Έτσι μεθόδευσαν τη διόγκωση του ελλείμματος το 2009

Gerry OʼHanlon

Πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής Καλής Πρακτικής (Good Practice Advisory Committee – GPAC), εκπροσωπών την Ευρωπαϊκή Συμβουλευτική Επιτροπή Διακυβέρνησης για τη Στατιστική (ESGAB). Σκοπός της επιτροπής GPAC είναι να προετοιμάσει μια ετήσια έκθεση, συμβουλευτικής φύσης, σχετικά με την εφαρμογή των αρχών 1 έως 6 του Κώδικα Πρακτικής για τις Ευρωπαϊκές Στατιστικές στο Ελληνικό Στατιστικό Σύστημα. Η επιτροπή αυτή (που συνίσταται από δύο Έλληνες και τρεις μη Έλληνες, εκφράζοντες συνεπώς κατά πλειοψηφία τις θέσεις της Eurostat) θεσμοθετήθηκε ως υποκατάστατο του ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ έτσι ώστε να υπάρχει δήθεν κάποια μορφή υποδείξεων και ανεξάρτητης κριτικής στο έργο της προεδρικής και μονοπρόσωπης πλέον ΕΛΣΤΑΤ, που αποτελεί μοναδικό φαινόμενο στην ΕΕ.

Προφανώς ο κ. OʼHanlon, ως μάρτυρας υπεράσπισης του Γεωργίου στη δίκη της 18ης Ιουλίου, θα δηλώσει υπέρ του αλάθητου και επιβλητέου του κώδικα, ο οποίος όχι μόνο είναι λανθασμένα μεταφρασμένος στα ελληνικά -κατά το δοκούν, ώστε να συμφέρει τον εκάστοτε πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ- αλλά αποτελεί απλώς ένα συμβουλευτικό κείμενο στατιστικών αρχών καλής πρακτικής (και ως τέτοιο αναφέρεται και στο άρθρο 1.4 του στατιστικού νόμου 3832) και δεν έχει ουδεμία νομική υπόσταση που να επιβάλλει την υποχρεωτική επιβολή του. Αυτό επισήμως έχει δηλωθεί και από τον ίδιο τον κ. Χοακίν Αλμούνια (πρώην Επίτροπο για τις Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις της ΕΕ), ο οποίος τον Μάρτιο του 2012 ξεκαθάρισε ότι «ο Κώδικας Ορθής Πρακτικής για τις ευρωπαϊκές στατιστικές δεν αποτελεί νομικά δεσμευτική πράξη!».

Οι δικηγόροι κ. Νικόλαος Γ. Ντέσκας (δικηγορικό γραφείο Στεφανάκη) και κ. Ιωάννης Λάγγας

Δικηγόροι υπεράσπισης του κ. Γεωργίου στις δικαστικές του ακροάσεις, οι οποίοι αναμένεται ότι στη δίκη της 18ης Ιουλίου θα ακολουθήσουν την ίδια γραμμή υπεράσπισης, όπως και σε προηγούμενες ακροάσεις, όταν συγκεκριμένα:

α. Έκαναν συνέχεια χρήση του ν. 3832/2010 μετά τις τροποποιήσεις του, όμως καμία κατά το δοκούν τροποποιημένη έκδοση του ν. 3832 δεν ίσχυε κατά τον χρόνο τέλεσης της αξιόποινης πράξης της παράβασης καθήκοντος κατʼ εξακολούθηση.

β. Προέβαλαν την εφαρμογή του άρθρου 2 του ΠΚ που λέει: «1. Αν από την τέλεση της πράξης έως την αμετάκλητη εκδίκασή της ίσχυσαν δύο ή περισσότεροι νόμοι, εφαρμόζεται αυτός που περιέχει τις ευμενέστερες για τον κατηγορούμενο διατάξεις. 2. Αν μεταγενέστερος νόμος χαρακτήρισε την πράξη όχι αξιόποινη, παύει και η εκτέλεση της ποινής που επιβλήθηκε καθώς και τα ποινικά επακόλουθά της». Αυτό αποτελεί πλήρη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, διότι δεν υπήρχαν δύο νόμοι, αλλά ένας νόμος, ο ν. 3832/2010, που τροποποιήθηκε αργότερα.

