Ποιος θα εγγυηθεί τα δικαιώματα των πολιτών;

Δεν είναι τυχαίο που οι εκπρόσωποι των δανειστών απαιτούν από την κυβέρνηση να μην κριθούν αντισυνταγματικά τα νέα μέτρα, αφού γνωρίζουν ότι αυτά που υπαγορεύουν είναι έξω από την ελληνική και ευρωπαϊκή έννομη τάξη.

Και τούτο διότι όλοι, μη εξαιρουμένου και του Προέδρου της Δημοκρατίας, είχαν επιχειρηματολογήσει για το παράνομο της προνομοθέτησης των νέων μέτρων.

Τώρα όμως τα επιχειρήματα εξαφανίστηκαν, η ιδεολογία παραμερίστηκε για να διατηρηθεί η εξουσία, ακόμα κι όταν αυτή δεν μπορεί να υπηρετήσει τις ανάγκες των πολιτών.

Υπάρχουν όμως διατάξεις ρυθμίσεων που εισάγονται με ανορθόδοξο τρόπο στο Κοινοβούλιο, γεγονός που υποβαθμίζει τη νομοθετική λειτουργία, διότι λείπει ο καθαρός λόγος, τα σοβαρά επιχειρήματα, ο διάλογος.

Η Βουλή από κορυφαία λειτουργία της Δημοκρατίας (χώρος ελευθερίας, σοβαρότητας και υπευθυνότητας, υπηρέτησης του κοινού αγαθού) μετατρέπεται σε χώρο άγονης αντιπαράθεσης, δημαγωγίας και κενότητας στον δημόσιο λόγο.

Σε κυβερνητικό επίπεδο, ο υπουργός Εσωτερικών θέλει να φέρει στη Βουλή ρύθμιση για τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου, παρά τη ρητή απαγόρευση του Συντάγματος (άρθρο 103).

Είναι γεγονός ότι οι συμβασιούχοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Και εφόσον είναι έτσι, τότε γιατί δεν τηρούνται οι νόμιμες διαδικασίες για την κάλυψη των κενών θέσεων με μόνιμο προσωπικό;

Ποιοι είναι αυτοί που αγνοούν προκλητικά τον νόμο και το Σύνταγμα;

Έχουν το δικαίωμα οι ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων να συναινέσουν σε μια τέτοια διαδικασία, που θα αφανίσει κάθε ίχνος σεβασμού προς το Σύνταγμα;

Τι θα απαντήσουν στους εκατοντάδες χιλιάδες νέους και νέες που βιώνουν την ανεργία και έχουν κρεμάσει τα πτυχία τους;

Τι θα πουν για τις νομοθετημένες ανισότητες;

Δεν θα πρέπει να τιμωρηθούν όσοι παρανομούν και πουλάνε ψεύτικες ελπίδες; Και ασφαλώς δεν ευθύνονται οι συμβασιούχοι.

Πού είναι η ισότητα στην πρόσβαση της εργασίας όσον αφορά τη στελέχωση του Δημοσίου, των νομικών προσώπων, της Αυτοδιοίκησης;

Γιατί δεν γίνονται γραπτοί διαγωνισμοί;

Η παράγραφος 7 του άρθρου 103 του Συντάγματος ορίζει ότι «η πρόσληψη… γίνεται είτε με διαγωνισμό είτε με επιλογή, σύμφωνα με προκαθορισμένα και αντικειμενικά κριτήρια, και υπάγεται στον έλεγχο ανεξάρτητης αρχής».

Να σημειωθεί επίσης ότι και το Ελεγκτικό Συνέδριο, ως αρμόδιο εκ του Συντάγματος για τον έλεγχο των δαπανών, με τη γνωμοδότησή του αποφάνθηκε για την αντισυνταγματικότητα μιας τέτοιας ρύθμισης.

Το ίδιο απεφάνθη για την προδήλως αντισυνταγματική ρύθμιση για την περικοπή συντάξεων από το 2019, λόγω έλλειψης αναλογιστικών μελετών, στο υπό ψήφιση σχέδιο νόμου που κατατίθεται στη Βουλή (μετά τη συμφωνία κυβέρνησης – δανειστών).

Δυστυχώς, στο χρέος προσαρμόζονται το συνταξιοδοτικό, η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, η κοινωνική πρόνοια, η υγεία, οι μισθοί.

Απαιτούνται πια ξεκάθαροι κανόνες στη λειτουργία του κράτους, ως συνολικού εκφραστή λειτουργιών και δράσεων πολιτών-κοινωνίας-αγοράς, με σκοπό τη δικαιοσύνη για το κοινό συμφέρον.

Σε αυτήν την κρίσιμη συγκυρία είναι άσκοπη η δημαγωγία, η κοινωνία γίνεται όλο και περισσότερο σκεπτική απέναντι στις ανούσιες ρητορίες, διότι αντιλαμβάνεται ότι λείπει η, κατά τον Αριστοτέλη, αρετή.

Ζητούμενο είναι η ενσωμάτωση της ηθικής στην πολιτική, διότι μόνο μέσω αυτής μπορεί να υπηρετηθεί το δημόσιο συμφέρον και να στηριχθεί το κράτος δικαίου.