Ο εξωδικαστικός μηχανισμός να λειτουργήσει για τη σωτηρία των επιχειρήσεων
Πάνω από 2.500 μπήκαν στην πλατφόρμα για ενημέρωση και από αυτούς οι 170 άρχισαν να συντάσσουν την αίτηση ένταξής τους, ενώ την επόμενη μέρα μπήκαν στην πλατφόρμα 7.500!
Αποστολή του είναι η ρύθμιση οφειλών επιχειρήσεων. Αν, μάλιστα, είχε λειτουργήσει νωρίτερα, θα είχαν διασωθεί 75.000 από τις 250.000 επιχειρήσεις που έκλεισαν, σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΓΣΕΒΕΕ Γιώργο Καββαθά.
Υπάρχει, πάντως, ανησυχία μήπως οι θεσμικοί και οι εξωτερικοί παράγοντες προκρίνουν την ευθανασία των μικρότερων επιχειρήσεων, σε όφελος της αναδιάρθρωσης των μεγαλύτερων. Και εδώ όλη η ευθύνη πέφτει στην κυβέρνηση, που δεν πρέπει να επιτρέψει τέτοια… ευθανασία. Στόχος κύριος θα πρέπει να είναι να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες επιχειρήσεις, ώστε να μη χάσουν τη δουλειά τους οι εργαζόμενοι σε αυτές. Και αυτό θα επιτευχθεί μόνο αν προτεραιότητα δεν έχει ο… σωσμός των τραπεζιτών και των διαφόρων πιστωτών. Και το επισημαίνουμε γιατί ήδη έχουν εκφράσει τις διαθέσεις τους και η Ελληνική Ένωση Τραπεζών και οι «θεσμοί». Συγκεκριμένα, ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Γιώργος Καββαθάς και ο ειδικός γραμματέας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους ήταν πάρα πολύ αποκαλυπτικοί στην εκπομπή του Kontra «Επί του Πιεστηρίου», όπου ήταν καλεσμένοι το βράδυ της περασμένης Τρίτης.
Να σημειωθεί ότι το ιδιωτικό χρέος και των επιχειρηματικών δανείων είναι 115 δισ. ευρώ και από αυτά τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια είναι πάνω από το 50%!
«Στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής η Ελληνική Ένωση Τραπεζών τοποθετήθηκε, επί λέξει σάς το μεταφέρω: “Δεν θα σώσω επιχειρήσεις με 2 και 3 εργαζομένους”. Στη δευτερολογία μου είπα ότι προφανώς δεν γνωρίζει τη δομή της ελληνικής επιχειρηματικότητας, διότι το 57% της απασχόλησης το έχουν επιχειρήσεις κάτω των 10 ατόμων. Αυτό είναι στην ίδια πολιτική που θέλουν και οι “θεσμοί”, να τελειώσουμε τους μικρούς»!
Μας πέρασαν για… Ινδονησία!
Απίστευτα ήταν αυτά που αποκάλυψε και ο κ. Φώτης Κουρμούσης: «Πήγα για πρώτη φορά στο ʽʽΧίλτονʼʼ για αυτό το θέμα και ακούω να λένε τα εξής στην πρώτη συνάντηση: ʽʽΠρέπει να κλείσει το 25% των εταιρειώνʼʼ. Το ακούς και λες, εντάξει, αλλά πώς το έβγαλες αυτό και όχι, π.χ., 24% ή 26%; Και η απάντησή τους είναι ότι βάσει μέσου όρου τόσες κλείνουνε σε άλλες χώρες. Για παράδειγμα, λένε, στην Ινδονησία. Εκεί τους σταματάω και τους λέω, ποια Ινδονησία; Η απάντησή τους ήταν θα σας φέρω παραδείγματα από 10 χώρες, οι οποίες δεν ήξερες πού είναι στον χάρτη.
Όταν μου λες ότι στην Ινδονησία, στο Πακιστάν, στο Μεξικό κλείσανε το 25% και άρα και εδώ πρέπει να κλείσουν, λέω: Δεν το δέχομαι, κάπου αλλού το μελέτησες και ήρθες εδώ να μου το φέρεις έτοιμο. Κάτσε να το συζητήσουμε. Γιʼ αυτό πήρε έναν χρόνο η διαπραγμάτευση, για να βρούμε το ελληνικό, αλλιώς θα παίρναμε το ινδονησιακό»!
(Στη σελ. 12 παραθέτουμε τα κριτήρια για να ενταχθεί ένας δανειολήπτης στον εξωδικαστικό μηχανισμό.)