Τα ουσιώδη και τα επουσιώδη

Εκτός εάν ξυπνήσει το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού μας από τον βαθύ λήθαργό του και αγωνιστεί ακαταμάχητα μέχρι τελικής πτώσεως εναντίον της γερ­μανοευρωπαϊκής συμμορίας.

Και τώρα, μετά τα ουσιώδη, έρχονται τα επουσιώδη (και μέχρις ενός σημείου ευτράπελα). Θυμάται μήπως κανείς τον Κοσκωτά; Υποθέτω ότι και τα μικρά παιδιά την εποχή που θριάμβευε εντός και εκτός Τράπεζας Κρήτης, έχουν ακούσει από τους γονείς τους εκ των υστέρων για τα περιλάλητα… κατορθώματά του. Κατόπιν της πλήρους αποτυχίας του Σαλιαρέλη ως ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού, ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου του συνέστησε να αγοράσει τη θρυλική αυτή ομάδα, επειδή «έχει τους περισσότερους οπαδούς στην Ελλάδα». Εξέφραζε έτσι την ευγνωμοσύνη του για τις «24 Ώρες» και τις άλλες εφημερίδες που λιβάνιζαν το ΠΑΣΟΚ. (Την «Εξόρμηση» την αγόραζαν ελάχιστοι. Δεν έβγαζε ούτε τα έξοδά της.)

Μετά τις δικαστικές του περιπέτειες και μερικούς μόνο μήνες έγκλειστος στη φυλακή –όλα προσυμφωνημένα με τον… άσπιλο Λυκουρέζο– την κοπάνησε για το εξωτερικό, όπου η περιουσία του, μειωμένη ελαφρώς, αυγάτιζε σε αμερικανικές τράπεζες. (Άλλες εποχές, βλέπεις, τότε.)

Ερώτημα: Διαθέτει σήμερα αντικαταστάτη ο Κοσκωτάς; Απάντηση: Ναι. Ερώτημα δεύτερο: Ποιον; Απάντηση δεύτερη: Τον Ιβάν Σαββίδη. Εξυπακούεται «μαζί με τις άκρως αρπακτικές ελληνικές ʽʽελίτʼʼ». (Για τις απάνθρωπες ελληνικές ελίτ –βιομήχανους, βουλευτές των πλείστων κομμάτων, εκμεταλλευτές πάσης φύσεως και δημοσιογράφους- δεν θα μιλήσω, αφού τους καταγράφουν ονομαστικά ΟΙ ΤΙΜΙΟΙ δημοσιογράφοι.)

Στο στόχαστρό μου έχω τον Σαββίδη, μολονότι λατρεύω τόσο τη Θεσσαλονίκη όσο και τον ΠΑΟΚ, τον οποίο πολεμάει αλύπητα το ποδοσφαιρικό κατεστημένο των Αθηνών. Η μονολεκτική σχεδόν ανθυποφράση –και αμέσως μεταφραζόμενη–, μου κάθεται στον λαιμό και μου πνίγει το λαρύγγι. Θεωρεί ο κύριος αυτός τον εαυτό του μεγάλη προσωπικότητα. Το στομάχι, όμως, των οπαδών του ΠΑΟΚ έχει χορτάσει από υποσχέσεις.

Εκείνο που εκνευρίζει τα μέγιστα είναι ο ισχυρισμός του ότι θα εξυγιάνει ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ! Και απόλυτα ειλικρινής να ήταν αυτή η φιλοδοξία του, είναι εκ των πραγμάτων εντελώς ανέφικτη. (Στην Αγγλία επί Θάτσερ χρειάστηκαν αρκετά χρόνια.) Προσθέτω ότι εκείνη την εποχή ΟΛΕΣ ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ χρησιμοποιούσαν ΜΟΝΟ άγγλους παίκτες. Εδώ και καιρό οι άγγλοι παίκτες αποτελούν απλή γαρνιτούρα. Γιʼ αυτό μαλλιοτραβιούνται σε κάθε παιχνίδι ακόμα και συμπατριώτες α­ντίπαλων ομάδων.

Αναρωτιέμαι, φίλτατε Ιβάν Σαββίδη, αν γνωρίζετε σε ποια χώρα ζείτε (όταν βρίσκετε εδώ) αλλά και το τι συμβαίνει με το δημοφιλέστερο ομαδικό άθλημα του πλανήτη μας σε άλλες χώρες.

Λησμονήσατε, βέβαια, και «τα ουσιώδη» που ανέφερα στην αρχή. Η «γερμανοευρωπαϊκή συμμορία» οργιάζει. Και σκαρφίζεται τρόπους για να πλήξει ακόμα περισσότερο τόσο τη χώρα από την οποία προέρχεσθε, τη Ρωσία, όσο και τον τόπο που σας φιλοξενεί ως επιχειρηματία και ιδιοκτήτη του ΠΑΟΚ, την Ελλάδα. Οι άνθρωποι αυτοί είναι αδίστακτοι και πανούργοι. Δύο υπαρξιακά αγαθά τους απασχολούν αδιαλείπτως: Το εμετικό τομάρι τους και η υπερφουσκωμένη τσέπη τους.

Ματαιοπονούν όμως, φρονώντας –κακώς, κάκιστα- ότι είναι (και θα μείνουν εσαεί) ακλόνητοι υπεράνθρωποι. Όσο και να σας κατηγορώ, κύριε Ιβάν Σαββίδη, γνωρίζω ότι δεν είσθε αναίσθητος. Υπο­θέτω μάλιστα πως στριφογυρίζουν στο μυαλό σας ανάλογες σκέψεις. Για αν­θρώπους όπως εσείς, ουδόλως αδιάφορα είναι όσα συμβαίνουν στο εχθρικό για τη Ρωσία έδαφος της Ουκρανίας. Μια στο καρφί και μια στο πέταλο, ενδέχεται ει­ρωνικά για μένα να περνάει από τον νου σας. Ή και απλούστερα: Η πολιτική δεν με αφιονίζει. Μόνο η εδραίωση των συμ­φερόντων μου με ενδιαφέρει.

Θα είναι λάθος να νομίσετε ότι το άρθρο ετούτο γράφτηκε κατά μέγα μέρος για εσάς. Γράφτηκε για τις αναγνώστριες και τους αναγνώστες αυτής της στήλης. Η οποία, ποικίλει σε θέματα, και άλλοτε –σπανίως– αρέσει, και άλλοτε –συνή­θως– δεν αρέσει. Το ίδιο ισχύει και για μένα προσωπικά. Άλλοτε δεν εγκρίνω τα άρ­θρα μου, άλλοτε τα εγκρίνω και μερικές φορές με ενθουσιάζουν, όπως ορισμένα από τα ημερολόγιά μου που μετατρέπονται σταδιακά –ζωή να ʼχω– σε απομνημονεύματα.