Διπολισμός σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο

Γιατί ο σκληρός πυρήνας της σύγκρουσης αυτής έχει αποκτήσει κοινωνικά και ταξικά χαρακτηριστικά ιστορικού χαρακτήρα και βάθους. Πρόκειται στην ουσία για έναν νέο διπολισμό, για μια διπολική αντιπαράθεση δύο αντίπαλων κόσμων, δύο κοσμοειδώλων που αντιπαρατίθενται συνολικά τόσο στο επίπεδο της κοινωνικοοικονομικής τους βάσης όσο και στο καθαρώς ιδεολογικοπολιτικό και αξιακό επίπεδο.

Επτά χρόνια μετά την παράδοση της χώρας στο ΔΝΤ και στη γερμανική ελίτ έχει διαμορφωθεί -μέσα από την εφαρμογή των σκληρών, νεοφιλελεύθερων, μνημονιακών πολιτικών- ένας νέος κοινωνικοοικονομικός χάρτης που διαπερνά το ίδιο το πολιτικοκομματικό σύστημα.

Κάθετο πολιτικοκοινωνικό ρήγμα

Δεν υφίστανται πλέον οι παραδοσιακές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των κομμάτων, όπως τις γνωρίσαμε κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης. Η σταδιακή διαμόρφωση μιας μεσαίας τάξης αποτέλεσε ένα είδος διαμεσολάβησης μεταξύ των κομμάτων της διακυβέρνησης, με την έννοια ότι οι μετακινήσεις στα επιμέρους φάσματα της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς συντελούνταν κατά κύριο λόγο στο πεδίο των μεσαίων και μικρομεσαίων στρωμάτων και αυτές ακριβώς οι μετακινήσεις αναδείκνυαν ουσιαστικά το εκάστοτε κόμμα της διακυβέρνησης και επικαθόριζαν την προοδευτικότερη ή την πλέον συντηρητική κυβερνητική του πλεύση.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η νεοφιλελεύθερη – εκσυγχρονιστική στρατηγική που εφαρμόσθηκε κατά την οκταετία του Κ. Σημίτη στηρίχθηκε κατʼ εξοχήν από τα κεντροδεξιά, μεσαία κοινωνικά στρώματα, στα οποία είχε ανοικτή πρόσβαση τόσο ο ίδιος ο Κ. Σημίτης όσο και το αγοραίο οικονομιστικό του πρότυπο.

Η κατάρρευση της μεσαίας τάξης, που συντελέσθηκε μέσα σε βραχύ χρονικό διάστημα, η περιθωριοποίηση ή και κοινωνικοοικονομική έκπτωση μιας μεγάλης μερίδας των μικρομεσαίων στρωμάτων, η προκλητική εμφάνιση της διαπλοκής και του συστήματος συμφερόντων στο προσκήνιο -και η αγαστή συνεργασία τους με τους δανειστές- προκάλεσε την ιστορική ρήξη και την κατάρρευση αυτής της μεσολαβητικής γέφυρας μεταξύ των κομμάτων.

Το ΠΑΣΟΚ, που στηριζόταν σʼ έναν μεγάλο βαθμό σʼ αυτήν την κοινωνική συμμαχία, βρέθηκε στο απόλυτο κοινωνικοπολιτικό και ιδεολογικό κενό και κυριολεκτικώς εξαχνώθηκε. Η λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ καθώς και ένα μεγάλο τμήμα των μεσαίων και μικρομεσαίων στρωμάτων στράφηκε από το 2014 στον ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με ένα εμφανές κοινωνικοταξικό πρόσημο, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγεσία του είχαν διαμορφώσει και διατυπώσει έναν σαφώς αντίπαλο λόγο απέναντι στη μνημονιακή ενσωμάτωση και υποδούλωση της συμμαχίας ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας.

ΝΔ: Ακροδεξιά μετάλλαξη

Από το 2012 έως το 2014 η Νέα Δημοκρατία είχε απολέσει ένα σοβαρό τμήμα της κοινωνικής εκλογικής της βάσης, το οποίο της προσέδιδε το χαρακτηριστικό της λαϊκής Δεξιάς και μετατοπίσθηκε προς τον χώρο της Ακροδεξιάς.

