητα των δύο φύλων, πολιτικός γάμος, κατάργηση προίκας και άλλες αλλαγές στο οικογενειακό δίκαιο, δημιουργία δημόσιων βρεφονηπιακών σταθμών. Σύνταξη για την αγρότισσα. Αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων. Εθνικό δίκτυο βιβλιοθηκών, ίδρυση μεταλυκειακών κέντρων, πολιτιστικά προγράμματα. Αξιολόγηση και στοχοθεσία στη δημόσια διοίκηση, ηλεκτρονική διακυβέρνηση, το πρόγραμμα Διαύγεια, η λογοδοσία, θεσμοί διαφάνειας, ελεγκτικοί μηχανισμοί, αρχές για τον έλεγχο του μαύρου χρήματος, χρηματοδότηση και έλεγχος των οικονομικών των κομμάτων, σύγχρονος κανονισμός του Κοινοβουλίου.
Οφείλουμε επίσης να τονίσουμε ότι και στην οργάνωση του κόμματος υπήρξαν καινοτόμες δράσεις, που αφορούσαν τον έλεγχο της εφαρμογής των αρχών διαφάνειας και λογοδοσίας, μέσα από ένα πλέγμα ρυθμίσεων που συγκροτούν έναν κομματικό, συνταγματικό χάρτη.
Παθογένειες ασφαλώς υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, στο μέτρο που το πολιτικό σύστημα δεν επιδεικνύει αυστηρή προσήλωση στη διακριτή λειτουργία των θεσμών. Όμως ο μηδενισμός και ο ισοπεδωτισμός για την αποτίμηση του έργου δεν έχει χώρο.
Αλλά ας θυμηθούμε τι είχε πει ο Ανδρέας Παπανδρέου στην ιστορική συνεδρίαση της Βουλής 28/8/1992 για την «Κύρωση της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση…».
Το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης
«Τι περιλαμβάνει το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης για μας; Τον σεβασμό της λαϊκής κυριαρχίας, της δημοκρατίας και σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. (Το μεγάλο δημοκρατικό έλλειμμα πρέπει γρήγορα να καλυφθεί).
Τη διασφάλιση των ατομικών και συλλογικών ελευθεριών. Την ανάδειξη της εθνικής πολιτιστικής ταυτότητας των κρατών-μελών. Την οικονομική ανάπτυξη και πλήρη απασχόληση του εργατικού δυναμικού. Τη δωρεάν παιδεία και ιατρική περίθαλψη. Την κοινωνική μέριμνα, την προστασία του περιβάλλοντος. Αυτό είναι το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης».
«Δεν έχει ακόμα διαμορφωθεί το θεσμικό πλαίσιο για την πολιτική, ούτε για την ενιαία -όχι απλώς κοινή- εξωτερική πολιτική, ούτε για την ενιαία άμυνα.
Δεν υπάρχει αναφορά καν στο τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα της ανεργίας, τη χειρότερη μορφή ανισότητας που μπορεί να γνωρίζει μια σύγχρονη χώρα…».
Σήμερα βρισκόμαστε σε μια σημαντική καμπή στην πολιτική ιστορία της πατρίδας μας.
Η επιβολή των Μνημονίων δημιούργησε κοινωνικές εκρήξεις, διέλυσε την οικονομία, στραγγάλισε ό,τι κοινωνικό είχε κατακτηθεί και προκάλεσε δυστυχία στη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Τις πολιτικές πλήρωσαν οι πολίτες με θυσίες χωρίς τέλος.
Παράλληλα, οι πολιτικές μεταμφιέσεις του κυβερνητικού κόμματος απογοήτευσαν τους ψηφοφόρους, οι οποίοι επένδυσαν, διότι πίστεψαν ότι η Αριστερά που εκπροσωπούσε ο ΣΥΡΙΖΑ θα καλυτερέψει τη ζωή του κι έτσι εμπεδώθηκε η αντίληψη ότι «όλοι είναι ίδιοι».
Κάτω από αυτό το κλίμα, η Δημοκρατική Παράταξη, που εκφράστηκε πλειοψηφικά από το ΠΑΣΟΚ, πήρε πρωτοβουλίες για την επανασυγκρότησή της στις νέες προκλήσεις που διαμορφώθηκαν μετά και την κυβερνητική θητεία της «Αριστεράς».
Νέα διακυβεύματα πρέπει να υπερασπιστούμε: Τη Δημοκρατία και το περιεχόμενό της (διάκριση των εξουσιών), τους θεσμούς, την ελευθερία και τον πλουραλισμό στο πλαίσιο του Συντάγματος, που μας εξασφαλίζει μια στέρεη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Οφείλουμε να αντισταθούμε στις ακρότητες, που είναι γέννημα μιας εξουσιαστικής ιδεοληψίας, που δεν εκφράζει τους σκεπτόμενους δημοκρατικούς πολίτες παρά μόνο ένα στενά κομματικό ακροατήριο.
Είναι λοιπόν ανάγκη να συγκροτηθεί αυτό το μεγάλο κίνημα της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού, για να υπάρξει εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας, κινητοποιώντας τους πολίτες στο πλαίσιο ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου.