Η χρεοκοπία του Μνημονίου και η ενεχυρίαση ενός λαού
Στην Ελλάδα αναμένουμε την πρώτη υποδόση των 7,5 δισ. Από αυτά τα χρήματα, 6,7 δισ. θα περάσουν transit για να καταλήξουν στους ίδιους τους δανειστές και τα υπόλοιπα 800 εκατ. στους προμηθευτές τους Δημοσίου, υπό την προϋπόθεση ότι η ελληνική κυβέρνηση θα βρει άλλα τόσα ώστε να εκπληρωθούν οι όροι του ESM. Οι όροι είναι ότι κάθε πληρωμή στους προμηθευτές του Δημοσίου θα είναι 50% από τους δανειστές και 50% από τον κρατικό προϋπολογισμό. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η υποδόση θα συνοδευτεί και από τη νομοθέτηση μέτρων για την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για τη συνταγματικότητα των περικοπών στις συντάξεις – έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε.
Αν αναλογιστεί κανείς τα ανοιχτά θέματα (γερμανικές εκλογές, αντιπαράθεση Γερμανίας – ΗΠΑ για τις αμυντικές δαπάνες στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, κυπριακή ΑΟΖ και Κυπριακό εν γένει, Συρία και Προσφυγικό) η διαπραγμάτευση για την ελληνική αστική τάξη ήταν τραγική. Στην ουσία δεν πήραν τίποτε. Ακόμη και τα χρήματα του ΕΣΠΑ παραμένουν παγωμένα, να μη θυμηθούμε την ποσοτική χαλάρωση, που πήγε άπατη, και την ελάφρυνση του χρέους, που παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες. Στην Ελλάδα των Μνημονίων η αστική τάξη θα πρέπει να αρκεστεί σε κάποια έναντι, όπως τα 800 εκατ. της υποδόσης, και γιʼ αυτά έχει βάλει ενέχυρο όλους εμάς.
Η έκθεση συμμόρφωσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν αφήνει μεγάλες αμφιβολίες για αυτές τις διαπιστώσεις. Με τον πιο κυνικό τρόπο μας πληροφορεί ότι τα χρόνια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τα μέτρα που έχουν νομοθετηθεί είναι συνολικά 11,7% του ΑΕΠ, δηλαδή περίπου 18 δισ. Από αυτά, 0,7% του ΑΕΠ πάρθηκαν το 2015, 2,5% το 2016, 4% έχουν εφαρμοστεί ή πρόκειται να εφαρμοστούν το 2017 και 4,5% έχουν νομοθετηθεί και πρόκειται να εφαρμοσθούν το 2018.
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι σκληρά νεοφιλελεύθερα μέτρα. Συγκεκριμένα, 3% του ΑΕΠ αφορά αυξήσεις του ΦΠΑ και των εμμέσων φόρων, κατʼ εξοχήν κοινωνικά άδικο μέτρο, αφού ΦΠΑ πληρώνουν εξίσου πλούσιοι και φτωχοί. Η αδικία γίνεται ακόμη μεγαλύτερη αν αναλογιστούμε ότι οι αυξήσεις αφορούν είδη άμεσης ανάγκης, όπως, π.χ., ο ΦΠΑ στην εστίαση και η γεωγραφική εξομοίωση του ΦΠΑ, όπως η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά. Το τελευταίο επιβαρύνει τις όποιες διακοπές της λαϊκής οικογένειας, αφού οι τουρίστες είναι ως επί το πλείστων σε προγράμματα all inclusive και δεν πληρώνουν ΦΠΑ. Αλλά τα αντιλαϊκά μέτρα δεν σταματούν εκεί, όπως μας πληροφορεί η ίδια έκθεση συμμόρφωσης της ΕΕ, τα συνολικά μέτρα περικοπών στις συντάξεις από το 2015-2018 ανέχονται σε 3,5% του ΑΕΠ. Μιλάμε για συνολικές περικοπές της τάξης των 6 δισ. ευρώ στις συντάξεις. Από αυτές, περικοπές 3,4 δισ. ευρώ έχουν επιβληθεί ήδη ή θα εφαρμοστούν μέχρι το τέλος του 2017, ενώ το υπόλοιπο 1,5% (ή 2,5 δισ. ευρώ περίπου) έχει προγραμματισθεί για το 2018. Τα μέτρα περιλαμβάνουν επίσης αυξήσεις άμεσων φόρων της τάξης του 2,5% του ΑΕΠ. Όμως ακόμη και τα μέτρα αυτά, που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως δικαιότερα, έχουν σχεδιαστεί ώστε να βαρύνουν τα λαϊκά στρώματα. Τα 2/3 των επιπλέον εσόδων αναμένεται να προέλθουν από τον περιορισμό του αφορολόγητου. Τέλος, υπάρχουν και διάφορα μέτρα 2,7%. Είναι οι περικοπές μισθών και επιδομάτων, ο περιορισμός της φαρμακευτικής δαπάνης και των υπόλοιπων κοινωνικών παροχών.
Είναι ο τραγικός απολογισμός μιας κυβέρνησης που ήρθε στα πράγματα για να υπερασπιστεί και να καλύψει τις λαϊκές ανάγκες και κατάντησε να ξεπουλάει τα πάντα για να δώσει κάποια έναντι στους «νταβατζήδες του Δημοσίου», όπως και οι προκάτοχοί της των προηγούμενων Μνημονίων. Μάλιστα, ορισμένα μέλη της, όπως ο κ. Σκουρλέτης, έχουν το θράσος να ονομάζουν αυτήν την κατάντια χρεοκοπία της αριστερής ατζέντας. Η αριστερή ατζέντα δεν χρεοκόπησε, απλά γιατί δεν δοκιμάσθηκε ποτέ. Μάλιστα, με το δεδομένο των Μνημονίων που έχουν επιβληθεί και θα συνεχίσουν να επιβάλλονται στην κοινωνία είναι η μόνη ατζέντα που δίνει διέξοδο. Όμως, όπως όλες οι αριστερές πολιτικές, περιλαμβάνει συγκρούσεις. Συγκρούσεις που έχουμε υποχρέωση, τόσο απέναντι στους εαυτούς όσο και στις επόμενες γενεές, να πραγματοποιήσουμε.