Εθνικός Κήπος και Πεδίο Άρεως – Η μέρα και η νύχτα της Αθήνας
Ένα μεγάλο πάρκο που, χωρίς να διαθέτει τη βιοποικιλότητα του Εθνικού Κήπου, ξεχώριζε ανέκαθεν για το πυκνό πράσινο, τα άφθονα νερά, τις γραφικές εκκλησίες, τις ήσυχες διαδρομές του, τις παιδικές χαρές, τις λίμνες με τους κύκνους αλλά και τα αγάλματα των αγωνιστών του 1821. Αυτό ήταν το Πεδίο του Άρεως.
Και όμως η Ελληνική Πολιτεία κατάφερε να μετατρέψει τον παράδεισο σε κόλαση. Κόλαση ναρκωτικών, πορνείας και κάθε άλλης εγκληματικής δραστηριότητας.
Δεν θα ήθελα σήμερα να αναφερθώ τόσο στις πολυσήμαντες ευθύνες της περιφέρειας και του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.
Θα ήθελα να αναφερθώ, κυρίως, σε μια νοσηρή νοοτροπία που προφανώς έχει βαθιές πολιτικές ρίζες και αποτελεί την αφετηρία του προβλήματος.
Ο Εθνικός Κήπος συνορεύει με το Σύνταγμα, τη Βουλή των Ελλήνων, το Κολωνάκι, την Ηρώδου του Αττικού, το Ζάππειο. Το Πεδίο του Άρεως συνορεύει με τα Εξάρχεια, την περιοχή της πλατείας Βικτωρίας, την Κυψέλη, του Γκύζη…
Είναι προφανές λοιπόν ότι ακολουθεί την καταστροφική πορεία που έχουν πάρει οι όμορες περιοχές. Είναι προφανές ωστόσο και κάτι άλλο.
Χωρίς να ενστερνίζομαι θεωρίες συνομωσίας, φαίνεται ότι ένα σημαντικό μέρος της πολιτικής μας ηγεσίας αλλά και αρκετά από τα ανώτερα στρώματα διοικητικών, επιχειρηματικών, επιστημονικών και πολιτιστικών κύκλων βλέπουν ως… Αθήνα μόνο ό,τι γειτνιάζει με το Σύνταγμα. Όσα τους ενδιαφέρουν βρίσκονται γύρω από την Παλαιά Βουλή, την Ηρώδου Αττικού, τη Ρηγίλλης, το Παναθηναϊκό Στάδιο και, ενδεχομένως, ένα μικρό μέρος του Κολωνακίου.
Δυστυχώς, έτσι είναι σήμερα. Απαίδευτοι ταγοί, χωρίς καμιά γνώση της «Αθηναϊκότητας», ονοματίζουν Αθήνα, μόνο το «χωριό του Συντάγματος». Και λέω σήμερα, διότι προτού δημιουργηθεί αυτή η νοοτροπία, αντιμετωπίζονταν από τους ίδιους κύκλους ως περιοχές υψηλής αστικής αξίας και η Μαυρομματαίων και τα Εξάρχεια και η Κυψέλη και η πλατεία Βικτωρίας και ο Άγιος Παντελεήμονας και φυσικά το ταλαιπωρημένο άλσος του Άρεως.
Αποτέλεσμα αυτής της άτυπης απόφασης για διατήρηση υψηλού επιπέδου ποιότητας ζωής μόνο σε επιλεγμένες περιοχές είναι να οδηγείται σε μαρασμό, σταδιακά, η υπόλοιπη πρωτεύουσα.
Μια ένδειξη για τα προαναφερόμενα είναι ότι στο χρονικό διάστημα που διετέλεσα αντιδήμαρχος Πρασίνου στον Δήμο Αθηναίων, ενώ ο Εθνικός Κήπος βρισκόταν σε πολύ καλή κατάσταση, όλο, μα όλο σχεδόν το ενδιαφέρον πολιτικών, αυτοδιοικητικών, επιστημονικών, επιχειρηματικών και πολιτιστικών κύκλων ήταν στραμμένο αποκλειστικά εκεί. Το ίδιο βεβαίως για τα πέριξ τετράγωνα, που αρχίζουν να θυμίζουν σε σχέση με την υπόλοιπη Αθήνα εκείνους τους περίκλειστους οικισμούς πλουσίων σε χώρες του τρίτου κόσμου.
Και πράγματι: άψογη αστυνόμευση, καθαριότητα και φωτισμός. Ούτε μπαχαλάκηδες, ούτε χρήστες, ούτε ταλαιπωρημένοι μετανάστες, και καλώς, διότι είναι το κέντρο της πόλης. Ελλάδα όμως δεν είναι μόνο η Αθήνα και Αθήνα δεν είναι μόνο το Σύνταγμα και η Ρηγίλλης… Η μέρα ξημερώνει για όλη την πόλη και για το Πεδίο του Άρεως.