Φορολογική συνείδηση

Αυτούς θυμήθηκα, όταν διάβασα ότι 53.000 συμπατριώτες μας, αφού έλαβαν την ειδοποίηση από την εφορία για φορολογικές διαφορές, έτρεξαν και ρύθμισαν οφειλές ύψους -γράφεται- 3,7 δισ., καταβάλλοντας το 15%, δηλαδή 400 εκατ., σε 12 δόσεις. Είναι γεγονός ότι η πραγματικά τεράστια φορολογική συνείδηση που μας διακρίνει, σε συνδυασμό με την «ακέραια», φορομπηχτική λογική των προστίμων του υπουργείου Οικονομικών, οδήγησε κάποιες ηρωικές προσωπικότητες σε αυτοσυμμόρφωση. Είναι σαν τη δήλωση πολιτικών φρονημάτων. Κι εκεί ζητούσαν αυτοσυμμόρφωση.

Αλλά, αλήθεια, όλοι εμείς, οι 1.700.000 φορολογούμενοι, που δεν έχουμε μέχρι σήμερα κάνει φορολογική δήλωση για τα εισοδήματα του 2016, μήπως είναι σκόπιμο να αυτοσυμμορφωθούμε αντίστοιχα; Μήπως αντί να τρέχουμε να πληρώσουμε, προκαταβολικά μάλιστα, αφού συμπληρώσουμε τις φορολογικές μας δηλώσεις, να μην υποβάλλουμε δήλωση 2016, να αφήσουμε να γίνει ο έλεγχος, να καταλογιστούν οι φόροι, να κληθούμε στην εφορία για ρύθμιση και τότε να συμβιβαστούμε όχι με πέντε μηνιαίες δόσεις αλλά με τουλάχιστον 12, όπως συμφώνησαν και «οι ήρωες του Τέλεμαρκ» της ελληνικής φοροαποφυγής;

***

Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος

Όταν έγινε η συνάντηση στο Eurogroup νομίσαμε ότι όλα είχαν τελειώσει με τη δόση. Μετά διαβάσαμε την έκθεση συμμόρφωσης (…διότι δεν συνεμμορφώθη προς τας υποδείξεις…) και καταλάβαμε ότι υπήρχαν κάτι ψιλά, όπως οι εφοπλιστές και η γνωμάτευση για τη συνταγματικότητα των αποφάσεων στις συντάξεις (σχέση εθνικού και ευρωπαϊκού δικαίου θα έλεγε και κάποιος μη ειδικός). Τώρα όμως μαθαίνουμε ότι χρωστάμε και κάποια υπόλοιπα. Τη ρύθμιση για τις Κυριακές (ανοικτά τα καταστήματα) και τη ρύθμιση για την απελευθέρωση του επαγγέλματος του μηχανικού (ένας ευρωπαίος μηχανικός να ασκεί επάγγελμα και στην Ελλάδα).

Και σκεφτήκαμε. Έκλεισε η βʼ αξιολόγηση ή, τελικά, το Eurogroup, όπως η γοργόνα του Αιγαίου, θα αναζητεί την απάντηση από την κυβέρνηση;

***

Μεταχρονολογημένες και προεξόφληση

Η οικονομική κρίση μάς έχει δημιουργήσει μεταξύ άλλων και ορισμένα ερμηνευτικά ερωτήματα. Για παράδειγμα, πώς ερμηνεύουν οι θεράποντες τη νομική επιστήμη την πίστωση προμηθευτών και την ευθύνη άρνησης πληρωμής. Πιο συγκεκριμένα, υποθέτουμε ότι μια πώληση επί πιστώσει γίνεται και εξασφαλίζεται μʼ ένα χρεόγραφο το οποίο ο κάτοχός του μπορεί να το προεξοφλήσει. Κλασική περίπτωση η μεταχρονολογημένη επιταγή. Ο κάτοχος του χρεογράφου το παραχωρεί στην τράπεζά του και εισπράττει ως αντάλλαγμα αύξηση του πιστωτικού του περιθωρίου. Το χρεόγραφο δεν εξοφλείται και ο εκδότης, ως ληστής, διώκεται ποινικά. Γεννάται όμως το ερώτημα.

