Για όλα υπάρχει λύση όταν οι άνθρωποι αγαπιούνται
Είδα το χαμόγελο του γιατρού μου κι αναθάρρησα. «Όλα καλά» μου είπε και τα γαλάζια του μάτια είχαν την λάμψη του ανθρώπου που κέρδισε ακόμη μια μάχη. Τότε για πρώτη φορά ένοιωσα πως εκεί μέσα ζούσε ένας άλλος κόσμος. Ένας κόσμος που είχε τους δικούς του ρυθμούς, που αγωνιούσε και πολεμούσε για το υπέρτατο αγαθό την «ζωή». Για την κάθε μέρα, τον ήλιο, τον ουρανό, την βοή που έρχεται από ένα ανοιχτό παράθυρο, τα όνειρα, τις ελπίδες τους, τις νύχτες με τ άστρα, τα δειλινά με τον ήλιο στο γέρμα της δύσης, τα ασημένια φεγγάρια, τις θάλασσες, τα βουνά, την φύση μ όλα τα πλούτη της και κατάλαβα πως δεν είναι μόνο οι απ έξω που κινούν τα νήματα της κοινωνίας κι ότι δεν είναι μόνο σπουδαίο να ζεις αλλά και πως ζεις. Όσο φτωχός, όσο στερημένος κι αν είσαι είναι ανεκτίμητο το φως της μέρας που τα ανοιχτά σου μάτια μπορούν να δουν.
Και πάνω απ όλα είδα την δύναμη του ανθρώπου που μπορεί να ξεπεράσει όλα τα άσχημα, να υπερβεί τον εαυτό του όταν μια αχτίνα χαμόγελου ζεσταίνει την καρδιά του.
Η αγάπη, το συναίσθημα της εμπιστοσύνης κι η ανακούφιση πως κάποιος σε φροντίζει είναι ικανά να σε κάνουν να θέλεις να ξεναβγείς στους ρυθμούς του δρόμου. Κι όλα αυτά χάρη σ εκείνες τις σιωπηλές λευκές σκιές που στο σκοτάδι της νύχτας παρακολουθούν την κάθε σου αναπνοή. Τους αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ, τους αξίζει κάθε είδους έπαινος γιατί χάρι σ αυτούς τους ακούραστους εργάτες της πάλης με την ζωή αντιλαμβάνεσαι πόσο σημαντικό είναι να υπάρχεις ακόμα κι αν σου ναι δύσκολο να πληρώνεις λογαριασμούς, υποχρεώσεις, την καθημερινότητα με τα μικρά ή τα μεγάλα της προβλήματα.
Για όλα υπάρχει λύση όταν οι άνθρωποι αγαπιούνται. Μόνο η αγάπη, η ανθρωπιά κι η αλληλεγγύη μπορούν να σε στηρίξουν. Είναι συναισθήματα που περιγράφουν «εν ολίγοις» μια μικρή γλυκιά φιλότιμη χώρα, την «Ελλάδα», την πατρίδα μας, που εκείνο ίσως που τη χαλά είναι η αφέλεια κι η ευπιστία σ αυτούς που κάνουν ότι θέλουν να τη σώσουν.