97 χρόνια

Οι κάτοικοι υποδέχτηκαν τον Ελληνικό Στρατό με εθνική υπηρηφάνεια, ζητωκραυγές αλλά και ανακούφιση, μιας και οι Θρακιώτες, παρά το γεγονός ότι συμμετείχαν ενεργά στην Επανάσταση του 1821, χρειάστηκε να περιμένουν έναν αιώνα μέχρι και τη δική τους απελευθέρωση.

Κι αυτόν τον αιώνα τον πλήρωσαν ακριβά: Δολοφονίες, καταστροφές σχολείων και ναών, εμπρησμοί σπιτιών, ολοσχερή καταστροφή της Αγχιάλου, όπως τόνισε ο επίτιμος Έφορος Αρχαιοτήτων και επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του Πανεπιστημίου Θράκης Διαμαντής Τριαντάφυλλος, ο οποίος και ανέλαβε την ομιλία των «Ελευθερίων 2017», στην επίσημη έναρξη των γιορτών που διοργανώνει κάθε χρόνο ο Δήμος Κομοτηνής. Όπως τόνισε ο κ. Τριαντάφυλλος, παράλληλα, η Θράκη υπέστη και βουλγαρική κατοχή.

Όμως, με τη βοήθεια του ελληνικού κράτους και του Μακεδονικού Κομιτάτου, οι Θρακιώτες οργανώθηκαν και ξεκίνησαν τον Θρακικό Αγώνα – εφάμιλλο του Μακεδονικού Αγώνα.

Το ιστορικό της απελευθέρωσης

«Μετά το τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου ο Ελληνικός Στρατός ήταν έτοιμος να προχωρήσει στην κατάληψη της Θράκης. Η κίνηση αυτή αναβλήθηκε γιατί αποφασίστηκε από τους συμμάχους η κατάληψη της Σμύρνης και της ενδοχώρας της από τον Ελληνικό Στρατό, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 2 Μαΐου 1919 από την 1η Μεραρχία της Λάρισας. Η 9η Μεραρχία Παρανεστίου κατέλαβε την Ξάνθη και την περιφέρειά της ως το Πόρτο Λάγος στις 4 Οκτωβρίου 1919. Άλλες συμμαχικές μονάδες κατέλαβαν τις υπόλοιπες περιοχές της Δυτικής Θράκης ως το Καραγάτς της Αδριανούπολης. Η συμμαχική διοίκηση της Θράκης ανατέθηκε στον γάλλο στρατηγό Louis Franchet d’ Espèrey, τον οποίο εκπροσωπούσε στην έδρα της διοίκησης στην Κομοτηνή ο γάλλος στρατηγός Charles Antoine Charpy. Εκτός από τις διοικητικές υπηρεσίες δημιουργήθηκε τότε Ανώτερο Διοικητικό Συμβούλιο, ένα είδος Βουλής, που συγκροτούσαν εκπρόσωποι όλων των εθνοτήτων, ανάλογα με τη σύνθεση και το μέγεθος του πληθυσμού τους.

Εκπρόσωπος της Ελλάδος στη Διασυμμαχική Διοίκηση ορίστηκε από τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο ο στενός συνεργάτης του και πολιτευτής από την Κοζάνη Χαρίσιος Βαμβακάς, ο οποίος κατά την οκτάμηνη θητεία του επιτέλεσε σπουδαίο εθνικό έργο, καθώς κέρδισε την εμπιστοσύνη των γάλλων στρατηγών και φρόντισε για την παλιννόστηση και την αποκατάσταση των ελλήνων προσφύγων.

Η Μεραρχία Σερρών, με διοικητή τον Επαμεινώνδα Ζυμβρακάκη, έφτασε στην Ξάνθη και στάθμευσε στον Ίασμο. Ενισχύθηκε με ένα ακόμα σύνταγμα Πεζικού και δύο μοίρες Πυροβολικού και αναχώρησε στις 12 Μαΐου για κατάληψη της Κομοτηνής.

Με πεζοπορία δύο ημερών έφτασε το απόγευμα της 13ης Μαΐου έξω από την Κομοτηνή. Την επόμενη μέρα, 14 Μαΐου 1920, στις 10 το πρωί, τα πρώτα τμήματα της μεραρχίας μπήκαν στην πόλη. Οι κάτοικοι υποδέχτηκαν τους στρατιώτες με εθνική υπερηφάνεια, ενθουσιασμό και ζητωκραυγές», επεσήμανε ο αρχαιολόγος.

***

Ακούραστοι

Κι ενώ οι μουφτήδες καθυβρίζονται από την τουρκοφυλλάδα που «εκδίδεται» στην Ξάνθη, οι ψευδομουφτήδες είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν, λέει, στα «Εγκαίνια Εβδομάδας Βακουφίων και στο Φόρουμ Βακουφίων Ιερουσαλήμ».

Οι άνθρωποι κάνουν δημόσιες σχέσεις για την Τουρκία και το κάνουν με μεγάλη επιτυχία. Και ανταμείβονται σε κάθε… απόχρωση.

Και οι δύο ήταν προσκεκλημένοι στο επίσημο δείπνο που παρέθεσε ο πρωθυπουργός της Τουρκίας προς τιμήν των προσκεκλημένων στο Μέγαρο Ντολμαμπαχτσέ (ωραίο όνομα για μέγαρο).

Εκεί, λοιπόν, Μέτε και Σερίφ είχαν την ευκαιρία να συνομιλήσουν με τον Κερίμ Ουράς. Ποιος είναι – όχι ότι ξεχνιέται; Είναι ο πρώην πρέσβης της Τουρκίας στην Αθήνα και νυν αρχισύμβουλος Εξωτερικής Πολιτικής του πρωθυπουργού Γιλντιρίμ…

Είπαμε, το να υπηρετεί τούρκος αξιωματούχος στην Ελλάδα είναι σαν να πηγαίνει στο… Χάρβαρντ για σπουδές. Όχι ότι όλοι γίνονται πρωθυπουργοί, βέβαια…