γ. Υποστήριξαν ότι το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών, με το παραπεμπτικό μέρος του βουλεύματός του υπʼ αριθμ. 1149/2015, «υπέπεσε σε νομική πλάνη, διότι ο κατηγορούμενος ήταν υπόλογος, όπως ήταν νομικά ορθό, στην ξένη Αρχή και όχι στη Βουλή των Ελλήνων που απαιτούσε ο στατιστικός νόμος 3832/2010», υποστηρίζοντας μάλιστα ότι ο κατηγορούμενος συνεργαζόταν με τον επικεφαλής της «τρόικας» κ. Πολ Τόμσεν, στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του (!). Όμως το πραγματικό γεγονός είναι διαφορετικό: Η ΕΛΣΤΑΤ ήταν και είναι Ανεξάρτητη Διοικητική Αρχή και κατά τον χρόνο τέλεσης της αξιόποινης πράξης της παράβασης καθήκοντος κατʼ εξακολούθηση είχε επταμελές συλλογικό όργανο διοίκησης, που σύμφωνα με τον ελληνικό νόμο 3832/2010 και το ενωσιακό δίκαιο έπρεπε να είναι ανεξάρτητη από παρεμβάσεις στην εκτέλεση των καθηκόντων της, όπως όλες οι Εθνικές Στατιστικές Υπηρεσίες των κρατών-μελών της ΕΕ.

δ. Υποστήριξαν ότι δεν φταίει ο κατηγορούμενος, αλλά ο νομοθέτης (!), που κατέστησε την ΕΛΣΤΑΤ μονοπρόσωπο όργανο.

Αυτό και αν είναι διαστρέβλωση της πραγματικότητας: Η ΕΛΣΤΑΤ έγινε μονοπρόσωπο όργανο το 2012, όταν καταργήθηκε το επταμελές Συλλογικό Όργανο με τον ν. 4072/2012. Και έγινε μονοπρόσωπο όργανο μετά τις αλλαγές που επέβαλε ο ίδιος στον ιδρυτικό νόμο, με την αμέριστη συνδρομή των ανθρώπων της Eurostat. Συνεπώς, νομοθέτης είναι ο ίδιος και άρα ο φταίχτης της υπόθεσης!

Πέραν όμως αυτού, η αλήθεια είναι ότι κατά τον χρόνο τέλεσης της αξιόποινης πράξης της παράβασης καθήκοντος κατʼ εξακολούθηση ουδεμία τροποποίηση του ν. 3832/2010 ίσχυε και η ΕΛΣΤΑΤ δεν ήταν μονοπρόσωπο όργανο!

ε. Υποστήριξαν ότι ο κατηγορούμενος δεν καλούσε συνεδριάσεις διότι αισθανόταν ανασφάλεια και αντιδικία.

Αυτή η δικαιολόγηση της αξιόποινης πράξης της παράβασης καθήκοντος κατʼ εξακολούθηση ουδόλως αποτελεί αιτιολογία κατά την έννοια του νόμου.

στ. Υποστήριξαν ότι ο κατηγορούμενος δικαίως ήθελε να πάρει σύνταξη από το ΔΝΤ. Άλλωστε χρήματα από το ΔΝΤ δεν έπαιρνε, ούτε η απόκρυψή του ότι δεν είχε παραιτηθεί στην πράξη διήρκεσε πολύ, παρά μόνο μερικούς μήνες (!)

Δηλαδή, αν ένα έγκλημα διαρκεί λίγους μόνο μήνες, δεν είναι έγκλημα; Και το ότι εκμεταλλεύτηκε τη θέση του με τον παχυλό μισθό του ως πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, ώστε να επωφεληθεί στο μέλλον και από το ΔΝΤ (με συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά οφέλη για αυτόν και την οικογένειά του), δεν επιβεβαιώνει πλήρως την κατηγορία που του προσάπτεται από το παραπεμπτικό σκέλος του βουλεύματος 1149/2015 του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, δηλαδή ότι τέλεσε εκ προθέσεως την ποινική πράξη της παράβασης καθήκοντος κατʼ εξακολούθηση με σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό του και σε άλλον περιουσιακό και ηθικό όφελος;

Και αν δεν απέκρυπτε από τη Σύνοδο των Προέδρων της Βουλής το ότι δεν είχε σκοπό να παραιτηθεί από το ΔΝΤ (έστω και για κάποιο διάστημα μηνών), θα γινόταν ποτέ πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, όταν ο ιδρυτικός νόμος 3832/2010 το απαγόρευε ρητά;