Η άλλη άποψη…

Να κλείσουν άμεσα οι πληγές που πυορροούν στη Θράκη

«Η επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού στη Θράκη τον Ιούνιο του 2017 συνδέεται με την προσπάθεια της Τουρκίας να αποκαταστήσει την επιρροή της μέσα στη μειονότητα. Το πιο ανησυχητικό, όμως, σημάδι για τις προθέσεις της Τουρκίας προέκυψε κατά τον ανασχηματισμό της τουρκικής κυβερνήσεως την 19η Ιουλίου. Ένας ασήμαντος βουλευτής που δεν είχε αναλάβει ούτε υφυπουργός ορίσθηκε αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως. Πρόκειται για τον Χακάν Τσαβούσογλου (συνεπωνυμία με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών) που γεννήθηκε στην Κομοτηνή. Ποιο είναι το προσόν του εκτός από την αφοσίωσή του στον Ερντογάν; Αναδείχθηκε πρόεδρος του συλλόγου Τούρκων Δυτικής Θράκης, μιας αλυτρω­τικής οργανώσεως που λειτουργεί ως παράρτημα του τουρκικού κράτους. Αρμοδιότητα του νέου αντιπροέδρου είναι οι Τούρκοι που διαμένουν εκτός Τουρκίας. Οι δύο κρατικοί φορείς τους οποίους εποπτεύει έχουν κατηγορηθεί από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες για δύο κυρίως πράγματα. Αφενός ότι κατευθύνουν τουρκικές χρηματοδοτήσεις προς τις φιλοτουρκικές και φιλοϊσλαμικές οργανώσεις στα Βαλκάνια και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αφετέρου ότι αποτελούν το προκάλυμμα διαφόρων επιχειρήσεων των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών.

Το 1989 η Αθήνα ξύπνησε ένα πρωί ανακαλύπτοντας ότι είχαν εκλεγεί στη Θράκη δύο ανεξάρτητοι μουσουλμάνοι βουλευτές. Το σύστημα ξεκουνήθηκε και ασχολήθηκε σοβαρά με την κατάσταση στην πε­ριοχή. Καρπός εκείνης της περιόδου είναι το καθεστώς ισονομίας και ισοπολιτείας που θεσπίσθηκε το 1991. Τα πράγματα όμως δεν πάνε με τον αυτόματο πιλότο. Υπάρχουν υπόγειες διεργασίες μέσα στη μειονότητα που οργανώνονται από την Τουρκία και διαφεύγουν της προσοχής. Το πλέον πρόσφατο καμπανάκι ήταν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του 2014. Οι δύο νομοί Ροδόπης και Ξάνθης είχαν το δικό τους ξεχωριστό χρώμα στον εκλογικό χάρτη της Ελλάδος. Στη Θράκη υπάρχουν συγκεκριμένες πληγές που πυορροούν εδώ και χρόνια. Για να μην επαναληφθούν αντίστοιχες εκπλήξεις με αυτές του 1989, θα πρέπει η ελληνική πολιτεία να τις κλείσει άμεσα».

***

Διά χειρός…

…του Αναστάση Ι. Καραμήτσου, από το άρθρο του στο «Πρώτο Θέμα» με τίτλο «Οι διορισμοί του ΣΥΡΙΖΑ»:

Οι διορισμοί δεν σώζουν…

«Εκτιμώ ότι το 2018 το κόλπο με τους διορισμούς κομματικών στελεχών αλλά και γενικώς των διορισμών στο Δημόσιο και τους δήμους θα ξεφύγει τελείως από το πλαίσιο που έχουν θέσει τα μνημόνια και η τρόικα. Θα διορίζει η κυβέρνηση όπου βρει χιλιάδες πολίτες εκτός διαδικασιών ΑΣΕΠ κ.λπ. με συμβάσεις που χρονικά θα φτάνουν κάπου εκεί κοντά στον χρόνο διεξαγωγής εκλογών. Και ας φωνάζει η τρόικα, έτσι κι αλλιώς λεφτά δεν δίνουν στους ιδιώτες, το κράτος χρωστά 5 δισ. ευρώ στις επιχειρήσεις, άρα τα κρατικά ταμεία έχουν ρευστό. Επομένως, δεν έχουμε και πολλή ανάγκη τους δανειστές. Θα διορίζει και θα τάζει διορισμούς όλο το 2018 και θα δίνει και κάνα 300άρι ευρώ ως δώρο κάθε τόσο σε κάποια κοινωνική ομάδα, όπως έκανε τα περασμένα Χριστούγεννα.

