Οι άνθρωποι είναι… μοιραίοι…
Αγαπητέ μου Μάκη Κουρή,
Θέλω να σε συγχαρώ για το «Θαρραλέο» πράγματι άρθρο σου στο «ΠΑΡΟΝ» της Κυριακής 28.5.2017 με τίτλο: «Ένα ʽʽΒΕΛΟΣʼʼ χρειαζόμαστε σήμερα…». Είχα δει και την εξαιρετική εκπομπή σου «Επί του Πιεστηρίου» την Πέμπτη, 25/5/2017, με τους εκλεκτούς καλεσμένους σου Κασιμάτη, Χατζηπέρο, Αλευρομάγειρο. Ασφαλώς και διάλεξες την ημέρα, αφού 25/5/1973 ο Νίκος Παππάς έκανε την ανταρσία του εναντίον της χούντας με το αντιτορπιλικό «ΒΕΛΟΣ».
Σήμερα προτείνεις στους «πολιτικούς» να μην καθίσουνε με σταυρωμένα χέρια και επιμένεις σωστά πως το «ΒΕΛΟΣ» (μεταφορικά, βέβαια) είναι πλέον η μόνη λύση.
Πολύ φοβάμαι πως η φωνή σου φτάνει (;) σε αφτιά που έχουν κλείσει με βουλοκέρι! Οι άνθρωποι είναι «μοιραίοι» (Βάρναλης).
Χώρια που εκτελούν «άλλες» εντολές και είναι τελείως απορροφημένοι στο πετσόκομμα μισθών, συντάξεων και διαφόρων φορομπηχτικών εφευρημάτων – οπότε πού καιρός για… ανταρσίες! Οι καρέκλες, τα εφταχίλιαρα τον μήνα, τα δεκαχίλιαρα, τα τόσα καλούδια είναι πολύ γλυκά! Με «πουρνάρια» θα ασχολούμαστε τώρα; Ας μάθει το… πόπολο να ζει με 280 και 300 ευρώ τον μήνα! Όχι περιττές πολυτέλειες!
Με τον «πανάξιο και μεγάλο πατριώτη», όπως γράφεις, Νίκο Παππά έτυχε να είμαστε συντοπίτες (Κύμη Ευβοίας), χρόνια γνώριμοι και δικαιολογημένα όλοι μας νιώθουμε περήφανοι γιʼ αυτόν τον χαρισματικό άνθρωπο!
Ήταν πάντα απλός, προσιτός, αγαπητός, είχε το τάλαντο της διάκρισης και ήξερε να εκτιμά, πάντα μακριά από καλάμια! Ας είναι πάντα ελαφρό το χώμα που τον σκεπάζει, όπως ανάλαφρη ήταν και η ψυχή του, απαλλαγμένη από ποταπότητες, μικροπρέπειες, κακότητες! Μπορεί να έφυγε τον Απρίλη του 2013, αλλά κάθε μέρα γίνεται αισθητή η απουσία του ήρωα! Δυστυχώς για τον τόπο μας -και λυπάμαι που το γράφω- φεύγουν τʼ άρματα και μένουν τα… νταούλια!
Γ.Τ.
Σύμβουλος Εκπαίδευσης – Πολιτικός Επιστήμων