Οι προσκυνημένοι…

Γίναμε αποικία της Γερμανίας. Αυτά τα έχουμε πει, βέβαια, πολλές φορές. Ο Λένιν, άλλωστε, μας είχε προειδοποιήσει: «Εάν θέλεις να καταστρέψεις μια χώρα, να καταστρέψεις το νόμισμά της…». Το σάπιο πολιτικό μας σύστημα αγωνίζεται με κάθε μέσο να αποκρύψει αυτήν την αλήθεια. Γιʼ αυτό όχι μόνον η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αλλά και οι αντιπολιτευόμενοι (πλην ΚΚΕ και Χρυσής Αυγής), που έχουν προσκυνήσει στο «ιερατείο» των Βρυξελλών, προσπαθούν να πείσουν τους αφελείς ότι το πρόβλημά μας θα λυθεί μόνον εάν… βγούμε στις αγορές και δεχθούμε την «αξιολόγηση»! Και δεν αισχύνονται να κάνουν λάβαρο τη δουλοφροσύνη τους στους γερμανοευρωπαίους αποικιοκράτες.

Αυτός είναι και ο λόγος που όλος ο συρφετός των μνημονιακών ευρωλάγνων πνέει μένεα κατά του Βαρουφάκη. Η συμμορία των Βρυξελλών και οι εγχώριοι υπηρέτες της έχουν βαλθεί με κάθε τρόπο να τον απαξιώσουν. Αναφέρονται υποτιμητικά, ειρωνικά και εχθρικά για το πρόσωπό του, αλλά δεν μπορούν να διαψεύσουν τίποτε από όσα γράφει ο πρώην υπουργός στο βιβλίο του. Ο Βαρουφάκης επικαλείται γεγονότα και επιχειρήματα που είναι συντριπτικά για τον Τσίπρα. Και έχει πολλά ακόμα να πει όταν εκείνος κρίνει ότι θα είναι η κατάλληλη στιγμή. Πάντως, η αλήθεια είναι ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης από την αρχή ήταν ο μόνος που είχε δεύτερο σχέδιο έτοιμο, για να αντιπαλέψει την κυνικότητα των αθλίων «εταίρων». Και το «ευρώ» ποτέ δεν ήταν για αυτόν ταμπού. Κι αυτό είναι ακριβώς που δεν του συγχωρούν. Ο Μητσοτάκης, η Νέα Δημοκρατία, η παρέα του ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και ο Λεβέντης εκλιπαρούν την εύνοια των Βρυξελλών προκειμένου να γευθούν εξουσία. Και για να δείξουν κι αυτοί τη δουλική αφοσίωσή τους στο «σαράι» του Σόιμπλε, κατηγορούν τον Τσίπρα όχι επειδή προσκύνησε την Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε να μείνει πρωθυπουργός, αλλά διότι είχε συνεργάτη του κάποτε τον Βαρουφάκη, ο οποίος ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ και δεν υπέκυψε στους εκβιασμούς των «εταίρων»! Με αυτόν τον τρόπο πιστεύουν ότι δείχνουν την αφοσίωσή τους στους αποικιοκράτες.

Η γερμανοευρωπαϊκή δικτατορία στρέφεται εναντίον όποιου αμφισβητεί την ισχύ της, όποιου εκδηλώνει επαναστατικές τάσεις, που περικλείουν «σπέρματα ανωμαλιών» για τη γερμανική κυριαρχία. Το ίδιο είχε συμβεί την εποχή της «Ιεράς Συμμαχίας» του Μέτερνιχ. Πρωσία και Αυστρία είχαν πετύχει να πείσουν τα περισσότερα κράτη να προσχωρήσουν σε αυτήν τη «Συμμαχία», που δεν ήταν «Ιερή» αλλά… ανίερη, όπως και η σημερινή. Ο Μέτερνιχ, από τους κύριους ιδρυτές της, αποκαλούσε την «Ιερή Συμμαχία» «σύμφωνο συλλογικής ασφάλειας» εναντίον κάθε επαναστατικής απειλής, η οποία θα μπορούσε να περικλείει σπέρματα «διεθνών ανωμαλιών». Η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Δεν ήταν τυχαίο ότι και τότε πολλοί οικονομολόγοι είχαν γίνει συνήγοροι μιας πιο ενωμένης Ευρώπης! Ήθελαν την κατάργηση των τελωνειακών συνόρων για να εξυπηρετήσουν την υπερδύναμη του καπιταλισμού.

