Σκεφτείτε και τον πρωθυπουργό ως άνθρωπο
Όλοι, και πιο πολύ οι ψηφοφόροι του, θυμούνται τι είχε πει και υποσχεθεί. Δεν έκανε τίποτε διαφορετικό από ό,τι κάνει κάθε αντιπολίτευση (δηλαδή «λεφτά υπάρχουν», Ζάππεια κ.λπ.). Ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ (οι ΑΝΕΛ δεν μετρούν, αφού μπαστούνι είναι) τη διακυβέρνηση της χώρας με βαρίδια τις προεκλογικές εξαγγελίες. Ανέβηκε στη συνέχεια, όπως όλοι, στο πολιτικό τραμπολίνο και άρχισε να χοροπηδάει από χαρά και να κάνει τις απαραίτητες κολοτούμπες.
Ένας αριστερός συζητάει και παζαρεύει με τους σαδιστές (δανειστές) συντηρητικούς της Ευρώπης, οι οποίοι δεν τον θέλουν εξαρχής, και ξεκινάει ένα πανηγύρι, όπως οι μικροί όταν έπιαναν έναν σκαντζόχοιρο, τον έβαζαν στη μέση και με ένα ταψί έκαναν θόρυβο, διασκεδάζοντας με την ταραχή του άμοιρου ζώου (αλλιώς δεν έβγαινε από την αγκαθωτή μπάλα του).
Κάθε λίγο και λιγάκι, να η αξιολόγηση, να οι αναβολές, να τώρα έχουμε εκλογές, να τώρα φθάνουμε στο τέρμα και όλα τα γνωστά χτυπήματα του ταψιού.
Πόση αλήθεια -και πώς- μπορεί να αντέξει κανείς; Να του λένε τι θα κάνει, να το κάνει με κρύα καρδιά (δακρύζοντας), γιατί είναι υποχρεωμένος να έρθει σε πλήρη αντίθεση με τη διακηρυγμένη, αριστερή ιδεολογία του, να πρέπει να καμαρώνει προς τα έξω επειδή έκανε ό,τι του είπαν και προς τα μέσα να δηλώνει ότι τους χορεύει στο ταψί και ότι λίγο λίγο τους αλλάζει, να είναι υποχρεωμένος να συνεργάζεται με ένα μπουλούκι ανθρώπων που το ονομάζει ομάδα και που οι περισσότεροι σκέφτονται πως αν δεν ψηφίσουν θα πάνε από κει που ήρθαν και τέλος τα μεγαλεία. Ακόμα δε χειρότερα, να συνεργάζεται με υπουργούς, σε κάποιους από τους οποίους η ευφυΐα είναι άγνωστη ιδιότητα (π.χ. ποιος έδωσε το δικαίωμα σʼ αυτούς να αυτοαποκαλούνται επαναστάτες!). Κάποιοι από αυτούς να μην έχουν καμιά οικονομική ανάγκη (έχει και τέτοιους αριστερούς πολλούς) και να βρίσκονται εκεί μόνον για τον τίτλο και την καρέκλα και κάποιοι άλλοι να πασχίζουν να πείσουν για τα αυτονόητα, ως να εφηύραν τη βαρύτητα.
Βήμα όμως προς τα μπρος κανένα, αφού έχουν μπερδέψει το μπρος με το πίσω.
Ένας, λοιπόν, άνθρωπος, που έγινε πρωθυπουργός σε μικρή σχετικά ηλικία, με τέτοιες εξωτερικές και εσωτερικές συνθήκες-αντιθέσεις, με συμβούλους πρώην μπάρμαν και αφισοκολλητές διαδηλώσεων, τι μπορεί να κάνει; Η απάντηση είναι «τίποτα». Όμως υπάρχει και το τι μπορεί να πάθει. Εδώ μόνον επιστημονικά μπορεί να δοθεί απάντηση: «Να καταντήσει σχιζοφρενής».
Τι είναι όμως; Σχιζοφρενής και στηρίζεται φαρμακευτικά, που δικαιολογείται με την κατάσταση όπως είναι διαμορφωμένη γύρω του, ή ψεύτης συνειδητός και πολιτικός απατεώνας εξαρχής;
Αν είναι το δεύτερο, τσάμπα η αντιπολίτευση ζητάει εκλογές. Αν είναι όμως το πρώτο, μάλλον λάθος τρόπο βρήκε για να τις ζητήσει. Αντί να τις απαιτεί, κάτι που προσκρούει σε ενστικτώδη εγωισμό, θα πρέπει να απευθυνθεί με ευγένεια και ήρεμα (προτάσσοντας το «σε παρακαλώ»), ζητώντας να φύγει για να γίνουν εκλογές. Ίσως έχει καλύτερη τύχη το αίτημα. Οι αρμόδιοι, ειδικοί γιατροί ξέρουν το γιατί.