ΕΝΤΙΜΟΤΑΤΟΙ ΚΥΡΙΟΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΕΙΣ ΜΑΣ ΔΙΝΕΤΕ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ ΧΑΠΙ

ΒΡΟΧΕΡΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ ΧΩΡΑ
Αψηλό της αγάπης δέντρο,
φύλλα καλοκαιρινά,
στείλτε μήνυμα στον κόσμο
πως ο χρόνος δεν περνά.
Δεν περνά αυτός ο χρόνος
και ο άλλος που θα ʼρθει
αν δεν φτάσει μια αγάπη
δίπλα μου να κοιμηθεί.
•••
Εγώ άγιασα δειπνώντας
με ψωμί και με νερό
καταιγίδες κυβερνώντας
ένας μέσα στο σωρό.
Εγώ έφτιαξα το νου μου
σαν το μέταλλο σκληρό
κι απʼ το κέντρο
τʼ ουρανού μου,
έρωτα, σε καρτερώ.
•••
Βροχερή της καρδιάς
μου χώρα,
σπίτια όλα βορεινά,
που δεν βλέπω τον ήλιο
γιατί η νύχτα κυβερνά,
δεν θʼ ανοίξω παραθύρι
αν δε δω ψηλό καπνό,
αν οι πέτρες δεν μιλήσουν
και δεν πουν το τι περνώ.
•••
Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΕΓΙΝΕ ΠΕΤΡΑ
Την ώρα που η παλίρροια
ανεβαίνει
κι έχει η θάλασσα
στα δυο σχιστεί,
ακούω το τραγούδι
των Σειρήνων
βλέπω τον έρωτα
σαν ένοπλο ληστή.
•••
Δεν έχω σπίτι, δεν έχω τόπο
ούτε ένα σκύλο να καρτερεί,
η νοσταλγία έγινε πέτρα
και δεν τη σπάζει ούτε σφυρί.
•••
Άλλοι είναι εκείνοι που
θα γιορτάσουν
κι εγώ στʼ αζήτητα ίσως ριχτώ,
σκοτώνουν τʼ άλογα
όταν γεράσουν
μου το ʼχες γράψει κι ήταν γραφτό.
•••
Είμαστε αγάλματα κλεισμένα στο μουσείο,
εμείς που αγγίξαμε
γερά την ηδονή,
μα ως ατρόμητοι και
ως γενναίοι
ό,τι αγαπήσαμε
δεν το ʼχουμε αρνηθεί.
•••
Η ΑΓΑΠΗ ΞΕΚΟΥΡΑΖΕΙ
Βάζω νερό
και μπροστά τη μηχανή μου
κι ήρθα να ʼδω
πού θα πάμε καλλονή μου.
•••
Θα σου κορνάρω
και θα βγούμε παραλία
εκεί που μόνα τους
νυστάζουνε τα πλοία.
•••
Τη ζωή θα τη γλεντήσω
και ωραία και σωστά
η Αθήνα είναι πίσω
και η Βάρκιζα μπροστά.
Η αγάπη ξεκουράζει
σαν ωραία μουσική
θέλει φλόγα, θέλει γκάζι
και ρεπό την Κυριακή.
•••
Κοίτα να δεις
πώς αλλάζουμʼ οι άνθρωποι
ένα μικρό
και λαστιχένιο τόπι.
•••
Θα μας ζητούν
οι άλλοι με τα μηχανάκια
κι εμείς χαμένοι
στην καπνιά και στα μπαράκια.
•••
ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Δεν μʼ αρέσουν τα τραγούδια
που μιλάνε συνεχώς
για ατέλειωτες αγάπες
κι εγώ να ʼμαι μοναχός.

Λέξεις, λέξεις κι άλλες λέξεις
που ζητούν να τις ξεμπλέξεις.

Εγώ θέλω τα τραγούδια
σαν σφυριά να με χτυπούν,
θέλω λόγια να πηγαίνουν
στην καρδιά και να μιλούν.
Εγώ θέλω τα τραγούδια
σαν νυστέρια να τρυπούν
κι όχι σαν γραφειοκράτες
απʼ την πλήξη να πενθούν.
•••
Δεν μʼ αρέσουν τα τραγούδια
που μιλούν πολιτικά
και στο τέλος σε κοιμίζουν
λες και είναι υπνωτικά.
•••
Θέλω έργα. Έργα μόνο,
που να καταργούν το νόμο.
…………………………………..
…………………………………..
Τώρα καθόμαστε
και τραγουδάμε
Μανιάτικα και Ηπειρώτικα
μοιρολόγια.
Περιμένουμε με υπομονή
και επιμονή
τη νεκρώσιμη ακολουθία ΣΑΣ.