Ευνοϊκή συγκυρία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο
Η δήλωση αυτή είναι ένα βήμα της Αιγύπτου προς μια συμφωνία με την Ελλάδα για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, που έχει τεράστια σημασία για την απρόσκοπτη αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων της περιοχής αλλά και για την ενίσχυση των στρατηγικών σχέσεων μεταξύ Ελλάδος, Κύπρου και Αιγύπτου και Ελλάδος, Κύπρου και Ισραήλ. Το τελευταίο έχει άμεσο ενδιαφέρον για μια τέτοια εξέλιξη, γιατί, πρώτον, όπως και η Αίγυπτος, δεν έχει κανέναν λόγο να επιθυμεί αυθαίρετη επέκταση της Άγκυρας στην περιοχή αυτή και των ανταγωνιστικών ηγεμονικών φιλοδοξιών της. Κατά δεύτερο λόγο, γιατί η αρχική συμφωνία για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου East Med θα διευκολυνόταν σε πολύ μεγάλο βαθμό από την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος και Αιγύπτου.
Οι περιφερειακές αυτές στρατηγικές συμμαχίες της Ελλάδος και της Κύπρου έχουν, κατʼ αρχάς, ως αφετηρία τα ενεργειακά αποθέματα της Ανατολικής Μεσογείου και τη σημασίας της συνεργασίας μεταξύ τους για την αξιοποίησή τους και την εξαγωγή τους, κυρίως, προς τη μεγάλη Ευρωπαϊκή ενεργειακή αγορά. Η σύγκλιση όμως μεταξύ Ελλάδος, Κύπρου και των δύο παραπάνω χωρών έχει επίσης ως σημαντικούς λόγους τους τυχοδιωκτισμούς της Ερντογανικής πολιτικής, που οδήγησε τις σχέσεις της Τουρκίας με τις δύο παραπάνω χώρες σε σημείο ρήξεως.
Σε ό,τι αφορά την Αίγυπτο, η Ισλαμιστική πολιτική της Άγκυρας οδήγησε στην άκρατη υποστήριξη των Αδελφών Μουσουλμάνων του πρώην Προέδρου Μόρσι. Η ανατροπή του από τον στρατάρχη Αλ Σίσι αντιμετωπίσθηκε με απροκάλυπτη εχθρότητα από τον Τούρκο Πρόεδρο, ο οποίος είχε μεγάλες φιλοδοξίες για την Αίγυπτο του Προέδρου Μόρσι. Δεν είχε εισπράξει ακόμη τις οδυνηρές ήττες στη Συρία και στο Ιράκ και αγόταν από το όραμα μιας Νέο-Οθωμανικής παλινορθώσεως στη Μέση Ανατολή. Στο πλαίσιο αυτό ενέτασσε και τις φιλοδοξίες του για στρατηγικό «κλείδωμα» της Ανατολικής Μεσογείου, σε συμμαχία με την Αίγυπτο, υποστηρίζοντας ότι η Τουρκική δήθεν υφαλοκρηπίδα, προεκτεινόμενη από τα Τουρκικά παράλια και μη λαμβανομένου υπʼ όψιν του συμπλέγματος του Καστελλορίζου, έφτανε δήθεν μέχρι την Αιγυπτιακή ΑΟΖ και διέκοπτε οποιαδήποτε επαφή και συνέχεια μεταξύ της ΑΟΖ της Ελλάδος και της Κύπρου.
Η διαμάχη μεταξύ Ερντογάν και του Αιγυπτίου Προέδρου προσέλαβε ιδιαίτερη οξύτητα, γιατί ο Τούρκος Πρόεδρος δεν έχανε ευκαιρία για να διαδηλώσει την υποστήριξη και την αλληλεγγύη του με τον ανατραπέντα Πρόεδρο Μόρσι και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους της Αιγύπτου. Οι τελευταίοι επιδίδονται σʼ έναν υπόγειο πόλεμο κατά του Αιγυπτίου Προέδρου, ο οποίος περιλαμβάνει και τρομοκρατικές επιθέσεις στη Χερσόνησο κυρίως του Σινά αλλά και σʼ όλη την Αίγυπτο, με ιδιαίτερο στόχο τους χριστιανούς Κόπτες.
Η διαμάχη αυτή τρεφόταν επίσης από την όλη Ισλαμιστική πολιτική της Άγκυρας στη Συρία και στο Ιράκ και έχει εμπλουτισθεί προσφάτως και από την κρίση του Κατάρ. Μια παράμετρος της νέας αυτής κρίσεως, που έφερε σε αντιπαράθεση το μικρό αλλά πλούσιο Σεϊχάτο του Κατάρ με πέντε άλλες Αραβικές χώρες, μεταξύ αυτών τη Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο, είναι η υποστήριξη που παρέχει το Κατάρ στους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Όχι μόνο στη Συρία και στο Ιράκ αλλά επίσης στην Αίγυπτο και τη Λιβύη. Σημειωτέον ότι ακόμη και η υπερσυντηρητική και θεοκρατική Σαουδική Αραβία δεν υποστηρίζει τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, για δικούς της, δογματικούς λόγους. Υποστηρίζει τη δική της εκδοχή του Ισλάμ, τον λεγόμενο Ουαχαμπιτισμό, και αντιμετωπίζει με εχθρότητα οποιαδήποτε άλλη έκδοση φανατικού Ισλάμ.