Οι αναλυτές τάσεων στο κυβερνών κόμμα –όσο και στη Ν.Δ.– έχουν καταλήξει ότι με αυτά τα πολιτικά τερτίπια μπορεί να μην κερδίζεις πλέον εκλογές, αλλά δεν εξαφανίζεσαι ως κόμμα. Γιʼ αυτό και βρίσκουν σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ περί το 17%-18%, γεγονός που του επιτρέπει να φτάσει στο 20% στις εκλογές ή και στο 22%. Ασχέτως αν μπορεί ταυτοχρόνως και η Ν.Δ. να φτάσει στο 38%-40%. Πάντως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χάνεται, όπως λένε οι ίδιοι αναλυτές. Τώρα βέβαια ίσως αγνοούν τις φυγόκεντρες τάσεις που θα δημιουργηθούν όταν πέσει από την εξουσία. Και το ΠΑΣΟΚ πήρε 16% όταν έπεσε από την κυβέρνηση και κατέληξε κοντά στο 4%».

***

Διά χειρός…

…του Στέλιου Χιωτάκη, ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης, από το άρθρο του στην «Καθημερινή» με τίτλο «Ο ʽʽνόμος του καδήʼʼ και η ʽʽτυφλήʼʼ Θέμις»:

Το αντίβαρο στα παιχνίδια με τη Δικαιοσύνη και το Σύνταγμα

«Θεσμικά, το ξεπερασμένο ʽʽδίκαιο του καδήʼʼ δεν έχει καμιά θέση στα ελληνικά δικαστήρια. Μέχρι που έρχο­νται κάποια γεγονότα να μας θυμίσουν πως όταν τα πράγματα δυσκολέψουν για ορισμένους ισχυρούς, τότε η Ελλάδα δεν είναι Ευρώπη και, επομένως, ακόμη και το ʽʽτυπικό δίκαιο των δικαστώνʼʼ μπορεί να εξωθείται στο να μην είναι ουδέτερο και αμερόληπτο, αλλά να επη­ρεάζεται από τη θέληση των ισχυρών ή τα σκαμπανεβάσματα της κοινής γνώμης. Το τελευταίο μπορεί να εξειδικευθεί και ως το ʽʽκοινό περί δικαίου αίσθημαʼʼ, με αποσιώπηση του γεγονότος ότι η έννοια αυτή είναι τόσο αόριστη και προπαντός ευάλωτη στη χειραγώγηση από τις τρέχουσες ισορροπίες δυνάμεων και τα εκάστοτε παιγνίδια της εξουσίας. Και εδώ οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Γιʼ αυτό και το ʽʽτυπικό δίκαιο των δικαστώνʼʼ ισχύει ως το ʽʽθεσμικό αντίβαροʼʼ ενάντια στα κάθε λογής επιχειρούμενα παιγνίδια με τη Δικαιοσύνη και το Σύνταγμα μέσω της κυνικής εκμετάλλευσης του ʽʽκοινού περί δικαίου αισθήματοςʼʼ».

***

Διά χειρός…

…του πρύτανη του Πανεπιστημίου Κύπρου Κωνσταντίνου Χριστοφίδη, από το άρθρο του στην «Καθημερινή» με τίτλο «Στο Λουξεμβούργο τα κατα­φέρνουν καλύτερα»:

Ανάγκη για νέο πολιτικό προσωπικό

«Η Κύπρος χρειάζεται άλλο πολιτικό προσωπικό, με περισσότερες παραστάσεις από τον σύγχρονο κόσμο, άλλες δεξιότητες. Ανθρώπους που να αντιλαμβάνονται πώς προχωρεί η σύγχρονη εποχή, που δεν θα έχουν το μυαλό τους στο επόμενο ρουσφέτι αλλά στην επόμενη καινοτομία. Οι παλιοί και οι φρέσκοι κατεψυγμένοι, σε μια προσπάθεια υπαρξιακής δικαίωσης, επιμένουν στα παλιά, αφού αυτά έμαθαν. Το κάθε τι νέο τους φοβίζει όχι μόνο γιατί δεν το κατανοούν αλλά, κυρίως, γιατί δείχνει τη δική τους ανεπάρκεια…».