Ο Φρειδερίκος List υπήρξε ο προφήτης του οικονομικού φιλελευθερισμού στη Γερμανία, ο αγαπημένος των βιομηχάνων. Αυτός ήταν που ήθελε μια «Μεσευρώπη», πρόσφορη να κρατήσει μια οικονομική δικτατορία. Και η οικονομική δικτατορία επιτυγχάνεται από τη στιγμή που θα επιβληθεί το ενιαίο νόμισμα, όπως τώρα. Να μη λησμονούμε ακόμα ότι και το σύνθημα του Χίτλερ ήταν: «Εμπρός για μια ενιαία Ευρώπη»! Φυσικά, «ενιαία» υπό την κυριαρχία της Γερμανίας! Το όνειρο του Χίτλερ υλοποίησε ο Σόιμπλε. Ο οικονομολόγος κ. Θεόδωρος Κατσανέβας σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του επισημαίνει αυτό που παραδέχθηκε δημοσία «κορυφαίος δημοσιογράφος του κατεστημένου». Τι παραδέχθηκε; «Όλοι ξέραμε» –είπε– «ότι η πολιτική του Μνημονίου δεν βγαίνει, αλλά μας έλεγαν να μην το πείτε τώρα, διότι δεν είναι σωστό…»! Κατάπτυστο δείγμα αργυρώνητης δημοσιογραφίας. Στο ίδιο άρθρο του ο κ. Κατσανέβας ανέφερε: «Ακόμα κι αν γίνει η απίθανη υπόθεση, ότι κάποια στιγμή οι Γερμανοί υπερκυρίαρχοι αποφασίσουν να μας χαρίσουν το μεγαλύτερο μέρος, ή ακόμα και όλα τα χρέη μας, και πάλι μετά από 10 – 15 – 20 το πολύ χρόνια η χώρα μας, όπως και οι άλλες περιφερειακές οικονομίες, θα περιπέσουν σε κατάσταση οικονομικής αδυναμίας. Κι αυτό γιατί το ευρώ είναι ένα σκληρό νόμισμα, που δεν επιτρέπει την ανάκτηση της χαμένης ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Η Ελλάδα βρίσκεται σε διαφορετική νομισματική ζώνη από αυτήν της Γερμανίας και των άλλων βορειοκεντρικών χωρών…».

Να μην τρέφουμε αυταπάτες: Το ευρώ, ουσιαστικά, κατήργησε τη Δημοκρατία. Το Κοινοβούλιο υπάρχει απλώς και μόνο για να δίνει «δημοκρατικοφάνεια» στις εντολές των «εταίρων». Εύστοχα ο κ. Κατσανέβας υπενθυμίζει το κυνικό δόγμα του Ρότσιλντ: «Δώσε σε εμένα το δικαίωμα να εκδίδω χρήμα και άσε τους άλλους να φτιάχνουν νόμους…»! Το «δόγμα Ρότσιλντ» εφαρμόζεται σήμερα από τις Βρυξέλλες. Πρόσφατα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος έκανε μια καίρια επισήμανση: «Το κράτος δικαίου κινδυνεύει από τις ακρότητες της παγκοσμιοποίησης…». Πάντοτε σε ώρες μεγάλων κινδύνων ο κ. Παυλόπουλος παρεμβαίνει με ουσιαστικό λόγο, είτε πρόκειται για θέματα εθνικά ή κοινωνικά είτε για γενικότερα προβλήματα της ξένης δεσποτείας. Είναι λακωνικός στις δηλώσεις του, αλλά το περιεχόμενο των φράσεών του είναι ευρύτατο. Συμπυκνώνει μέσα σε μια φράση όσα θα εχρειάζοντο άλλοι να αναλύσουν σε ολόκληρο άρθρο. Και καλά θα κάνουν οι διάφοροι «αρμόδιοι», εντός και εκτός ελληνικών συνόρων, να μην αγνοούν τις πάντοτε καίριες παρεμβάσεις του. Στην προκειμένη περίπτωση, η αποκρουστική «παγκοσμιοποίηση» περικλείει την πιο αδίστακτη δικτατορία από όσες γνώρισε μέχρι τώρα ο κόσμος.