Αυτός που το προεξόφλησε και αυτός που δέχτηκε την προεξόφληση δεν έχουν ευθύνες κλεπταποδόχου;

Και καλά όταν μιλάμε για εμπορικές συναλλαγές, αλλά όταν μιλάμε για επί πιστώσει καταναλωτικές πωλήσεις; Τι συμβαίνει; Κι αν είναι φάρμακα και δημόσια νοσοκομεία, θα ζητήσουμε να τα πληρώσουν οι ασφαλισμένοι; Ή μήπως είναι καλύτερα να επιτραπεί η προεξόφληση και των επί πιστώσει πωλήσεων προς το Ελληνικό Δημόσιο, έτσι ώστε να δούμε και κανέναν, κύριε υπουργέ των Οικονομικών, να πηγαίνει στο Αυτόφωρο; Το είπε ο κ. Βαρουφάκης σε μια αποστροφή του λόγου του, αλλά δεν τον ακούσαμε. Παράλληλο πρόγραμμα και δεύτερο χρεόγραφο.

***

Airbnb κ.ά.

Αλήθεια, όταν μια ξένη εταιρεία πληρώνει για τις υπηρεσίες που προσφέρει η ιδιοκτησία μας στους πελάτες της, καθώς αυτοί κάνουν χρήση των περιουσιακών μας στοιχείων (όχι βέβαια ποντοπόρα πλοία, αλλά ακίνητη περιουσία στο γραφικό νησί της Μυκόνου), γιατί πρέπει να πληρώνουμε φόρους; Και γιατί δεν μπορούμε κι εμείς να έχουμε συνταγματική κατοχύρωση και απαλλαγή; Και συνάλλαγμα φέρνουμε στη χώρα, αφού ως εισόδημα θα το δαπανήσουμε για το υπηρετικό προσωπικό (κι όχι για σε ναυτεργάτες), και βελτίωση της ανταγωνιστικότητας στην αγορά τουριστικών υπηρεσιών δημιουργούμε.

Δηλαδή τι θα έπρεπε να κάνουμε; Να μεταβιβάσουμε την ιδιοκτησία του ακινήτου σε μια εξωχώρια εταιρεία, π.χ., στη Λιβερία;

***

Εταιρική διακυβέρνηση

Επιτέλους, οι συνιδιοκτήτες μεγάλης, ελληνικής κατασκευαστικής εταιρείας μας ανακοίνωσαν ότι από τούδε και στο εξής «θα ακολουθηθούν πρακτικές στην εταιρική διακυβέρνηση της εταιρείας που ισχύουν για όλες τις ανταγωνίστριες στις ευρωπαϊκές χώρες στη διαχείριση των δημοσίων έργων που αναλαμβάνουν» . Όταν το διαβάσαμε και επίσημα στις εφημερίδες θυμηθήκαμε το γνωστό ανέκδοτο με τον τρελό, που νόμιζε ότι ήταν πίτουρο και όταν κατάλαβε ότι δεν ήταν είπε στον γιατρό του: «Καλά, εγώ το ξέρω και θα μπορούσα να βγω από το τρελοκομείο, οι κότες όμως το ξέρουν;».

***

Moet & Chandon

Διαβάσαμε στην ειδησεογραφία ότι «οι κ. Penot Guillaume, πρόεδρος της MH Ευρώπης, και Morel Julien, διευθύνων σύμβουλος της Moet Hennessy Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, μιλώντας για τα σχέδια του γαλλικού οίκου παραγωγής αφρώδους οίνου, είπαν για τη χώρα μας: «Είμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξοι για τις προοπτικές της ελληνικής αγοράς». Όπως θα έλεγε και ο κάθε αδαής περί τα οικονομικά, «οι αγορές το αντιλαμβάνονται πρώτες», γιʼ αυτό μαζί με την πτώση των αποδόσεων των ομολόγων προβλέπουν και αύξηση της κατανάλωσης σαμπάνιας.

Εκτός κι αν αναφέρονται στην κατανάλωση αφρώδους οίνου από τα στελέχη της Rothschild, μετά την υπογραφή της συμφωνίας με την ελληνική κυβέρνηση για έξοδο της χώρας στις αγορές.