Η Τουρκία σε αποσύνθεση
Το τουρκικό βαθύ κράτος επανέρχεται δριμύτερο χρησιμοποιώντας τον ίδιο τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για να εκκαθαρίσει από τον κρατικό μηχανισμό ανθρώπους που προέρχονται από τα ισλαμικά κοινωνικά δίκτυα και οργανώσεις και από τον ευρύτερο χώρο του πολιτικού Ισλάμ. Είναι χαρακτηριστικό ότι πρόσφατα εκδόθηκε εντολή σύλληψης των ηγετικών στελεχών της οργάνωσης HUDA PAR, μιας ισλαμικής κουρδικής οργάνωσης, ελεγχόμενης από το βαθύ κράτος, η οποία για χρόνια ανταγωνιζόταν τα κουρδικά πολιτικά δίκτυα που είχε αναπτύξει το ΡΚΚ. Φαίνεται πως το παλαιό, σκληροπυρηνικό, κεμαλικό καθεστώς επιχειρεί να ανασυνταχθεί και να επαναφέρει τη χώρα στις αρχικές της «εργοστασιακές ρυθμίσεις» του κεμαλισμού, ύστερα από μια δεκαπενταετία μεγαλοϊδεατικών πειραματισμών στη Μέση Ανατολή.
Όμως η πιθανή πλήρης επαναφορά των παλαιοκεμαλιστών στα πράγματα και οι διώξεις κατά των ισλαμικών οργανώσεων αλλά και όλων των άλλων κοινωνικών και πολιτικών ομάδων που αμφισβητούν τις κρατικές πολιτικές (Κούρδοι, Αλεβίτες, φιλελεύθεροι φιλοδυτικοί και άλλες μειονότητες) οδηγεί την Τουρκία με μαθηματική ακρίβεια σε σύγκρουση όλων εναντίον όλων, σε παρακμή και εσωτερική αποσύνθεση. Ήδη τα σημάδια αυτής της διαδικασίας είναι ορατά στις κουρδικές επαρχίες, όπου ολόκληρες πόλεις έχουν ισοπεδωθεί από τον Τουρκικό Στρατό, ο οποίος στα μάτια των ντόπιων Κούρδων είναι πλήρως απονομιμοποιημένος και αντιμετωπίζεται ως στρατός κατοχής… Περισσότεροι από μισό εκατομμύριο Κούρδοι, υπήκοοι Τουρκίας, έχουν εκτοπιστεί από τις πόλεις και τα χωριά τους και γίνονται πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα. Δυστυχώς, το θέμα αυτό δεν απασχόλησε ιδιαίτερα τα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης, διευκολύνοντας έτσι το καθεστώς Ερντογάν στη μονομερή διαμόρφωση μιας παραπλανητικής διεθνούς εικόνας της Τουρκίας.
Επιπλέον, πρέπει να τονιστεί ότι ο Τουρκικός Στρατός, παρά τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, την προπαγάνδα και τις εύκολες νίκες κατά αμάχων πολιτών, βιώνει τη μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία του και απειλείται με περαιτέρω εσωτερική διάσπαση λόγω των μαζικών εκκαθαρίσεων όχι μόνο στους κόλπους της ηγεσίας αλλά και στα χαμηλότερα κλιμάκια. Η κατάσταση δεν πρόκειται να βελτιωθεί άμεσα, αντίθετα είναι πιθανότερο να επιδεινωθεί περαιτέρω. Επιπλέον οι πληροφορίες των τελευταίων μηνών κάνουν λόγω για δημιουργία παραστρατιωτικών ομάδων ελεγχόμενων από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τους πιστούς στο καθεστώς του. Επομένως, η χώρα αυτή έχει στην επικράτειά της, προς το παρόν, τουλάχιστον τρεις ένοπλες ομάδες που ανταγωνίζονται και συγκρούονται: Το κουρδικό ΡΚΚ, τις σουνιτικές, ισλαμικές παραστρατιωτικές ομάδες και τον επίσημο στρατό, ο οποίος όμως βιώνει έντονους ανταγωνισμούς μεταξύ παλαιοκεμαλικών, φιλοϊσλαμιστών, φιλορώσων και φιλοϊρανών αξιωματικών. Οι φιλοδυτικοί νατοϊκοί αξιωματικοί φαίνεται πως σχεδόν έχουν εκκαθαριστεί από τον στρατιωτικό μηχανισμό του τουρκικού κράτους μετά την περίεργη απόπειρα πραξικοπήματος πριν από έναν χρόνο. Είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη δήλωση του σκληροπυρηνικού κεμαλιστή Ντογού Περιντζέκ, ανθρώπου του τουρκικού βαθέως κράτους, που ηγείται ενός εξωκοινοβουλευτικού, αριστεροφανούς κόμματος-βιτρίνα, με υπερβολικά μεγάλη προβολή από τα καθεστωτικά τουρκικά ΜΜΕ, παρά την ισχνή επιρροή του. Σε πρόσφατη επίσκεψή του στο Ιράν για συνομιλίες με κρατικούς αξιωματούχους που αφορούν τις εξελίξεις στο κουρδικό ζήτημα, ο Περιντζέκ δήλωσε πως αυτήν τη στιγμή στο εσωτερικό της Τουρκίας εκκαθαρίζονται όλα τα φιλοαμερικανικά δίκτυα επιρροής και διαβεβαίωσε τους ιρανούς συνομιλητές του πως από κοινού Τουρκία και Ιράν δεν θα επιτρέψουν τη δημιουργία ενός «δεύτερου Ισραήλ» στη Μέση Ανατολή, δηλαδή ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν! Η αλλαγή συμμαχίας που επιχειρείται από τις τουρκικές κρατικές ελίτ και η επιστροφή στις βίαιες, κατασταλτικές πολιτικές του παρελθόντος έναντι όλων των Κούρδων βυθίζουν τη χώρα περισσότερο στη βία και στην παρακμή. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η Τουρκία δεν βιώνει μια ομαλή πολιτική ζωή εδώ και μήνες αλλά βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση.
Αν λάβουμε υπόψη και τις πρόσφατες εξελίξεις που αφορούν το τραπεζικό της σύστημα και γενικότερα την οικονομία της, διαπιστώνουμε ότι το επόμενο διάστημα η κρίση θα ενταθεί. Η Ελλάδα οφείλει τάχιστα να διαμορφώσει εναλλακτικές πολιτικές διαχείρισης των συνεπειών της τουρκικής κρατικής αποσύνθεσης.