Κυβέρνηση – Αντιπολίτευση – Τύπος – Διαπλεκόμενοι. Όλα για να περάσουν τα μέτρα
Το κυβερνητικό κόμμα κάνει τη δουλειά του βέβαια όταν προσπαθεί να αποκρύψει μια συμφωνία η οποία: 1) Αποκαθηλώνει τις εργασιακές σχέσεις επιτρέποντας τις ομαδικές απολύσεις και το lock out. 2) Ξεπουλάει η ΔΕΗ και τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου. 3) Προχωρά σε περικοπές στη φαρμακευτική δαπάνη το 2017 και σε συνολικές περικοπές επιδομάτων, μισθών και δαπανών 530 εκατ. από 1/1/2018. 4) Καταργεί τα ειδικά μισθολόγια στο Δημόσιο. 5) Προχωρά σε περικοπές συντάξεων και μείωση του αφορολόγητου από 1/1/2019. Συνολικά 140 προαπαιτούμενα για άμεση ψήφιση μέτρησε η «Handelsblatt» και αναδημοσίευσε η «Ναυτεμπορική», προκαλώντας τουλάχιστον θυμηδία στην ανάμνηση των δηλώσεων Τσίπρα: «Ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα». Το σύνολο των μέτρων είναι 4,6 δισ. ευρώ.
Ο κ. Τσίπρας άφησε βέβαια την επικοινωνιακή τακτική της σκληρής διαπραγμάτευσης, άλλωστε το κείμενο που κατατέθηκε περιλαμβάνει περισσότερα και επαχθέστερα μέτρα από αυτά που περιείχε το σχέδιο που δημοσίευσε το «ΠΑΡΟΝ» στις 27/11/2016 και το γύρισε στη μεγάλη ανάπτυξη, που έρχεται. Φαίνεται ότι κάθε ένοικος του Μαξίμου αφήνει το επικοινωνιακό manual στον επόμενο, αφού και σε αυτή την περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ αντιγράφει τα έργα και τις μέρες της κυβέρνησης Σαμαρά. Ακόμη και «αγαπημένο» επιχειρηματία/υμνητή απέκτησε ο κ. Τσίπρας, τον κ. Σαββίδη, όπως ο κ. Σαμαράς λάτρευε το «πρότυπο επιχειρηματικότητας» κ. Μελισσανίδη. Αυτό που ξέχασε να μας πει ο πρωθυπουργός είναι πώς θα υπάρξει μεγέθυνση την ώρα που έχει συμφωνήσει, στο ίδιο κείμενο της «προκαταρκτικής συμφωνίας», σε πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% μέχρι το 2022 τουλάχιστον. Στην ουσία αυτό που συμφωνείται είναι ένα Μνημόνιο διαρκείας.
Μένει βέβαια η «δέσμευση» του πρωθυπουργού ότι τα μέτρα θα εφαρμοσθούν μόνο αν υπάρξει ρύθμιση για το χρέος. Όσο και αν η λέξη «δέσμευση» έχει υποφέρει από τον κ. Τσίπρα, εδώ ξεπέρασε τον εαυτό του. Το συμπληρωματικό Μνημόνιο περιλαμβάνει τις ακόλουθες λέξεις: «Η επιτυχία (του προγράμματος) προϋποθέτει υιοθέτηση της ατζέντας των μεταρρυθμίσεων από τις ελληνικές αρχές. Άρα η κυβέρνηση είναι έτοιμη να λάβει κάθε μέτρο που μπορεί να καταστεί κατάλληλο καθώς μεταβάλλονται οι συνθήκες». Δεν τον έβαλαν μόνο να δηλώσει ότι υιοθετεί τα τρέχοντα μέτρα αλλά και να πει προκαταβολικά ότι θα πάρει και τα όποια μέτρα του προτείνουν στο μέλλον!
Πιο εντυπωσιακή όμως είναι η στάση της αντιπολίτευσης. Η αντιπολίτευση, αξιωματική και μη, κάνει σαν να μη γνωρίζει ότι υπάρχει το συγκεκριμένο κείμενο. Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας δεν δημιουργεί κανένα κλίμα απέναντι στην κυβέρνηση, μάλλον επιθυμεί η κυβέρνηση να λάβει τα συγκεκριμένα μέτρα, αφού στην ουσία συμφωνεί με αυτά. Αλλά και τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης δεν κάνουν καμιά φασαρία. Ακόμη και το ΚΚΕ περιορίζεται στο να καλεί χαλαρά στην απεργία στις 17 του μήνα και να καταγγέλλει την επίθεση του φασιστοειδούς Τζήμερου στην κ. Μπαλού.
Η αποθέωση όμως είναι ο Τύπος, ιδιαίτερα ο ηλεκτρονικός. Εκεί είναι σαν να μην υπάρχουν επαχθή μέτρα προς ψήφιση. Πιο πολλές είναι οι αναφορές στις εξελίξεις στο «Survivor» παρά στα μέτρα που θέλει να περάσει η κυβέρνηση. Είναι σαν να έχουν αγαπήσει όλοι τον κ. Τσίπρα ξαφνικά και να επιδιώκουν την παραμονή του στην εξουσία.
Τι έχει συμβεί; Κατʼ αρχάς το προφανές: Υπάρχει ομόλογο 7 δισ. που λήγει τον Ιούλιο, για την αποπληρωμή του οποίου η κυβέρνηση δεν έχει τα χρήματα. Επιπλέον, το τραπεζικό σύστημα της χώρας βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση εδώ και τουλάχιστον τρεις μήνες. Είναι προφανές ότι μια ανακεφαλαίωση 5 δισ. έναντι αρχικής πρόβλεψης 28 δισ. δεν ήταν επαρκής. Η χαμηλή ανακεφαλαίωση, που προκρίθηκε ως λύση για να ξεπουληθούν οι τράπεζες τζάμπα, έχει εξαντληθεί. Αυτό που επιδιώκεται λοιπόν είναι να σταθεροποιηθεί το κλίμα και να συνεχιστεί το Μνημόνιο, μπας και τους δώσουν κάποια από τα 20 δισ. που είχαν υποσχεθεί αρχικά για τις τράπεζες. Αυτό προϋποθέτει βέβαια συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο πρόγραμμα, διότι διαφορετικά, όπως είπε και ο κ. Regling του ESM, τα χρήματα αυτά θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή του ΔΝΤ. Τέλος, περιμένουν το υπόλοιπο της προηγούμενης δόσης (2,5 δισ. περίπου) για να πληρωθούν οι προμηθευτές του Δημοσίου. Κυβέρνηση και αστική τάξη, αγκαλιά, λοιπόν, παίζουν τα ρέστα τους προσφέροντας αντιλαϊκά μέτρα στους δανειστές και στο πόπολο επενδύσεις και ανάπτυξη. Όπως λέει και ο ποιητής, «οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους για τις μεγάλες εποχές που θα ʼρθουν». Αυτό που δεν έχουν καταλάβει ο κ. Τσίπρας και οι παλιοί και νέοι διαπλεκόμενοι φίλοι του είναι ότι το ίδιο πουλάνε και στους ίδιους οι διεθνείς δανειστές.