Ο… «σοσιαλδημοκράτης»…

Βαφτίζει τα εξοντωτικά μέτρα, που δεν έχουν προηγούμενο, με διάφορες ονομασίες ψευδεπίγραφες. Και ο αγύρτης Σόιμπλε τον θέλει να παραμένει στην πρωθυπουργία διότι κανένας άλλος δεν θα εκτελούσε καλύτερα τις εντολές του. Το «αδειανό πουκάμισο» της «Σοσιαλδημοκρατίας» και της «Κεντροαριστεράς» –μεταλλαγμένες ταμπέλες– παρέχει την άνεση στον εξωμότη της Αριστεράς να υποδύεται τον «λαϊκό αγωνιστή».

Οι χαλεποί καιροί μας έχουν αντιστρέψει τα πάντα. Στη δεκαετία του 1930 η γραμμή της Κομμουνιστικής Διεθνούς συνοψιζόταν στη διακήρυξη: «Ένα νικηφόρο επαναστατικό βήμα των εργατών προς τα εμπρός είναι δυνατό μόνον πατώντας επάνω στο πτώμα της Σοσιαλδημοκρατίας». Αυτή έφταιγε για όλα. «Η Σοσιαλδημοκρατία άνοιξε τον δρόμο προς έναν καινούργιο πόλεμο». Επλάσθη τότε ειδικός όρος με τον οποίο ονόμαζαν τη Σοσιαλδημοκρατία: Σοσιαλφασισμός και Σοσιαλιμπεριαλισμός. «Φασισμός και Σοσιαλδημοκρατία», έλεγε ο Στάλιν, «είναι δίδυμα αδέλφια».

Εάν, όμως, την εποχή εκείνη οι τοποθετήσεις αυτές ήσαν λαθεμένες, σήμερα έγιναν πραγματικότητα. Όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και διεθνώς. Παράδειγμα, η περίπτωση της Γαλλίας με τον Μακρόν. Περίπου 90 χρόνια μετά, ο Στάλιν… «δικαιώνεται»! Νικηφόρο επαναστατικό βήμα θα είναι σήμερα μόνο εάν οι εργαζόμενοι «πατήσουν επάνω στο πτώμα του ΣΥΡΙΖΑ». Αυτήν την ανατροπή ιδεολογιών και συνθηκών έχει περιγράψει ο καθηγητής κ. Γιώργος Κοντογιώργης στο βιβλίο του «Η Συριζαία Αριστερά ως Νέα Δεξιά» (Εκδόσεις Πατάκη). Από τους λίγους διανοούμενους που έχουν συλλάβει σωστά τα προβλήματα της εποχής μας, ο κ. Κοντογιώργης αναλύει με επιστημονικό τρόπο, σε βάθος, τη μεγάλη απάτη της Ψευδοαριστεράς, που έγινε «θεραπαινίδα της Διεθνούς των Αγορών». Εάν είχαν μυαλό οι διάφοροι διάσπαρτοι αντιμνημονιακοί φορείς, θα όφειλαν να τον καλέσουν να ηγηθεί ενός ευρύτατου αντιμνημονιακού, απελευθερωτικού Μετώπου. Ο κ. Κοντογιώργης εδώ και πολύ καιρό είχε τονίσει ότι η «Αριστερά» έχασε το πλεονέκτημα του υπερασπιστή των λαϊκών συμφερόντων και όπως διαμορφώθηκε δεν μπορεί να μεταφέρει την κοινωνία στο μέλλον, με στόχο την πρόοδο. Λέει ο κ. Κοντογιώργης: «Η συντηρητική περιχαράκωση της Αριστεράς, η οχύρωσή της πίσω από τα στερεότυπα και τις αβεβαιότητες που οικοδόμησε η αυτάδελφή της Δεξιά, την οδηγούν να θέτει εαυτήν υπό διανοητική απαγόρευση, προκειμένου να μην επιτρέψει στη σκέψη της να αποδεχθεί το μέλλον. Γιʼ αυτό και αποστρέφεται την ιδέα μιας εξέλιξης που θα άφηνε πίσω της την εποχή μας…».

