Διοργάνωση πρόχειρη και εκ του πονηρού…
Έτσι, οι μάγκες του οργανισμού παιγνίων αναγκάστηκαν να διαφημίζουν στα κανάλια και στα λοιπά Μέσα τα κέρδη του… Σκρατς σε τυχερό της Δράμας ή πόσα χιλιάρικα θα πάρουν εκατό τυχεροί του Λαϊκού Λαχείου. Βέβαια, βαρύ πυροβολικό, μόνιμα, αποτελεί για τον ΟΠΑΠ η χρυσοφόρα όρνιθα του Joker, το οποίο -ως διά μαγείας- χτύπησε αλλεπάλληλα τζακ-ποτ, με συνέπεια να δημιουργεί και πάλι κίνηση στα πρακτορεία ανά την επικράτεια.
Ωστόσο, υπάρχει κάποιο ποδοσφαιρικό ενδιαφέρον από τους αγώνες των δύο ομίλων του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών της FIFA, αλλά έτσι όπως έχει δομηθεί, καλύτερα να ρίχνεις έναν απογευματινό υπνάκο, παρά να υποφέρεις εικόνα και σχολιασμό από την ΕΡΤ. Αυτή η διοργάνωση -και μην πιστεύετε τα άρθρα, που έχουν παραφουσκώσει το ενδιαφέρον της- έχει δημιουργηθεί για τρεις πολύ σοβαρούς λόγους. Πρώτον, για να υπάρχει κάποια ζήτηση στοιχημάτων στις εταιρείες του αθλήματος. Δεύτερον, για να μπορούν να διαθέτουν ζωντανό πρόγραμμα τα τηλεοπτικά κανάλια. Και τρίτον, για να δίνεται η πιθανότητα μήπως διακριθούν ομάδες που δεν φιλοδοξούν ότι μπορούν να διαπρέψουν σε μία από τις άλλες σοβαρές διοργανώσεις.
Θέλω να πω ότι ομάδες όπως η Νέα Ζηλανδία, η Αυστραλία, το Καμερούν βρίσκονται στα γήπεδα της Ρωσίας για να παίζουν τους ρόλους των παρτενέρ σε ταγκό που απαιτεί ζευγάρι για να κινηθεί στον ρυθμό. Αλλά και πάλι, ο πονηρός διοργανωτής (δηλαδή η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου), με κανονισμό που έχει περάσει ο Μπλάτερ, πριν ξεσπάσει το οικονομικό σκάνδαλο σε βάρος του, θέλει τους δύο ομίλους να δημιουργούνται με ορισμούς και όχι άδολη κλήρωση. Έτσι, δεν υπάρχει περίπτωση να τύχει όμιλος με τα τέσσερα φαβορί και ένας δεύτερος με τις θεωρούμενες αδύναμες ομάδες.
Συνεπώς, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η κατάληξη της διοργάνωσης στα ρωσικά γήπεδα θα φέρει στον αφρό (και στον τελικούς, μικρό και μεγάλο) Γερμανία (όχι παίζουμε!), Πορτογαλία (που έχει μαζί της τον Ρονάλντο) και σε δεύτερο πλάνο Χιλή και Μεξικό. Παρακολουθώντας τον αγώνα Ρωσίας-Πορτογαλίας, απόγευμα Τετάρτης, από το στάδιο της Μόσχας (όπου θα γίνει του χρόνου ο τελικός του Μουντιάλ), ένιωσα τη μελαγχολική προχειρότητα της διοργάνωσης. Ο Ρονάλντο, κορυφαίος ποδοσφαιριστής της χρονιάς τόσο στα γήπεδα όσο και στη φοροδιαφυγή, αγωνίστηκε τόσο… επαγγελματικά, που εξόργιζε.
Τον θυμάμαι πριν από 13 χρόνια να βάζει τα κλάματα όταν η ομάδα του έχασε από την Ελλάδα στη Λισαβόνα και τον είχα συμπαθήσει. Σήμερα, αυτή η συμπάθεια έχει λήξει. Τα βαρβάτα συμβόλαια που τον περιτριγυρίζουν τον κατατάσσουν στη δράκα των διάσημων παικτών, που πλέον δεν με συγκινούν. Διότι δεν είναι μόνο οι απίστευτες αμοιβές αλλά γενικά η απληστία τους. Λόγου χάρη, ο ποταμός διαφήμισης που στηρίζεται στο ωραίο τους πρόσωπο, είτε αυτή αφορά σαμπουάν κατά της πιτυρίδας είτε πολυεθνική εταιρεία που πουλάει τσιπς στην πιτσιρικαρία. Προφανώς και από εκεί τα κέρδη θα ρέουν σαν καταρράκτης…