Ας επιστρέψουμε, όμως, στον κ. Τσίπρα. Όταν υψώθηκε μπροστά του το μεγάλο δίλημμα: «Με τον λαό ή με τους ξένους δυνάστες;», επέλεξε τον δεύτερο δρόμο χάριν της πρωθυπουργίας, ενώ ο Βαρουφάκης ακολούθησε τον πρώτο για να μην προδώσει τις αρχές του. Καπηλευόμενος την «αριστερή» ιδεολογία για να ξεγελάσει τους ψηφοφόρους, ο Αλέξης έβαλε οριστική ταφόπλακα πάνω σε αυτήν την παράταξη, που άλλοι την τίμησαν. Το 1974, ο αείμνηστος Ηλίας Ηλιού είχε πει: «Η Αριστερά υπήρξε το μόνο συνεπές κόμμα στην προάσπιση του λαϊκού συμφέροντος…». Και φθάσαμε τώρα στο κατάντημα αυτοί που υποδύονται τους «αριστερούς» να γίνουν πρωταγωνιστές της εξαφανίσεως του λαϊκού συμφέροντος και να επιβάλουν την πλήρη εξαθλίωση όλης της κοινωνίας, επειδή αυτό διέταξαν οι ευρωπαίοι δυνάστες. Ο Τσίπρας τα έδωσε όλα χάριν της ξένης εύνοιας και της εξουσίας. Μιας εξουσίας ευτελισμένης.

Η δύναμη ενός αληθινού ιδεολόγου της Αριστεράς δεν βρίσκεται στην πρόθυμη αποδοχή των πάντων προκειμένου να γίνει κυβέρνηση έναντι οιουδήποτε τιμήματος. Σεβασμό αποκτά ο γνήσιος αριστερός όταν έχει τη δύναμη να πει «ΟΧΙ» σε δελεαστικές προσφορές που μπορούν να πλήξουν θανάσιμα τα λαϊκά συμφέροντα. Θα αναφέρω ένα άγνωστο περιστατικό (το γνωρίζω από πρώτο χέρι), το οποίο μπορεί να αποτελέσει μάθημα για τον φιλόδοξο Αλέξη. Ο Ηλίας Ηλιού, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, είχε υποστεί τα πάνδεινα από κάποια ένστολα κτήνη στον Ιππόδρομο. Τον χτύπησαν αλύπητα, γέρο και άρρωστο άνθρωπο, και οι επιπτώσεις στην υγεία του τον ακολούθησαν μέχρι το τέλος. Ήταν ο πολιτικός που είχε κερδίσει τη γενική αποδοχή και εκτίμηση από όλο το πολιτικό φάσμα. Στη Μεταπολίτευση, λοιπόν, ο Κων. Καραμανλής τον κάλεσε στο γραφείο του και του ανακοίνωσε την επιθυμία του να τον έχει συνεργάτη, μέλος της κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Ο Ηλιού τον ευχαρίστησε ευγενικά, αλλά αρνήθηκε. Ο Καραμανλής, μόλις έγινε γνωστή η πρόθεσή του, δέχθηκε κάποιες πιέσεις «παραγόντων», ότι ήταν πολύ «τολμηρή» η σκέψη του! Ήρεμος και βαθιά φιλοσοφημένος, ο Ηλιού είπε στον Καραμανλή να μη στενοχωριέται. Κι άλλωστε, εκείνου δεν του πήγαινε να πάρει τέτοια θέση, όσο κι αν ήταν τιμητική, και κανείς δεν θα τον κατηγορούσε. Και είχε την ψυχική ανωτερότητα να μην κοινολογήσει τη συνάντησή του με τον τότε πρωθυπουργό, ώστε να μην τον φέρει σε δύσκολη θέση. Γνωρίζω προσωπικά από τον ίδιο τον Καραμανλή πόσο εξετίμησε τη στάση του Ηλιού.

Ας σκεφθεί, λοιπόν, ο Αλέξης: Θα δεχόταν ποτέ ο Ηλιού να αναλάβει πρωθυπουργία για να εξυπηρετηθούν τα σχέδια του Σόιμπλε και των άλλων απατεώνων εταίρων; Θα δεχόταν ποτέ από λαϊκός αγωνιστής να μεταβληθεί σε οικονομικό δήμιο του λαού, να γίνει καταγέλαστος και οργανέτο ξένων κατακτητών, χάριν της εξουσίας; Ο Αλέξης κομπάζει επειδή στη Βουλή έχει πλειοψηφία. Ο Ίψεν έλεγε: «Η πλειοψηφία έχει τη δύναμη, αλλά δεν έχει λογική»…