Σεβάστηκαν τα… αφεντικά εκεί στο Eurogroup τη χώρα μας, κύριε πρωθυπουργέ;

Στο άρθρο αυτό καταλήγατε, απευθυνόμενος στους… συνεταίρους μας, ζητώντας τους να μην ξεχάσουν την Ελλάδα.

Σημειώνατε, κύριε Τσίπρα, τα εξής:

«Δικαιούμαστε σήμερα να ξαναφτιάξουμε τις ζωές μας, να βρούμε εργασία, να δημιουργήσουμε εργασία και να συμμετέχουμε στην ευρωπαϊκή οικονομική ζωή.

Έχουμε κάνει όσα οφείλουμε και συνεχίζουμε στον ίδιο ευρωπαϊκό δρόμο. Στον δρόμο του σεβασμού των κανόνων του κοινού μας σπιτιού. Και το ίδιο περιμένουμε από τους δανειστές μας.

Να σεβαστούν τους κανόνες που οι ίδιοι έγραψαν.

Να σεβαστούν τη χώρα μου.

Να σεβαστούν την Ελλάδα».

Η απόφαση είναι γνωστή.

Πιστεύετε, κύριε πρωθυπουργέ, ότι σεβάστηκαν τον συνεταίρο τους, την Ελλάδα;

Σεβάστηκαν τους κανόνες που οι ίδιοι έχουν υπογράψει ή τους έγραψαν στα παλαιά τους υποδήματα; Στο κοινό σπίτι κάποιοι κάνουν τα αφεντικά και οι άλλοι είναι του «Ελεήστε» και όχι του «Δικαιούμαι»;

Αυτή την απόφαση περιμένατε από το Eurogroup;

Δίνει τη δυνατότητα στην Ελλάδα να ξαναμπεί στον ορθό δρόμο ή θα πρέπει να περιμένουμε το 2060 για να ξαναφτιάξουμε τις ζωές μας;

Αυτή την ελπίδα δίνουμε στα νιάτα, στο αύριο της γης μας, της μόνιμα ποτισμένης με αίμα και ιδρώτα;

ΥΓ.: Δεν μιλάμε για τον Κυριάκο, τον αρχηγό της ΝΔ, γιατί ούτε σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, στη συνεδρίαση του Eurogroup, όπου κρινόταν το αν θα έπαιρνε παράταση ζωής η Ελλάδα, δεν βρήκε το θάρρος, τη δύναμη, την αγωνία για την πατρίδα, να βάλει τη χώρα πάνω από την καρέκλα. Αδιαφορώντας για το πώς είχε συμπεριφερθεί ο Τσίπρας απέναντι στο κόμμα του όταν ήταν κυβέρνηση και ζούσε τις ίδιες πιέσεις και εκβιασμούς των δανειστών. Παρέμεινε στο χθες, δέσμιος του παλαιοκομματισμού. Είχε την ευκαιρία να δείξει ότι πράγματι εκφράζει το νέο στην πολιτική. Μπορούσε να έπαιρνε το αεροπλάνο και να ήταν την Πέμπτη στις Βρυξέλλες, δίπλα στην Ελλάδα, να πει στους εταίρους μας, κυρίως στους ομοϊδεάτες του, ότι σε αυτές τις στιγμές οι διαχωριστικές γραμμές πάνε στην άκρη. Ότι πάνω από ψήφους και εξουσία είναι ο τόπος μας, ο ελληνικός λαός. Θα ήταν η αρχή μιας άλλης μέρας. Όμως το κομματικό πάθος δεν τον άφησε…

Πικρή η αλήθεια, Κυριάκο. Όπως δεν σεβάστηκαν οι δανειστές τη χώρα μας, το ίδιο έκανες κι εσύ. Δεν σεβάστηκες την Ελλάδα.

Μ. Κ.