Αυτά που δηλώνει ο Τσίπρας ώστε να ψηφιστούν τα μέτρα που θέλουν οι ξένοι αποδεικνύουν όχι μόνο την υποταγή του στη συμμορία των Βρυξελλών αλλά και την ταυτότητα «ευρωπαϊκών αντιλήψεων» με τους στόχους της μνημονιακής Δεξιάς. Απώλεσε επομένως διά παντός «το πλεονέκτημα του υπερασπιστή των λαϊκών συμφερόντων» και αποστρέφεται την ιδέα της ανεξαρτησίας έναντι της δικτατορίας των «εταίρων». Επιδίδεται συστηματικά στην εξαπάτηση των πολιτών. Διακηρύσσει αναίσχυντα ο πρωθυπουργός ότι «η συμφωνία είναι βιώσιμη», ότι «έχει πλήρη συναίσθηση ευθύνης», ότι «μετά το τέλος του προγράμματος δεν θα υπάρξουν μέτρα για το χρέος» και υπόσχεται ανύπαρκτα γελοία «αντίμετρα» προκειμένου να χρυσώσει το δηλητηριασμένο «χάπι» των απάνθρωπων φορολογιών και περικοπών.

Το ξενοδοχείο «Χίλτον» έχει μετατραπεί σε κυβερνείο της χώρας, όπου εδρεύουν οι ξένοι κατακτητές. Και οι θλιβεροί υπουργοί σπεύδουν δουλικά να προσκυνούν τη φάρα της μαντάμ Δρακουλέσκου και της παρέας της. Δεν διαπραγματεύονται. Απλά, από εκεί λαμβάνουν εντολές. Και για να περάσουν στον κόσμο αυτές τις εντολές, επιδίδονται στη συσκότιση της πραγματικότητας, ότι δήθεν δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Αυτή η πολιτική προπαγάνδα έχει στόχο της ολόκληρο το «είναι», πνευματικό, ηθικό και ψυχικό, του πολίτη. Θέλει να του υποβάλει συγκεκριμένη πολιτική συμπεριφορά και επηρεάζει την ιδιοσυγκρασία του. Με έντεχνο τρόπο, ασκείται η αντίληψη περί «της αναγκαιότητας» για παραμονή μας μέσα στο ευρώ, το οποίο, όπως εύστοχα παρατήρησε η Μαρίν Λεπέν, «δεν είναι απλά ένα νόμισμα, αλλά εργαλείο εκβιασμού». Η γαλλίδα πολιτικός είπε την αλήθεια, την οποία εδώ όλοι οι ευρωλάγνοι πολιτικάντηδες αποκρύπτουν. Αναφερόμενη στην ελληνική περίπτωση, παρατήρησε: «Τι βοήθεια σας προσφέρουν οι ʽʽεταίροιʼʼ με την είσοδό σας στην Ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για να βγείτε από την κρίση; Σας δανείζουν χρήματα, τα οποία δεν πηγαίνουν στον λαό και στην ανάπτυξη, αλλά επιστρέφουν στις γερμανικές και στις γαλλικές τράπεζες. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρόδωσε την Ελλάδα…» (συνέντευξη της Λεπέν στη δημοσιογράφο Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου).

Ο αμαρτωλός ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να καλύψει την πλήρη υποταγή του στα ξένα συμφέροντα των τραπεζιτών με τη «Σοσιαλδημοκρατία». Ο Γιάνης Βαρουφάκης, όμως, ξεσκέπασε τους πολιτικούς απατεώνες που καλύπτονται με αυτόν τον ιδεολογικό μανδύα. Αποκάλυψε τον ρόλο του διπρόσωπου Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, που ήταν αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομίας, επικεφαλής του SPD. Στο υπό έκδοσιν βιβλίο του αναφέρεται διεξοδικά στο Βατερλώ της ευρωπαϊκής «Σοσιαλδημοκρατίας». Οι δεινοπαθούντες πολίτες πρέπει να βγουν από το τέλμα της απογοήτευσης, να ξεσηκωθούν κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κατά της κατοχικής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει… «ορίζοντα εξαετίας»! Ο Γκαίτε έλεγε: «Για τις μεγάλες επαναστάσεις δεν είναι ποτέ υπαίτιοι οι λαοί αλλά οι κυβερνήσεις». Η ξενόδουλη πολιτική του Τσίπρα δικαιολογεί μια λαϊκή επανάσταση. Η αλαζονεία της εξουσίας, έναντι οιουδήποτε τιμήματος, τον έχει κάνει να χάσει την επαφή με την αποτρόπαια πραγματικότητα. Ο Αλέξης δεν έχει την ευθιξία να παραιτηθεί. Πρόδωσε την Αριστερά, πρόδωσε αυτόν τον λαό που κάποτε, αφελώς, τον εμπιστεύθηκε με τις μεγαλόστομες υποσχέσεις του, τις οποίες ανέστρεψε μέσα σε μια νύχτα προκειμένου να παραμείνει πρωθυπουργός «παντός καιρού».