Δεν επρόκειτο -και δεν πρόκειται και σήμερα- για μια συγκυριακού χαρακτήρα επιλογή αλλά για μια ιστορική -μη αντιστρεπτή- μετάλλαξη ιστορικής σημασίας.

Σε τέτοιου ιστορικού βάθους αλλαγές ασφαλώς και παίζουν έναν σοβαρό ρόλο οι εκάστοτε ηγεσίες, οι εκάστοτε κομματικές ελίτ. Τον κρισιμότερο όμως ρόλο διαδραματίζουν οι οικονομικοκοινωνικές στρατηγικές που υπηρετούν και διαχειρίζονται τα κόμματα.

Η ΝΔ και οι ηγεσίες της μετατοπίσθηκαν στην ακροδεξιά, υπερσυντηρητική κλίμακα προκειμένου να υπηρετήσουν το νεοφιλελεύθερο – αντικοινωνικό πρότυπο. Μια σκληρή και ακραία πολιτική που οδηγεί στη μαζική ανεργία, που διαλύει τον παραγωγικό ιστό, που αποδυναμώνει ή και καταργεί τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, ενώ ταυτόχρονα ενοχοποιεί και στήνει στον τοίχο έναν ολόκληρο λαό, δεν μπορεί να υλοποιηθεί, να εκφρασθεί πολιτικά και να νομιμοποιηθεί ιδεολογικά παρά από μια ακροδεξιά και φασίζουσα πολλές φορές κομματική και πολιτική – κυβερνητική εξουσία.

Ο νεοφιλελευθερισμός έχει ανάγκη την Ακροδεξιά του όπως και η ακροδεξιά εξουσία μπορεί να ασκηθεί σʼ ένα αγοραίο/νεοφιλελεύθερο περιβάλλον, όπου μια κοινωνία, ένας λαός εξοντώνονται συστηματικά και τρομοκρατούνται. Γιʼ αυτό και ο δίαυλος μεταξύ ΝΔ και Χρυσής Αυγής παραμένει ανοικτός και προσβάσιμος όταν αυτό κρίνεται αναγκαίο… Επί Σαμαρά τη μεσολάβηση είχε επωμισθεί ο Μπαλτάκος, τώρα ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης ανέλαβε τον ρόλο του ξεπλύματος του νεοφασιστικού μορφώματος.

ΠΑΣΟΚ: Είκοσι χρόνια νεοφιλελευθερισμός

Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ άφησε το βαθύ αποτύπωμά της στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Η μνημονιακή / νεοφιλελεύθερη συνύπαρξη και αγαστή συνεργασία (που συνεχίζεται ατύπως μέχρι τις ημέρες μας) ολοκλήρωσε την πορεία της πλήρους πολιτικοϊδεολογικής, κοινωνικής και ηθικής – αξιακής κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ. Μια πορεία που ξεκίνησε από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και που εκκολάφθηκε στη μήτρα του νεοφιλελεύθερου – εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος, για να ολοκληρωθεί στις ημέρες μας.

Το περίφημο Συνέδριο της ΔΗΣΥ δεν αποτέλεσε παρά μια διαδικασία πολιτικού μνημόσυνου του ΠΑΣΟΚ.

Από καιρό τώρα τα συστημικά συμφέροντα επιχειρούν να διαμορφώσουν ένα κομματικοπολιτικό ανάχωμα, ώστε να αποτρέψουν και να περιστείλουν την επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ στο ευρύτερο δημοκρατικό-προοδευτικό και αριστερό κοινωνικό σώμα. Παρακολουθήσαμε αυτές τις απεγνωσμένες προσπάθειες της διαπλοκής και των συστημικών ΜΜΕ μέσα από την απόπειρα συγκρότησης μιας αλυσίδας θνησιγενών μορφωμάτων, όπως οι «4», οι «58», η περίφημη «Ελιά»… Τελικά κατέληξαν στο Ποτάμι, το οποίο όμως αποτέλεσε μια εφήμερη και χωρίς προοπτική διέξοδο. Τώρα κατασκευάζεται η περίφημη ΔΗΣΥ από το ίδιο απαξιωμένο, φθαρμένο υλικό, από τα πολιτικά ιδεολογικά ράκη των σκληρών, μνημονιακών πολιτικών.

