Δημογραφικό = εθνικό θέμα
Πρώτον, να αυτοσχεδιάζει κατά περίπτωση με το πώς εκτιμά τα γεγονότα και να πορεύεται στο άγνωστο
Δεύτερον, να σχεδιάζει όλα τα πιθανά σενάρια, συνυπολογίζοντας όλες τις πληροφορίες, συμμαχίες, εξελίξεις, ευκαιρίες, αδυναμίες του αντιπάλου και όλα αυτά τα μη αριθμήσιμα μεγέθη ως παραμέτρους σχεδιασμού.
Για να ακολουθήσει η χώρα τον πρώτο τρόπο προσέγγισης δεν χρειάζεται παρά ένα ανίκανο, άχρηστο, ελεγχόμενο άτομο που θα το ονομάσει πρωθυπουργό ή υπουργό Εξωτερικών (κατά περίπτωση) και όλα θα προχωρήσουν όπως οι άλλοι θα θέλουν. Τότε η χώρα θα χάνει και πολλάκις με ανεπανόρθωτο τρόπο.
Τέτοιους η Ελλάδα είχε κατά περιόδους στην ιστορία της πολλούς, μέχρι και προδότες.
Ο δεύτερος τρόπος χρειάζεται, στη χειρότερη περίπτωση, έναν απλό πατριώτη που να έχει το γνώθι σʼ αυτόν, που, όμως, θα πλαισιώνεται από ομάδα διαχείρισης και καθοδήγησης, υψηλών προδιαγραφών.
Και μπροστάρηδες έχουμε ως χώρα και μεγάλο αριθμό κατάλληλων για σύνθεση τέτοιας ομάδας ατόμων έχουμε. Με συγγενείς, φίλους, γείτονες και συνεταίρους εξωτερική πολιτική δεν γίνεται και τα εθνικά θέματα βαλτώνουν.
Τελευταία πύκνωσαν οι αναλύσεις και οι ημερίδες για τα εθνικά θέματα (Τουρκία Αιγαίο, Αλβανία, Σκόπια, Κύπρος κ.λπ.) και πολλές κριτικές για την εθνική πολιτική (θετικές και αρνητικές) Ακούστηκε ότι στη Β. Ήπειρο έχει μείνει το 15% των Ελλήνων και το 85% είναι εκτός Αλβανίας. Ακούστηκε ότι στην Ίμβρο και την Τένεδο έχουν μείνει κάποιες δεκάδες υπερηλίκων Ελλήνων, από τις χιλιάδες που ήταν κατά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης, ότι επίσης στη Β. Κύπρο οι Τούρκοι έποικοι είναι ήδη περισσότεροι από του Ελληνοκυπρίους κ.ο.κ.
Αλήθεια, δεν συνειδητοποίησε κανείς ότι το πρώτο και βασικό εθνικό θέμα για να μπορέσει να ασκήσει εξωτερική πολιτική είναι το πληθυσμιακό-Δημογραφικό;
Σκέφτεται κανείς ότι ο ουσιαστικός και πρώτος στόχος των Μνημονίων δεν είναι η εισπραξιμότητα αλλά οι Έλληνες;
Οι περικοπές συντάξεων, με τη δυσκολία πρόσβασης σε θέματα υγείας, έχουν ως αποτέλεσμα τη γενοκτονία των μεγάλων σε ηλικία που δεν μπορούν να φύγουν από τη χώρα.
Η ανεργία διώχνει τους νέους και κυρίως τους επιστήμονες.
Η λιτότητα μειώνει τις γεννήσεις των ζευγαριών (οι θάνατοι είναι ήδη περισσότεροι από τις γεννήσεις).
Από αυτά καταλαβαίνει κανείς τίποτε ή ο ύπνος καλά κρατεί;
Η παιδεία καταστρέφεται και μάλιστα συστηματικά εδώ και πολλά χρόνια και αυτό που δειλά δειλά άρχισε το ʼ82 σήμερα έχει δώσει καρπούς και για κάποιους απογόνους και ωφελημένους του ʼ83 (που πέρασαν και από καρέκλα υπουργού Παιδείας) είναι εύκολος στόχος ό,τι έχει απομείνει.
«Αν θέλετε να χτυπήσετε τους Έλληνες, χτυπήστε τους στην ιστορία, τη γλώσσα και την οικογένεια», είχε πει ο Κίσινγκερ το 1974. Άριστοι οι μαθητές του, εκτός και εντός Ελλάδος.
Πώς μπορεί να ασκήσει κανείς σωστή εξωτερική πολιτική και να υπερασπιστεί εθνικά θέματα με τέτοιες συνθήκες; Πιστεύει κανείς ότι το όνομα «Ελλάδα» είναι απλά ένας γεωγραφικός προσδιορισμός ή ότι σχετίζεται με τους Έλληνες με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά γλωσσικά, ιστορικά, πολιτισμικά κ.λπ.;
Σκέφτηκε κανείς ποια σχέση έχουν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι και ο πολιτισμός τους με τους σημερινούς ή οι Ασσύριοι, Πέρσες και Βαβυλώνιοι με τους σημερινούς Ιρανούς και Ιρακινούς; Καμιά βέβαια.
Σκέφτηκε επίσης κανείς έλληνας πολιτικός, ο οποίος για μικροπροσωπικά και προσωρινά ωφελήματα ξεπουλάει ιστορία, γλώσσα, θρησκεία, οικογένεια, ότι προσθέτει άλλο ένα λιθαράκι στον τάφο που κάποιοι έχουν σκάψει για τους Έλληνες;
Πότε, τέλος πάντων, θα βγει ένας πολιτικός, ο οποίος θα κατανοήσει απλές έννοιες επιβίωσης του έθνους και θα εξαγγείλει, μαζί με τα πάμπολλα που δεν θα τηρήσει, επιδότηση και στήριξη από το πρώτο παιδί, αντί σκίσιμο των Μνημονίων, Ζάππεια, ανύπαρκτα λεφτά, μειώσεις μισθών και συντάξεων, ανύπαρκτη ανάπτυξη και άλλα πομπώδη;
Αν δεν μπορεί να το αναλάβει οικονομικά, ας κάνει μια συμφωνία με τους γνωστούς σε όλους μεγαλοφοροφυγάδες και επίσημους μεγαλοαπατεώνες, κρατικοδίαιτους υποστηρικτές τους για να καλυφθεί τουλάχιστον το κόστος του Δημογραφικού και να σωθεί το έθνος.
Σκέψεις απελπισίας βέβαια, αλλά με τέτοιους πολιτικούς, με τα φτηνιάρικα και ανασφαλή περιβάλλοντά τους, οι οποίοι βλέπουν μόνον τις μύτες των παπουτσιών τους, πώς μπορεί να κάνει κανείς άλλες, πιο δημιουργικές σκέψεις;
Βγείτε, κύριοι της αντιπολίτευσης, και ενισχύστε το Δημογραφικό, το κύριο εθνικό θέμα, και μη μένετε δεμένοι στο άρμα όσων απεργάζονται τον αφανισμό των Ελλήνων. Την Ελλάδα χωρίς Έλληνες την παίρνουν μετά, εύκολα. Φροντίζουν γιʼ αυτό οι διεθνιστές.