Ντρέπεται τώρα να ομολογήσει ότι μας έφερε τέταρτο Μνημόνιο, χειρότερο των προηγούμενων. Έχει διαλύσει τη χώρα. Δηλητηριάζει την Παιδεία με ανθέλληνες «συμβούλους» και «ιστορικούς» που πλαστογραφούν την Ιστορία. Το έγκλημα και ο υπόκοσμος βασιλεύουν, και οι πολίτες είναι απροστάτευτοι. Η μάστιγα των αλλοδαπών – προσφύγων διαλύει τα νησιά μας. Τίποτε δεν λειτουργεί πλέον σε αυτόν τον τόπο. Ο Μαρξ είχε πει μια αλήθεια: «Κυριαρχία και εκμετάλλευση είναι ένα και το αυτό. Και μόνη η ιδέα της τυραννίας αποτελεί περιφρόνηση για τον άνθρωπο…». Η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτό πράττει. Αφού κατήργησε την εθνική ανεξαρτησία μας, κυριαρχεί απόλυτα και εκμεταλλεύεται τα πάντα στη χώρα μας, επιβάλλοντας απροκάλυπτη τυραννία. Κι αυτό, φυσικά, αποτελεί περιφρόνηση για τον άνθρωπο.

Στο ίδιο περίπου συμπέρασμα καταλήγει και ο καθηγητής κ. Γ. Κοντογιώργης: «Ζούμε σε… απόλυτη μοναρχία, με πολίτες ʽʽομήρουςʼʼ μηχανισμών που τους στερούν την ελευθερία!». Και εύστοχα τονίζει: «Στην απόλυτη μοναρχία, η κληρονομική και ισόβια πολιτική σταδιοδρομία κάποιου περνούσε μέσα από την εξουσία. Ενώ σήμερα ο μηχανισμός αναπαραγωγής του πολιτικού προσωπικού είναι το κόμμα, το οποίο θεωρείται θεσμός της Δημοκρατίας…». Οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί και η αναπαραγωγή «πολιτικών προσώπων» μέσα από χρεοκοπημένα κόμματα είναι η βαθύτερη νόσος του προβλήματος της εποχής μας. Η κάλπικη «Σοσιαλδημοκρατία» αναπαράγει (διεθνώς αλλά και στην Ελλάδα) «πολιτικούς»-ανδρείκελα, που εφαρμόζουν τις άνομες επιδιώξεις των Βρυξελλών. Αυτοί οι «σοσιαλδημοκράτες» εξυπηρετούν πιο αποτελεσματικά από «δεξιούς συντηρητικούς» τις φοροκαταιγίδες και την αποικιοκρατία του «ιερατείου» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στις 31 Ιανουαρίου του 1933 ο Χίτλερ κάθισε στην καρέκλα του καγκελάριου της Γερμανίας. Η Δημοκρατία είχε πεθάνει. Έλεγαν τότε ότι η εγκαθίδρυση της φασιστικής δικτατορίας στη Γερμανία ήταν επακόλουθο της σοσιαλδημοκρατικής τακτικής. Χαρακτήριζαν σοσιαλφασίστες τους «σοσιαλδημοκράτες» της Βʼ Διεθνούς επειδή πέρασαν προς την πλευρά του φασισμού. Σήμερα «Χίτλερ» είναι ο Σόιμπλε, και αυτοί που αποκαλούνται «σοσιαλδημοκράτες» πέρασαν στην υπηρεσία του αγύρτη του Βερολίνου. Ένας τέτοιος «σοσιαλδημοκράτης» είναι και ο Τσίπρας…