Ο κομμουνισμός είναι χριστιανισμός;
Ο σημερινός τίτλος είναι και αντιστρέψιμος: «Ο χριστιανισμός είναι (και) κομμουνισμός;». Ο έχων δύο χιτώνας δίδει τον έναν; Το πιθανότερο ενδέχεται να είναι αρπακτικός. Να επιθυμεί τον μέγιστο δυνατό πολλαπλασιασμό των χιτώνων του. (Εξυπακούεται ότι η λέξη «χιτώνας» είναι συμβατική.)
Το «εγώ» δεσπόζει πάντοτε του «εσύ» σε άνδρες και γυναίκες. Ο αντίθετος ισχυρισμός είναι υποκριτικός και διαβλητός.
Ο γνήσιος έρωτας μεταξύ ετεροφύλων είναι και παθιασμένος αλλά και ακόρεστος. Όταν φθίνει και γίνεται συνήθεια χάνει την αυθεντικότητά του.
Η αυθεντικότητα επιστρέφει μετά βαΐων και κλάδων στην καταγεγραμμένη Ιστορία. Ιστορία που συντίθεται από άθροισμα λεπτομερειών. Από τη μια μεριά έχουμε πρώτα τον φασισμό του Μπενίτο Μουσολίνι κι ύστερα τον ναζισμό του Αδόλφου Χίτλερ. Ο Άξονας υπήρξε η συμμαχία Γερμανών, Ιταλών και Ιαπώνων.
Από την άλλη πλευρά έχουμε τη συνεργασία Μαρξ και Ένγκελς για τη δημιουργία του επιστημονικού σοσιαλισμού, ο οποίος δεν λειτούργησε και ορθώς αποκλήθηκε «μαρξισμός» το εν λόγω εγχείρημα.
Στην Ελλάδα (και στους σημερινούς χαμερπείς ηγετίσκους της Ευρωπαϊκής Ένωσης) τα πάντα διαστρεβλώνονται. Όλοι εμφανίζονται ως δήθεν πάνσοφοι. Με πρώτον και καλύτερο τον ΑΚΡΟΔΕΞΙΟ φαφλατά Βενιζέλο.
Σε αυτήν τη φάση των εξελίξεων ο φελλός Σημίτης έχει βάλει φίμωτρο. Αφήνει άλλους να γαβγίζουν για λογαριασμό του, εκκωφαντικά.
Ο Κυριάκος, η Ντόρα και άλλα αλλαντικά έχουν βάλει στο στόχαστρό τους τον εγκληματία Στάλιν. Όλοι ανέπνευσαν στη Μόσχα όταν τίναξε τα πέταλα, το 1953. Υπό την καθοδήγηση του Νικήτα Χρουστσόφ, πρώην πρωθυπουργού, επιβεβαιώθηκαν τα εξωφρενικά τερατουργήματα του θανόντος. Έτσι, μετά την αποβίωση του Στάλιν, ο διάδοχός του, πολύ προσεκτικός στην αρχή της σταδιοδρομίας του, ομαλοποίησε την κατάσταση στη Σοβιετική Ένωση, χωρίς εξάρσεις, τριγμούς και οδυρμούς.
Την περίοδο για την οποία μιλάμε (ύστερα από τον εμφύλιο σπαραγμό της χώρας μας), οι έλληνες κομμουνιστές συνεργάστηκαν με άλλα κόμματα, κυρίως του Σοφούλη, πριν η ισχυρότατη ΕΔΑ του 1958 διεκδικήσει με αξιώσεις την εξουσία. (Η ΕΠΕΚ του Παπαπολίτη, ομού με τον Νικόλαο Πλαστήρα –που είχε διατελέσει τέσσερις φορές πρωθυπουργός και πέθανε κατά σύμπτωση το 1953, όπως και ο Στάλιν- δεν ευδοκίμησε. Δεν ευδοκίμησαν επίσης όλες οι άλλες πολιτικές υποδυνάμεις, οι οποίες πόνταραν στην τύχη, ή σε… θαύματα.)
Το πώς ξεφούσκωσε η ΕΔΑ του 1958 είναι πασίγνωστο. Στις εκλογές του 1961, καθοδηγούμενες από δυνάμεις του κλειστού κυκλώματος του θρόνου, ψήφιζαν τα δέντρα και οι πεθαμένοι, σε μεγάλη μάλιστα έκταση.
