Δέσμευση…
***
Είδες η ΤτΕ 1;
Διαβάζουμε στα ψιλά των εφημερίδων ότι μελέτη της ΤτΕ δείχνει ότι οι εξαγωγικές επιχειρήσεις είναι οι πλέον κερδοφόρες. Και προφανώς δεν έχουμε ούτε τον χώρο ούτε τον λόγο να αμφισβητήσουμε τα αποτελέσματα της μελέτης. Εκείνο όμως που μας κάνει εντύπωση είναι ότι, σύμφωνα με τη μελέτη, οι βασικοί μας εξαγωγικοί και άρα και κερδοφόροι κλάδοι είναι η γεωργία, η αλιεία και η βιομηχανία. Επαναλαμβάνουμε ότι δεν έχουμε καμιά πρόθεση να κρίνουμε τη μελέτη. Έχουμε όμως ένα απλό ερώτημα. Ο τουρισμός και η ναυτιλία, οι δύο βασικοί πυλώνες της εξαγωγικής και άρα της κερδοφόρου εξαγωγικής μας μηχανής, δεν συμβάλουν στη μέση κερδοφορία των ελληνικών επιχειρήσεων; Δεν συμβάλουν με τα κέρδη τους στο ΑΕΠ και στην οικονομική μας ανάπτυξη; Τελικά, είναι κερδοφόρες ή κερδοβόρες δραστηριότητες, όπως θα έλεγε και κάποιος;
***
Είδες η ΤτΕ 2;
Και πάλι αξιοποιώντας την παραγωγικότητα της ΤτΕ, μας πληροφορεί ο Τύπος για μελέτη της, από την οποία προκύπτει ότι μεταξύ έναρξης της κρίσης και 2014 τα ελληνικά νοικοκυριά υπέστησαν μείωση του πλούτου τους κατά 40% και, επιπρόσθετα, μείωση των εισοδημάτων τους κατά 26%. Περίπου μία και κάτι φορές το δημόσιο χρέος της χώρας (400 δισ. έναντι χρέους 360 δισ.).
Αν όμως το ποσό του δημοσίου χρέους ήταν ιδιωτικό και ρωτούσαμε έναν τραπεζίτη αν θα δάνειζε αυτήν την επιχείρηση, τι θα απαντούσε; Προφανώς, θα έλεγε, δεν έχω κανένα πρόβλημα να δανείσω 360 δισ. σε κάποιον που έχει εξασφαλίσεις σε ρευστή και ακίνητη περιουσία, τουλάχιστον στο ύψος του δανείου.
Αν ρωτούσαμε την «τρόικα» γιατί χάσαμε όλα αυτά τα χρήματα (400 δισ.), όταν μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε τα χρέη μας στο ακέραιο, θα μας απαντούσε: «Διότι οι κυβερνήσεις δεν συμμορφώθηκαν προς τας υποδείξεις». «Αφού δεν εφαρμόσατε τα Μνημόνια», θα έλεγε ο κ. Thomsen, «ήταν προφανές ότι θα χάνατε χρήματα».
Και, τέλος, αν ρωτούσαμε τον κ. Σόιμπλε και τα άλλα μέλη του Eurogroup θα απαντούσαν με μια φωνή: «Ευτυχώς που κάνατε αέναες διαπραγματεύσεις για να αποφύγετε το κόστος και τελικά εσείς μεν το πληρώσατε σε απώλεια περιουσίας, ενώ εμείς είχαμε έναν αποδιοπομπαίο τράγο για να φωνάζουμε, καθώς αναδιαρθρώναμε φτηνά το δικό μας δημόσιο χρέος».
***
Επιστημονική φαντασία
Απλώς ένα σενάριο για να προβληματιστούμε λιγάκι. Γίνονται οι γερμανικές εκλογές και η κ. Μέρκελ σε συνεργασία με τους φιλελεύθερους σχηματίζει κυβέρνηση.
