Απολύτως απαράδεκτη παράλειψη
β) Στη σπουδαία και πολιτισμένη χώρα του ελληνορωμαϊκού κόσμου της Μεσογείου, που είναι η αιμάσσουσα ήδη επί επταετία Συρία (σ.σ.: Να που υπάρχουν και κάποιες άλλες επαίσχυντες επταετίες, όχι μόνο οι.. δικές μας, όπως, λ.χ., τελευταίως είναι η επταετία των «πυραυλικών» επιθέσεων της Ευρωζώνης εναντίον μας!) γ) Υπέρ της -απολύτως διαφανούς, κατά τη γνώμη μου- προθέσεως των Ρώσων να τα βρουν με τους Αμερικανούς στη διαχείριση του φρικτότερου ψυχοπαθολογικού φαινομένου της Ιστορίας, που είναι το διεθνές θράσος των δρώντων, άλλοτε κατά παρεούλες και άλλοτε μοναχικών, λύκων του Ισλάμ εναντίον ανύποπτων ανθρώπων…
Τα παραπάνω απαριθμώ ενδεικτικώς. Διότι εάν υπολογίσει κανείς ότι, αντιθέτως, η επί των ανωτέρω και μόνο ζητημάτων πολιτική των ΗΠΑ υπήρξε αξιοδάκρυτη (αφήνω τη στάση τους έναντι των -απαραδέκτως αποκαλούμενων τουρκιστί- Βαλκανίων, της Λιβύης, του Ιράκ, της Αιγύπτου, της Κύπρου, παλαιότερα του Βιετνάμ κ.λπ., δηλαδή μετώπων εξωτερικής πολιτικής της, την οποία η Αμερική έχει αρχίσει τις τελευταίες δεκαετίες να εισπράττει ως μπούμερανγκ), μπορούμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα για τη διαμορφωθείσα στις μέρες μας άθλια, διεθνή πολιτική ατμόσφαιρα…
Όμως, αναγνώστη μου, έως εδώ! Διότι το τελευταίο διάστημα υπήρξε πολύ σημαντική αφορμή για να αρχίσει ο υπογράφων να διερωτάται με πραγματικό δέος πού ακριβώς το πάνε, ειδικώς τον τελευταίο καιρό, και η Ρωσία και ο Πρόεδρός της. Εξηγούμαι: Ο ανεκδιήγητος τούρκος νεοσουλτάνος, την ίδια περίοδο που μας έστελνε εδώ στο μικροελλαδιστάν τον απεχθή πρωθυπουργό του για να προωθήσουμε, λέει, την… ευρωπαϊκή προοπτική του (!) έβαλε ταυτόχρονα τους μουεζίνηδές του να πραγματοποιούν τελετές Ραμαζανιού μέσα στην Αγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως, ως εάν θα μπορούσαμε ποτέ και εμείς να τελέσουμε ακολουθίες της χριστιανικής Μεγάλης Εβδομάδος ή την Αναστάσιμη Ακολουθία του Πάσχα σε μουσουλμανικό τζαμί! Το γεγονός προκάλεσε, βεβαίως, επίσημη αντίδραση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, ενώ και ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας αντέδρασε προσωπικά με σχετικές δηλώσεις του από τη Σύνοδο των ηγετών της ΕΕ. Και μάλιστα με συνέπεια, όπως μεταδόθηκε, την επίθεση ισλαμιστών χάκερ στην ιστοσελίδα του Μαξίμου… Αλλά οι αντιδράσεις δεν ήσαν μόνο ελληνικές. Η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (προς τιμήν της αμερικανικής κυβέρνησης!) έκανε σαφείς δηλώσεις εναντίωσης των ΗΠΑ σε τέτοια προσβολή του μέγιστου σεβάσματος όχι μόνο των Νεοελλήνων αλλά της παγκόσμιας Ορθοδοξίας. Διότι η Αγιά Σοφιά έχει χαρακτηρισθεί «Μητροπολιτικός Ναός των απανταχού Ορθοδόξων». Οι μόνοι που δεν βρήκαν να κάνουν, έστω, μια απλή δήλωση αποδοκιμασίας του γεγονότος ήσαν -οδύνομαι βαθιά που το λέω…- οι ομόδοξοι ρώσοι ηγέτες, πολιτικοί και εκκλησιαστικοί! Μα, καλά, τι κρύβουν, άραγε, πίσω από αυτήν την απολύτως απαράδεκτη παράλειψη; Αδυνατώ και μόνο να το υποψιαστώ!
Στο ζήτημα γνωρίζω ότι υπάρχουν δευτερευόντως και παράμετροι… Δεν θα πω όμως, προς το παρόν, τίποτε λεπτομερώς ως τις παραμέτρους αυτές. Απλώς ότι κατ’ αρχάς φαίνεται πως είναι μόνον εκκλησιαστικές, δεδομένων κάποιων διαφορών μεταξύ του Πατριαρχείου της Μόσχας και του Φαναρίου. Να πρόκειται, άραγε, μόνο γιʼ αυτό; Αλλά και έτσι μόνο να ήταν, η ολοτελής απουσία της Μόσχας από το μέτωπο των αντιδράσεων απέναντι στην αποκοτιά του νεοσουλτάνου της Τουρκίας δεν είναι μόνο εντελώς απαράδεκτη. Είναι και εντελώς αγενής ιστορικά. Διότι το ορθόδοξο, χριστιανικό Βυζάντιο -το λέω χωρίς κανέναν ιστορικό δισταγμό…- είναι στον πολιτισμικό τομέα για τους Ρώσους ό,τι ακριβώς είναι η Αγγλία για τους πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής: Η πνευματική τους μητρόπολη! Είτε το αντιλαμβάνονται αυτό οι Ρώσοι είτε όχι!