Σημειωτέον, επίσης, ότι ένας από τους όρους που έθεσαν οι πέντε συνασπισμένες Αραβικές χώρες προς το Κατάρ είναι η κατάργηση της Τουρκικής στρατιωτικής βάσεως σʼ αυτό. Οι Άραβες δεν λησμονούν, πρώτον, ότι η Οθωμανική κατάκτηση άρχισε με την προσφορά προς τους Άραβες Τουρκικών μισθοφορικών υπηρεσιών. Δεύτερον, ότι η μεγάλη παρακμή των Αράβων συνέπεσε με την Οθωμανική κυριαρχία. Η ημερομηνία 1517, κατά την οποία κυριεύθηκε το Κάιρο από τους Οθωμανούς και μεταφέρθηκε η έδρα του Ισλαμικού χαλιφάτου στην Κωνσταντινούπολη, αντιμετωπίζεται ως αποφράδα ημέρα από Άραβες ιστορικούς και διανοούμενους.
Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις Τουρκίας και Ισραήλ, είναι πλέον παρελθόν οι παλιές καλές ημέρες του γεωπολιτικού άξονα Άγκυρας – Τελ Αβίβ, που πληρώθηκε ακριβά και από την Ελλάδα, λόγω, μεταξύ άλλων, της επιρροής που ασκεί το Ισραήλ στην Αμερικανική στρατηγική και πολιτική. Η Ισλαμιστική μετεξέλιξη του Τουρκικού καθεστώτος και οι μεγαλομανείς Νέο-Οθωμανικές φιλοδοξίες του Τούρκου Προέδρου για ηγεμονική παρουσία, μεταξύ άλλων, στην Ανατολική Μεσόγειο φέρνουν σε αντιπαράθεση την Τουρκία και το Ισραήλ.
Αυτό που πυροδοτεί όμως ιδιαίτερα την οργή του Ισραήλ είναι ο Ισλαμικός ζηλωτισμός του Προέδρου Ερντογάν, ο οποίος τον οδηγεί σε ρόλο επίδοξου «προστάτη» των ιερών Μουσουλμανικών τόπων στην Ιερουσαλήμ. Ο Τούρκος Πρόεδρος, για να προβληθεί στον Μουσουλμανικό κόσμο ως πρωταγωνιστής της προστασίας των Μουσουλμάνων και των συμβόλων τους στην Ιερουσαλήμ, απεδύθη σε σταυροφορικού τύπου δηλώσεις, καλώντας τους Μουσουλμάνους όλου του κόσμου να υπερασπίσουν την πλατεία των Τεμενών και το Τέμενος Αλ Ακτσά στην Ιερουσαλήμ.
Ο Τουρκικός ζηλωτισμός προκάλεσε έντονη αντίδραση του Ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο με μια οξύτατη ανακοίνωση κατήγγειλε «τα μαθήματα ηθικής» που θέλει να δώσει η Άγκυρα, όταν είναι αυτή που εισέβαλε στην Κύπρο, καταπιέζει την κουρδική μειονότητα και συλλαμβάνει και καταδικάζει στην Τουρκία δημοσιογράφους, μη σεβόμενη τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Το Κουρδικό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα, που φέρνει σε αντιπαράθεση την Άγκυρα και το Τελ Αβίβ. Το Ισραήλ υποστηρίζει αναφανδόν την ιδέα της δημιουργίας Κουρδικού κράτους, το οποίο θα άλλαζε σημαντικά τους στρατηγικούς συσχετισμούς στην περιοχή και θα εξασφάλιζε στο Ισραήλ έναν στρατηγικό σύμμαχο. Η προοπτική αυτή αποτελεί εφιάλτη για την Άγκυρα, η οποία προσπαθεί, μʼ ένα παιχνίδι ισορροπιών και εκβιασμών μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, να τον αποτρέψει.
Με τα δεδομένα αυτά και με την κρίση επίσης που υπάρχει στις σχέσεις της Άγκυρας με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, η συγκυρία φαίνεται ευνοϊκή για την Ελληνική πλευρά. Τα αρνητικά σημεία είναι η κρίση στην Ελλάδα, που επηρεάζει, μεταξύ άλλων, το ισοζύγιο εξοπλισμών, και η κατάσταση στο εσωτερικό μέτωπο της Κύπρου. Σε ό,τι αφορά το πρώτο, η αγορά από την Άγκυρα των Ρωσικών πυραύλων S-400, εάν τελικά επιβεβαιωθεί, θα επιδεινώσει ακόμη περισσότερο σε βάρος της Ελλάδος την ισορροπία δυνάμεων, εάν δεν ληφθούν κατεπειγόντως από την Ελληνική πλευρά αντίρροπα αναγκαία μέτρα.
Σε ό,τι αφορά το δεύτερο, θα μπορούσε να αποδειχθεί Αχίλλειος πτέρνα της Ελληνικής πλευράς και να οδηγήσει σε καταστροφή, εάν συνεχισθεί η ολέθρια πολιτική του Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη και των ηγεσιών του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ για άμεση δήθεν «λύση» του Κυπριακού, χωρίς να υπάρχουν οι προϋποθέσεις.
Με ανασύνταξη και σταθεροποίηση του εσωτερικού μετώπου της Κύπρου, με ενεργό επιρροή της Αθήνας και με άμεση ενίσχυση του αμυντικού και αποτρεπτικού δυναμικού, η Ελληνική πλευρά βρίσκεται σήμερα μπροστά σε μια εξαιρετικά ευνοϊκή όσο και επιτακτική συγκυρία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο. Η τελευταία θα ανοίξει τον δρόμο για την αξιοποίηση, από την Ελλάδα, με πολλή καθυστέρηση, των ενεργειακών της αποθεμάτων, που αντιπροσωπεύουν για τη χώρα έναν νέο, μεγάλο στρατηγικό ορίζοντα.