Ζήτω που καήκαμε…

(Ο Λιάκος που «αγρυπνά», η περιφερειάρχης που «θυμώνει» και η… υπερπτήση του παραθεριστή)

Απολύτως κατανοητό πως ο πύρινος όλεθρος όχι μόνο δεν προσφέρεται για «αστεϊσμούς» αλλά ούτε και τους συγχωρεί.

Ωστόσο, με απόλυτο σεβασμό σε όλους εκείνους που έδωσαν και δίνουν τη μάχη, ίσως και να συγχωρείται ο σχολιασμός για κάποια πρόσωπα, κατά τεκμήριο σοβαρά ή σοβαροφανή ή και… ανάλαφρα!

Π.χ., να αφήσουμε ασχολίαστη την παρουσία του δημάρχου Μαραθώνα στην πρώτη γραμμή του πυρός;

Καλά, δεν παίζεται το άτομο!

Όχι γιατί έπαιζε με τη μάνικα (με την… καλή έννοια) του πυροσβέστη, αλλά γιατί «τσακίστηκε» να πάρει το ελικόπτερο προκειμένου να επιστρέψει στις 6 το πρωί από το ερημονήσι που έλιαζε την κορμάρα του. Γιατί -λέει- του τηλεφώνησε η Δούρου και τον… ενημέρωσε! Αντί να είναι εκείνος που, ως θα όφειλε, θα την… έψαχνε για να την ενημερώσει! Σε κάθε περίπτωση, οι κάτοικοι και παραθεριστές στην -επέκεινα της Ραφήνας- ευρύτατη περιοχή (Βουτζάς… Άγιος Ανδρέας… Ζούμπερι… Ν. Μάκρη… Γραμματικό… Βαρνάβας…) μπορούν τα βράδια να κοιμούνται ήσυχοι.

Ο Λιάκος, ο λεβέντης, αγρυπνά…

«Θυμωμένη», εξάλλου -και αφού αναζητείτο επί 48 ώρες-, εμφανίσθηκε η Ρένα, η οποία πάντως (και ορθώς) «τα έχωσε» προς πάσα κατεύθυνση.

Σε ό,τι, τέλος, αφορά την… υπερπτήση του παραθεριστή, ουδέν σχόλιο για το… «ποιου η πυρκαγιά ήταν η… καλυτερότερη»!

ΥΓ.: Προσεχώς αναμένεται και υπερπτήση της δημαρχάρας του Μαραθώνα, φέροντος «τζάκετ» Καμμένου…

Σ.