Τερματίστε τη «μικροελλαδική» νοοτροπία…
Και ιδίως τα διεθνή μαρτύρια του νέου Ελληνισμού… (Οι πλείστοι μεταπολιτευτικοί άρχοντες του τόπου -από κάποιους που διεκδικούσαν ανενδοίαστα και αποκλειστικώς για λόγους προσωπικής βιτρίνας τίτλους… εθναρχικούς (!) μέχρι και όσους φλόμωσαν τον λαό με «εκσυγχρονιστικά» οράματα και θάματα παράγκας- κατέληξαν σήμερα να μην έχουν οι άθλιοι πού να κρυφτούν από όσα αποκαλύπτονται.)
Πρώτον, στο μαρτυρικότατο Κυπριακό. Στραβομουτσουνιάζουν κάθε τόσο οι σημερινοί κύπριοι άρχοντες ότι «ο Κοτζιάς βάζει προσκόμματα…» στις άνευ προηγουμένου πιεστικές στρεψοδικίες της διεθνούς κοινότητας (έτσι μεγαλοπρεπώς ονοματίσαμε από τινος την αγγλοσαξονική και ευρωστρεψόδικη καμαρίλα…). Και τούτο επειδή ο άνθρωπος διεκδικεί να φύγουν τα τουρκικά στρατεύματα από ένα ευρωενωσιακό κράτος και δεν ανέχεται να τελεί η Κυπριακή Δημοκρατία υπό τις εγγυήσεις (γελάστε… ευρωπαϊστί!) της λεγόμενης «τουρκικής δημοκρατίας» του Ερντογάν. Δεύτερον, ο Νίκος Κοτζιάς έχει διαχρονικώς εκδηλώσει την επιμονή του να σταματήσουν πάραυτα οι αλυτρωτισμοί των Σκοπιανών, σε πείσμα όχι μόνο των ίδιων των αγενών αυτών αλλά (δυστυχώς!) και κάποιων αστόχαστων Συριζαίων, που έχουν φθάσει να διαδηλώνουν μέσα στα ίδια τα Σκόπια υπέρ σχετικών αιτημάτων των γειτόνων… Συναφώς, θεωρώ εντελώς απαράδεκτη την προ καιρού αναφορά από τον υπουργό κ. Μουζάλα, σε συνέντευξή του, του μορφώματος των Σκοπίων ως «Μακεδονίας» και μάλιστα δύο φορές!
Τρίτον, ο κ. Κοτζιάς προωθεί, εξ όσων είμαι σε θέση να γνωρίζω, πολύ σοβαρή προσπάθεια προς αντιμετώπιση του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού, ιδίως μετά την επανειλημμένως εκδηλωθείσα σε πλείστες ευκαιρίες σχετική συμπεριφορά του σημερινού αλβανού πρωθυπουργού και των παρατρεχάμενών του. Ιδίως, όμως, τέταρτον, θέλω να συγχαρώ τον κ. Κοτζιά για την πρόσφατη εξέλιξη που σημειώθηκε στις σχέσεις μας με την Αίγυπτο. Η τελευταία ζήτησε, ύστερα από τον πολύ προβληματικό (κατά τη γνώμη μου, βεβαίως, πάντα!) και ασφυκτικό διπλωματικό κλοιό που επέβαλε στο Κατάρ η Σαουδική Αραβία, συνεπικουρούμενη και από άλλες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Αίγυπτος, να εκπροσωπείται διπλωματικώς έναντι του Κατάρ (υποθέτω και όχι μόνον!) από τον έλληνα πρέσβη στην Ντόχα. Πράγμα που πιστεύω ότι δείχνει ανάγλυφα το σεβασμό του οποίου τυγχάνει η διπλωματική εκπροσώπηση της χώρας μας στον αραβικό κόσμο.
Το τελευταίο αυτό γεγονός οφείλει να ασκήσει ευεργετική επιρροή στον εντός Ελλάδος καταθλιπτικό ψυχισμό μας που έχει προκληθεί από μια συνεχή, «μικροελλαδική» νοοτροπία και ψυχοτροπία των πολιτικών της Μεταπολίτευσης. Αφού σχεδόν όλοι τους έχουν φθάσει να θεωρούν ότι η χώρα μας τάχα… οφείλει να μην έχει άλλον διεθνή ρόλο, ειμή ρόλο διεθνούς δούλου και παρία, στα δε οικονομικά θέματα ρόλο… πειραματόζωου. Όμως τα ιστορικά δεδομένα άλλα πράγματα μαρτυρούν για τις δυνατότητες που (θα μπορούσε να…) έχει ο νέος Ελληνισμός… Επʼ ευκαιρία, θυμήθηκα και κάτι ακόμη, εξόχως σημαντικό: Όταν, το 1979, ανετράπη στην Περσία ο Σάχης και ξέσπασε η επανάσταση του Χομεϊνί, εγεννήθη, τότε, ζήτημα διεθνούς απομονώσεως του Ιράν… Σημειωτέον ότι είχαν προηγηθεί στην Τεχεράνη τότε τα δραματικά γεγονότα ομηρίας στην αμερικανική πρεσβεία (Πρόεδρος της Αμερικής ήταν ο Τζ. Κάρτερ). Τότε, προς έκπληξη της διεθνούς κοινότητος, ο Χομεϊνί είχε ζητήσει να διαλέγεται η χώρα του διεθνώς, ωσαύτως μέσω του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών
… Το θυμάστε, μήπως, κάποιοι φανατικοί μικροελλαδίτες;