Θα μνημονεύσω επίσης δύο αξιοσημείωτα περιστατικά: Πρώτον, ο Παύλος και η Φρειδερίκη, γερμανικής προελεύσεως και δαύτη, εμφανίστηκαν απρόσκλητοι στο Λονδίνο, όπου τους περίμενε ο ναυτεργάτης (και αργότερα βουλευτής της Αριστεράς, Αμπατιέλος, μαζί με τη βρετανίδα σύζυγό του, Μπέτι Αμπατιέλου). Η κατάσταση έβραζε ΚΑΙ ΤΟΤΕ στην Ελλάδα, γεγονός που επέβαλε στους εκεί παρεπιδημούντες οικοτρόφους να τα ψάλλουν χονδροειδώς στους επισκέπτες. (Οι ελληνικές εφημερίδες περιέγραφαν επί ημέρες το απρόβλεπτο συμβάν.)
Το δεύτερο λίαν απρόβλεπτο περιστατικό υπήρξε η προγραμματισμένη δολοφονία του πρώην άλτη του μήκους και ειρηνόφιλου μαραθωνοδρόμου Γρηγόρη Λαμπράκη, γιατρού το επάγγελμα. Τον τραυμάτισαν βαρύτατα στη Θεσσαλονίκη με ένα ασήκωτο καδρόνι στο κεφάλι και τον άφησαν να πεθάνει, χωρίς να ελαφρύνουν τους φρικτούς πόνους του.
Με κείμενο του Βασίλη Βασιλικού, που κυκλοφόρησε ως λογοτεχνικό μυθιστόρημα, με πρωταγωνιστή την ψυχή του Λαμπράκη, και ταινία σχεδόν αμέσως μετά σε σκηνοθεσία Κώστα Γαβρά – ταινία που προβαλλόταν επί σειρά ετών σε διάφορους κινηματογράφους, με συζήτηση μάλιστα του κοινού μετά το πέρας της. Μια ταινία που την παρακολούθησα σε τρεις διαφορετικούς κινηματογράφους και διηύθυνα με επιτυχία, νομίζω, τις παρεμβάσεις του διψασμένου να πληροφορηθεί λεπτομέρειες κοινού.
Τα λογής χουντόμουτρα και οι συνοδοί τους, γυναίκες και άντρες, δεν αντιλήφθηκαν ποτέ πως ο Γρηγόρης Λαμπράκης είχε γίνει σύμβολο. Σύμβολο αγώνα για να τους εξευτελίσει και να τους καταρρακώσει. Σύμβολο μάλιστα μεγάλης διάρκειας.
Όλα έρχονται και όλα παρέρχονται. Εξαιρούνται μόνο οι λατρευτοί μας νεκροί. Εκείνοι που τους ζήσαμε και παρακολουθήσαμε την ανεξάρτητη πορεία τους.
Θα τελειώσω όπως άρχισα. Ο κομμουνισμός είναι χριστιανισμός κι ο χριστιανισμός κομμουνισμός, χωρίς ερωτηματικά κι αμφισβητήσεις. Ο έχων δύο χιτώνες οφείλει να δίνει τον έναν σʼ όποιον δεν έχει κανέναν. Η Ιστορία κάνει έτσι κι αλλιώς τη δουλειά της και δεν έχει ανάγκη να την αφαιρέσουμε έστω προσωρινά. Ο έρωτας επίσης είναι κομβικό σημείο της ζωής ανάμεσα στη γέννηση και τον θάνατο. Όσο για την οργιώδη αγάπη του χρήματος (που δεν την αναφέραμε ρητά σʼ ετούτο το άρθρο), είναι η αφετηρία του κακού και των πλείστων εγκλημάτων.
Επανόρθωση: Η δολοφονία του ιδιοφυούς Τρότσκι με τσεκούρι στο Μεξικό, βαλτού από τον Στάλιν, δεν έγινε το 1940 αλλά το 1939. Λάθη κάνουν διάφορα δημοσιεύματα, ακόμα και αδόκιμες εγκυκλοπαίδειες, αφού οι συγγραφείς των λημμάτων δεν είναι παντογνώστες.