Οι κακές πολιτικές αποδυναμώνουν θεσμούς
Και αν η πολιτική είναι η λειτουργία που ασκείται για το γενικό συμφέρον, το μέτρο της δικαιοσύνης πρέπει να αποτελεί ένα διαρκές μέλημα.
Αναπόφευκτη και η άσκηση κριτικής, εφόσον το σύνολο των πολιτών πρέπει να απολαμβάνει τα αγαθά και τις λειτουργίες των δημοσίων υπηρεσιών.
Όλα αυτά με αφορμή το πρόβλημα των σκουπιδιών, διότι κανένας δεν είναι υπεράνω του Συντάγματος και των νόμων και οφείλουμε την πιστή εφαρμογή τους.
Ό,τι στρεβλό ή άδικο συνέβη στο παρελθόν δεν μπορεί να αποτελεί επιχείρημα για τις κρατικές ή αυτοδιοικητικές λειτουργίες και δεν αποτελεί δεδικασμένο αιτιολόγησης σημερινών ή αυριανών πράξεων.
Ως εκ τούτου, τα ερωτήματα είναι αναπόφευκτα:
Α) Είναι ηθικό να εξαπατάς τους συμβασιούχους, ενώ γνωρίζεις ότι οι αποφάσεις-παρατάσεις προσκρούουν στο Σύνταγμα και στο Ελεγκτικό Συνέδριο, το οποίο δεν έχει δικαίωμα να νομιμοποιήσει δαπάνες που προδήλως απορρέουν από παράνομες προσλήψεις;
Β) Και αν οι παρατάσεις εδίδοντο διότι οι συμβασιούχοι κάλυπταν ή καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, γιατί η κυβέρνηση δεν προκήρυξε διαγωνισμό και γιατί δεν το απαίτησαν ή δεν επέμειναν οι δήμαρχοι;
Γ) Είναι δίκαιο οι πολίτες και οι πόλεις να εισπράττουν μια απαράδεκτη εικόνα- υγειονομική βόμβα ως αποτέλεσμα άσκησης μιας κακής πολιτικής;
Δ) Είναι ηθικό και δίκαιο οι συνδικαλιστικές ηγεσίες να συναινούν σε αδιέξοδες αποφάσεις (και παρατάσεις) και να υπερασπίζονται στενά συντεχνιακά συμφέροντα και να μην αντιλαμβάνονται ότι με τέτοιες συμπεριφορές δικαιώνουν πολιτικές που θέλουν την ιδιωτικοποίηση των σκουπιδιών;
Ε) Δεν έχουν δίκιο οι συμβασιούχοι που θέλουν να κρατήσουν τη δουλειά τους, που τους εξασφαλίζει τα στοιχειώδη για την επιβίωσή τους; Ασφαλώς κι έχουν. Είναι οι τελευταίοι που ευθύνονται γιʼ αυτό και είναι δικαιολογημένη η κραυγή αγωνίας τους.
Εύλογη και η απορία των πολιτών. Έχουν δικαίωμα οι ασκούντες την εξουσία, σε οποιοδήποτε επίπεδο -κεντρικό, περιφερειακό-, να μην εφαρμόζουν τους νόμους και να μη σέβονται το Σύνταγμα;
Αν δεν είχαν προβεί σε παράνομες αποφάσεις, θα είχαμε αποφύγει αυτές τις συγκρούσεις. Διότι, όπως έλεγε ο Θουκυδίδης, «η σωστή πρόβλεψη είναι η μεγαλύτερη αξία των πολιτικών…».
Δεν αντιλαμβάνονται ότι η έλλειψη αξιοπιστίας απομακρύνει τους πολίτες από την πολιτική;
Γιατί δεν μπαίνει μια τελεία στην πελατειακή αντίληψη; Γιατί δεν θωρακίζεται το Δημόσιο στο σύνολό του, ώστε να προσφέρει ποιοτικές υπηρεσίες και να παίξει και τον αναπτυξιακό του ρόλο;
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, προκύπτει αβίαστα η άμεση ανάγκη για την καθιέρωση διαγωνισμού για όλες τις προσλήψεις (το προβλέπει άλλωστε το Σύνταγμα) και αυτό να γίνεται ανά πενταετία, με προτεραιότητα την Υγεία, την Παιδεία, την Ασφάλεια, τη Δικαιοσύνη, τους ελεγκτικούς μηχανισμούς…
Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα εφαρμοστούν τα αυτονόητα: Η ίση αντιμετώπιση των πολιτών, η διαφάνεια και η αξιοκρατία. Θα εκλείψουν τα φαινόμενα άγονων αντιπαραθέσεων, ανούσιων δικαιολογιών, που αποβαίνουν σε βάρος της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος, απογοητεύουν και εξαφανίζουν κάθε ίχνος ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον στις περιόδους σκληρής λιτότητας και άγριας βαρβαρότητας, με την ανεργία να αποτελεί τον χειρότερο εφιάλτη για τη ζωή των ανθρώπων.
Και όπως έλεγε ο Σουρής: «Όλα σε αυτή τη γη ανακατεύτηκαν, ονείρατα, ελπίδες και σκοποί».