Το Eurogroup αποφασίζει μαζί με την ΕΕ να ενοποιήσουν τις αρμοδιότητες των κ. Moscovici και Dijsselbloem -ουσιαστικά το σύνολο της δημοσιονομικής πολιτικής- σʼ ένα άτομο, π.χ., τον υπουργό της Γερμανίας. Ο φίλος μας ο
κ. Wieser παίρνει σύνταξη και διορίζεται κάποιος που τον ελέγχει ο νέος πρόεδρος του Eurogroup. Η ελληνική κυβέρνηση έχει καθυστερήσει, λόγω θερινής ραστώνης, να ολοκληρώσει τον συνδικαλιστικό νόμο και τη διαδικασία αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων. Και σʼ αυτό το ευχάριστο περιβάλλον αρχίζει η συζήτηση για πολλές ταχύτητες στην Ευρωζώνη. Αλήθεια, ποιος θα ήθελε τότε να είναι υπουργός Οικονομικών της χώρας;
***
Ιδρύματα και καταπιστεύματα (trusts)
Δεν αντιλαμβανόμαστε τι έχει πιάσει την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων. Θέλει, λέει, να φορολογήσει τα εισοδήματα που καταβάλλονται σε έλληνες πολίτες από τα καταπιστεύματα του εξωτερικού. Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνουμε γιατί. Αφού το σύστημα είναι απλό. Καταθέτουμε σε μια τράπεζα του εξωτερικού ένα ποσό σε ευρώ. Αναθέτουμε σʼ έναν διαχειριστή, συνήθως θυγατρική μεγάλης τραπέζης, την αξιόπιστη διαχείριση των χρημάτων μας. Δεσμεύουμε τον διαχειριστή να καταβάλει ένα ποσό στον ιδιοκτήτη ή στον δικαιούχο του καταπιστεύματος – όσα χρειάζεται για να ζήσει και να ξοδεύει. Το ποσό αυτό είναι προφανώς αφορολόγητο και η αξιοποίησή του δεν ελέγχεται από κανέναν.
Ο συγκεκριμένος δικαιούχος είναι μόνιμος κάτοικος της ελληνικής επικράτειας και απολαμβάνει αφορολόγητα τη ζωή που του επιφύλαξαν οι παππούδες του και οι γονείς του. Μήπως σας μυρίζει λίγο από φοροαποφυγή;
***
Εξωδικαστική διαδικασία
Ήρθε η ώρα το Ελληνικό Δημόσιο να ανακτήσει τα κεφάλαια που έχασε στην τελευταία ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Τι είχε γίνει τότε; Οι τράπεζες και τα στελέχη τους, για να μη χάσουν εκτός από τις θέσεις τους και τις συσσωρευμένες αμοιβές τους σε μετατρέψιμα ομόλογα, σύμφωνα με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τραπέζης, έπεισαν την κυβέρνηση ότι τους έφτανε η ιδιωτική συμμετοχή από τους ξένους επενδυτές. Θεωρούσαν ότι τα «κόκκινα» δάνεια θα τρέχανε για δεκαετίες και μαζί με αυτά και η φτωχοποίηση της ελληνικής οικονομίας. Δυστυχώς, όμως, της πέρασε της «τρόικας» και ψηφίστηκε η εξωδικαστική διαδικασία. Δυστυχώς, η ΕΚΤ πιέζει πλέον να τελειώνουμε με όλα αυτά όσο το δυνατόν ταχύτερα. Δυστυχώς, σε μια οικονομία που οι επιχειρήσεις και οι πολίτες κάνουν ρυθμίσεις μέχρι και στον λογαριασμό του νερού, η επίλυση του προβλήματος δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Και πλέον, πολύ σύντομα, θα χρειαστεί και τέταρτη κεφαλαιοποίηση με μόνο χρηματοδότη τον ESM. Τότε μόνο θα κλείσει ο κύκλος της απαξίωσης και θα περάσουμε στον ενάρετο κύκλο.
Τον μόνο που λυπάμαι ειλικρινά είναι τον κ. Prem Watsa, μεγαλοϊδιοκτήτη ελληνικής τραπέζης, καθώς δεν θα μπορεί πλέον να επιχειρηματολογεί στους «μουζίκους», όπως έκανε πρόσφατα, παρουσία του κ. πρωθυπουργού, στη ΓΣ του ΣΕΒ, όπου επισήμανε ότι η Ελλάδα είναι η καλύτερη επενδυτική ευκαιρία στον κόσμο.