Να μην τρελαθούμε κιόλας…

Δεν είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι το 2009 δεν είναι έργο όλων εκείνων που κυβέρνησαν από το 1974 και μετά. Και εκείνοι που πήραν τη σκυτάλη, αντί να μας βγάλουν από την κρίση, μας έβαλαν πιο βαθιά στον λάκκο, για να μην πούμε στον τάφο…

Δεν μπορεί κανείς να εμφανίζεται ως σωτήρας και να ισχυρίζεται ότι φταίνε οι άλλοι. Γιατί αυτά ακούσαμε τις τελευταίες ημέρες με τη δολοφονική απόπειρα κατά του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, που θεία χάριτι –κόντρα στα σχέδια των τρομοκρατών– είναι παρών, και με την αποχώρηση από τούτη τη ζωή του Κώστα Μητσοτάκη. Ότι τα έλεγαν, όμως τα λόγια και οι προθέσεις δεν έγιναν πράξη και τον λογαριασμό τον πληρώνει σήμερα ο πολίτης, το κάθε νοικοκυριό.

Δεν απομένει παρά να καταγγελθεί ο ελληνικός λαός ότι αυτός φταίει για όλα. Φταίει και ο λαός, θα πούμε, από την άποψη ότι αυτός ψηφίζει… Και έδωσε πίστη σε αυτά που του υπόσχονταν από τα μπαλκόνια… Χωρίς να παραβλέπουμε όμως το ότι κάποιες υποσχέσεις υλοποιήθηκαν, δεν υπήρξε η πρόνοια για να μην καταλήξουμε στο 2009…