ΜΙΑ ΠΟΛΥ, ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΣΑ ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΒΑΛΟΥΝΕ ΣΤΗΝ ΚΑΣΑ

ΓΥΦΤΙΚΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ
Αόρατες φωνές
μες στις παράγκες
και ένας αμανές:
θα κλαίνʼ οι μάγκες.
Δεν ήταν πειρατές
από τʼ Αλγέρι,
τον σκότωσε εχτές γύφτικο χέρι.
•••
Στολίσαν γιασεμί
φρεσκοκομμένο
το χείλι ταʼ ασημί
το πεθαμένο.
Βάλαν τον αρχηγό
σε ένα κάρο,
που είχε οδηγό
το μαύρο χάρο.
•••
Του έψαλαν το: «Νυν και αεί…
απολύεις τον δούλον σου
δέσποτα»,
ζουρνάδες, ντέφια και βιολιά
και πίσω τους κάτι σκυλιά
αδέσποτα.
•••
Πήγαν την Κυριακή
μετά από κλήσεις
στη Χωροφυλακή
για ανακρίσεις.
Πετρώσαν οι φωνές
στα στόματά τους
σηκώσαν τις σκηνές
και τα παιδιά τους.
•••
ΦΟΡΑΓΕΣ ΤΟΝ ΗΛΙΟ
Ήταν Απρίλης
κι η δημοσιά
άνθιζε τριφύλλι,
φόραγες τον ήλιο
για αρματωσιά
και για καριοφίλι.
•••
Μάτωνε ο κόσμος
και στα βουνά
έκλειναν οι στράτες
και σαν επιτάφιος
που περνά
μοιάζαν οι αντάρτες.
•••
Χάλκινο φεγγάρι
στον ουρανό
και στους κάμπους χιόνι,
όταν σε σταυρώσαν
το δειλινό
έκλαιγε το αηδόνι.
•••
Έγινε η φωνή σου
δάκρυ πικρό
κλαίει ένα αιώνα
απʼ το Χαϊδάρι
στον Ωρωπό
κι ως την Δραπετσώνα.
•••
ΕΝΑΣ ΜΠΑΤΙΡΗΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Ένας μπατίρης δικαστής
σήκωσε το ανάστημα
γιατί στην Έδρα ένιωθε
πως τη ζωή του έκλωθε
Σʼ ένα φτηνό κατάστημα.
και βρήκε μία πρόφαση
και έβγαλε απόφαση:
•••
Φεύγω και πάω στα βουνά
να λυτρωθώ και πάλι,
τους νόμους τους σιχάθηκα
ας τους τιμήσουν άλλοι.
Πώς γίνεται να τιμωρώ
εκείνους πʼ αγαπούσα,
αυτούς που με παράστεκαν
σαν επαναστατούσα.
•••
Φεύγει και πάει ο δικαστής
στα όρη τα αδιάβατα
με ήσυχη συνείδηση
γιατί το πήρε είδηση
ότι βουλιάζει άπατα.
Τώρα μʼ αγρίμια κάθεται
και το σωστό διδάσκεται.
.………………………………..
…………………………………..
Πολλές φορές σε έναν
απλό στίχο τραγουδιού
ανακαλύπτουμε αξίες
που θα εκτελεστούν
στο μέλλον.
Δεν είναι προφητεία, ΟΧΙ…
Είναι η ψυχή και ο νους που
συλλαμβάνουν το θλιβερό
ερχόμενο.