Το ΠΑΣΟΚ ως τίτλος, ως κομματική ταμπέλα έχει καταστεί πιο άχρηστο, ίσως και επιζήμιο… Γιʼ αυτό και συρρικνώνεται και επιβιώνει πλέον ως επιμέρους διαφημιστικός λογότυπος στην αφίσα της ΔΗΣΥ…

ΠΑΣΟΚ: Δορυφόρος της ΝΔ

Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ισχυρίζεται ότι ακολουθεί την τακτική των ίσων αποστάσεων από τη ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Στην πραγματικότητα, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και τα προσωποπαγή σχήματα και μορφώματα των οιονεί υπηρετών του νεοφιλελεύθερου, σημιτικού εκσυγχρονισμού δεν αποτελούν παρά εφεδρικά δορυφορικά σχήματα της νεοφιλελεύθερης – ακροδεξιάς ΝΔ. Όλο αυτό το πολιτικό και κομματικό υλικό, που προήλθε από την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, έχει ως μόνο πολιτικό και προσωπικό προορισμό τη συμμετοχή στην κυβερνητική εξουσία και δεν έχει κανένα εμπόδιο να συνεργασθεί με τη ΝΔ και τον Κυρ. Μητσοτάκη, αφού μετά την αρμονική συνεργασία και ταύτιση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σε κυβερνητικό επίπεδο δεν υπάρχουν πλέον πολιτικοϊδεολογικές διαφορές.

Εάν αποκωδικοποιήσουμε μάλιστα την πολιτικοϊδεολογική συμπεριφορά και τις επιλογές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από τον Ιανουάριο του 2015 μέχρι σήμερα, θα διαπιστώσουμε μια εντυπωσιακή αλληλοκάλυψη και σε πολλές φορές την πλήρη τους ταύτιση.

Σʼ όλες τις κρίσιμες συγκυρίες και στις συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές τα δύο αυτά κόμματα ταυτίσθηκαν πλήρως -και σε κάποιες φορές υπερακόντισαν- με τις απαιτήσεις και τα εκβιαστικά διλήμματα του «συστήματος» Σόιμπλε και του ΔΝΤ. Η πολιτική τους στρατηγική οικοδομήθηκε στην προοπτική της αποτυχίας των διαπραγματεύσεων και της αξιολόγησης και τελικώς στην ίδια την καταστροφή της χώρας…

Όσο για την πολιτική ατζέντα στα εσωτερικά θέματα και στις επιθέσεις κατά του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης, διαπιστώνει και ο πλέον αφελής και καλοπροαίρετος παρατηρητής την πλήρη ταύτιση επιχειρημάτων και πρακτικών…

Ο διπολισμός, συνεπώς, αποτελεί μια ιστορική, μη αντιστρεπτή πραγματικότητα. Το «μαύρο μέτωπο» της διαπλοκής και της νεοφιλελεύθερης Ακροδεξιάς και των δορυφόρων της επιδιώκει τη, με κάθε τρόπο, παλινόρθωσή του…

Όμως θα βρει απέναντί του τη μεγάλη κοινωνική – ταξική πλειοψηφία, η οποία θα πρέπει να οργανωθεί, να αντιδράσει και να θέσει οριστικό φραγμό στις επιδιώξεις ενός ολόκληρου πολιτικοοικονομικού συστήματος διαφθοράς και υποτέλειας, που αισθάνεται σήμερα ότι απειλείται η ασύδοτη δράση του.

Σʼ αυτό το επίπεδο, η ιστορική ευθύνη τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της κυβέρνησης είναι τεράστια και καμιά ολιγωρία δεν είναι επιτρεπτή.