Ο ακαδημαϊκός Θανάσης Φωκάς μιλάει για τον νεκρό αδελφό του, τον Μητροπολίτη Κεφαλληνίας…
Επώνυμοι και οι δύο. Καταξιωμένος ο καθένας στον χώρο του. Και με αποδοχή από την κοινή γνώμη.
Στην Κεφαλονιά, μια βδομάδα πριν, έγινε στο Δημοτικό Θέατρο Αργοστολίου η παρουσίαση του βιβλίου του Διονύση Κουγιανού που αναφέρεται στον Μακαριστό Μητροπολίτη Κεφαλληνίας Γεράσιμο Φωκά, ο οποίος πέθανε ξαφνικά, πριν γίνει η ενθρόνισή του μετά την πανηγυρική εκλογή του. Τίτλος του βιβλίου: «Ένας ουρανοθρόνιστος Επίσκοπος – Με τη φωνή των Κεφαλλήνων».
Εκεί ο γνωστός και με διεθνή παρουσία ακαδημαϊκός Θανάσης Φωκάς μίλησε για τον αδελφό του, τον Γεράσιμο, με διάχυτη τη συγκίνηση στην ατμόσφαιρα γιατί ο Γεράσιμος ήταν πολύ αγαπητός στην κεφαλονίτικη κοινωνία. Το παρακάτω απόσπασμα από την ομιλία του Θανάση λέει πάρα πολλά, που είναι χρήσιμη πυξίδα για τον καθένα μας…
«Ποια είναι η εξήγηση για το πώς έζησε ο αδελφός μου;
Κάθε άνθρωπος όσο περισσότερο ωριμάζει τόσο και ενδιαφέρεται για την παρακαταθήκη του. Ο μεγάλος ρώσος συνθέτης Σοστακόβιτς, όπως και οι περισσότεροι μεγάλοι καλλιτέχνες και επιστήμονες, ήταν εσωστρεφής και για τον λόγο αυτό προκάλεσε έκπληξη το γεγονός ότι προ της ενάρξεως της πρώτης εκτελέσεως της δεκάτης τετάρτης συμφωνίας του απευθύνθηκε στο κοινό.
Αυτή η συμφωνία, η οποία έχει άμεση σχέση με τον θάνατο, αποτελείται από μελοποιημένα έργα μεγάλων ποιητών, όπως ο Λόρκα και ο Απολλιναίρ, οι οποίοι έχασαν με βίαιο τρόπο τη ζωή τους. Είπε, λοιπόν, ο Σοστακόβιτς: ʽʽΟ άνθρωπος πρέπει να ζει με τέτοιο τρόπο τη ζωή του, ώστε όταν πλησιάζει η στιγμή του θανάτου να μη νιώσει οξύ πόνο ότι τη σπατάλησε ούτε να νιώσει τύψεις για το ότι θα μπορούσε να είχε προσφέρει περισσότερα στην κοινωνία, αλλά δεν το έκανεʼʼ.
Ο Μακαριστός Γεράσιμος σίγουρα εκοιμήθη χωρίς να νιώσει ούτε οξύ πόνο ούτε τύψεις. Αυτή, αν θέλετε, η έμφυτη ανάγκη για κοινωνική προσφορά δεν αρκεί, όμως, για να εξηγήσει τον τρόπο ζωής του αδελφού μου, ο οποίος σε μεγάλο βαθμό ήταν αντίθετος με το βιολογικό ένστικτο της επιβίωσης. Ποια είναι, λοιπόν, η εξήγηση; Αναμφίβολα, υπάρχει σχέση μεταξύ Χριστιανισμού και Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας. Αρκεί να αναφέρουμε την περίφημη θεωρία του Πλάτωνα και των μεταπλατωνικών φιλοσόφων περί ψυχών.
Ο Χριστιανισμός, όμως, εισήγαγε μια εντελώς πρωτόγνωρη έννοια: ʽʽΑγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόνʼʼ. Μέσα από αυτό το πλαίσιο είναι εύκολο να κατανοήσουμε και να συνοψίσουμε τη ζωή του Μακαριστού Γεράσιμου: Η ζωή του αποτελούσε ενσάρκωση της μεγαλειώδους έννοιας της χριστιανικής αγάπης».