Η άλλη άποψη…
Βιρτουόζος δεξιού βιολιού…
«Ως πολιτική, το καλό παιδί των δανειστών έφτιαξε τη ζωή του παίζοντας τις ζωές των άλλων που ήταν συγκεντρωμένοι για να πανηγυρίσουν την παντιέρα του Όχι κι ανακάλυπταν επί τόπου ότι προσκυνούσαν την παντιέρα του Ναι με την ίδια μουσική υπόκρουση. Κι ο νεαρός Πρωθυπουργός παίζοντας το παιχνίδι του εκλογικού αιφνιδιασμού είπε ʽʽμε σκοτώνειʼʼ το τρίτο Μνημόνιο και βολεύτηκε με το ʽʽσε σκοτώνειʼʼ.
Φέτος δραχμοποίησε τον Βαρουφάκη. Και ρευστοποίησε την αξία της ενσωμάτωσης όλων των συριζαίων στο μνημονιακό σύστημα, γλείφοντας εκεί που έφτυνε. Γνωστή μάρκα το mea culpa. Κατάφερε να πουλήσει τον σεβάσμιο κ. Γαβρόγλου ως υλοποιητή των ιδίων του φοιτητικών υποσχέσεων, αλλά και τον παππού Φλαμπουράρη ως στόχο ʽʽαναρχικώνʼʼ προσδίδοντας αίγλη στα κατʼ αυτόν ʽʽπερήφανα γηρατειάʼʼ. Αυτά που μπρος τη χάρη του δεν ασχολούνται πληκτικά κι εμμονικά με το λιβάνισμα των συντάξεων.
Ο τακτικισμός του συνίσταται στην παραγωγή θορύβου, όπως το θέμα των σημαιοφόρων της έκτης δημοτικού, ώστε οι ψηφοφόροι να κλείνουν τʼ αφτιά τους στις ευρωδεξιές μεταρρυθμιστικές σειρήνες που ο ίδιος, ως απομαγεμένος αριστερός, ευλαβικά ακολουθεί.
Ο Πρωθυπουργός εξελίχθηκε, ραγδαία είναι η αλήθεια, σε βιρτουόζο δεξιού βιολιού που παίζει άψογα τη σαμαροβενιζελική παρτιτούρα, διατεινόμενος ότι είναι αριστερόχειρ! Κολακεύεται, δε, από τις καλές κριτικές των συνθετών, σαν καλόπαιδο που κόλλησε στη σέλα απʼ το παπάκι του το αυτοκόλλητο ʽʽmy other bike is a Harleyʼʼ.
Όποιος υποτιμήσει την ικανότητα του Τσίπρα να βαφτίζει το κρέας ψάρι, όχι για να νηστέψει, αλλά για να πετύχει το fitness της αναπαραγωγής και όχι της ανατροπής της κυρίαρχης αστικής τάξης, κινδυνεύει από αχρωματοψία παρατηρώντας την παντιέρα του οπορτουνισμού νʼ αλλάζει χρώματα από μπαλκόνι σε μπαλκόνι, κι από ποσέτ σε κωλότσεπη…».
***
Διά χειρός…
…του αναπληρωτή καθηγητή της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργου Γεραπετρίτη, από το άρθρο του στην «Καθημερινή» με τίτλο «Η Δικαιοσύνη, το αναγκαίο αντίβαρο στο “κοινό” αίσθημα»:
Ο δικαστής δεν είναι συνομιλητής της πολιτικής εξουσίας αλλά θεσμικό της εμπόδιο σε αυθαιρεσίες
«Στην ευρωπαϊκή νομική παράδοση ο δικαστής δεν είναι αιρετός, ακριβώς ώστε να αποφεύγονται οι πολιτικές δεσμεύσεις και εξαρτήσεις. Για τον ίδιο λόγο το δικό μας Σύνταγμα απαγορεύει στους δικαστές την απεργία και την εκδήλωση υπέρ ή κατά πολιτικού κόμματος, εντός ή εκτός των καθηκόντων τους.
Ο δικαστής δεν είναι συνομιλητής της πολιτικής εξουσίας αλλά θεσμικό της εμπόδιο σε περιπτώσεις αυθαιρεσίας. Η νομιμοποίηση κάθε δικαστή είναι τυπική και πηγάζει από το Σύνταγμα, το οποίο τον εξοπλίζει με λειτουργική και οργανική ανεξαρτησία και του απονέμει την αρμοδιότητα ελέγχου συνταγματικότητας των νόμων και νομιμότητας των διοικητικών πράξεων.
Το γεγονός, συνεπώς, ότι ο δικαστής δεν εκλέγεται άμεσα από τον λαό δεν καθιστά τη δικαστική λειτουργία υποκείμενη στην πολιτική.
Αντιθέτως, η στεγανότητα αυτή διαμορφώνει ένα λειτουργικό ισοζύγιο στο πολίτευμα. Οι μεγαλύτερες τομές στη βελτιστοποίηση των θεσμών, ιδίως του επιπέδου προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων, συντελέστηκαν όταν η δικαστική λειτουργία στάθηκε απέναντι σε πολιτικές επιλογές, έστω και αν αυτές είχαν εγκριθεί από το εκλογικό σώμα».
«Η ρητορική περί του λαϊκού αισθήματος το οποίο πρέπει να αφουγκράζεται ο δικαστής, που έχει αξιοποιηθεί για να νομιμοποιηθεί οξεία κυβερνητική κριτική στους δικαστές, ενέχει σοβαρό λογικό και θεσμικό σφάλμα.
Κατά την άσκηση των καθηκόντων του, ο δικαστής εφαρμόζει το Σύνταγμα, τους νόμους που συνάδουν με αυτό και το διεθνές δίκαιο, χωρίς να επιτρέπεται να παρεισφρέουν στην κρίση του εξωνομικά στοιχεία πολιτικής, κοινωνιολογικής ή οικονομικής θεώρησης. Άλλως, η δικαστική κρίση θα εξαρτάτο από την εκδοχή της πλειοψηφίας περί δικαίου, που όμως καταργεί κάθε έννοια κράτους δικαίου, στον βαθμό που η προστασία των δικαιωμάτων λειτουργεί ακριβώς και ενάντια στην ενδεχόμενη τυραννία της πλειοψηφίας».
«Ο ανεξάρτητος δικαστικός έλεγχος συνταγματικότητας των νόμων συνιστά συνθήκη ισορροπίας του πολιτεύματός μας και έχει λειτουργήσει με συνέπεια ως αποτελεσματική εγγύηση τήρησης του Συντάγματος».