Συμφέροντα και άλλα
Τα συμφέροντα γενικώς οδηγούν σε αδιέξοδα. Πράγμα που ισχύει σε όλες τις περιόδους της καταγεγραμμένης Ιστορίας. Σήμερα δεσπόζει η προσπόριση μεγάλων ποσοτήτων υδρογονανθράκων. Πετρέλαιο και αέριο που βρίσκονται σε συγκεκριμένα σημεία του πλανήτη μας. Σημεία, όμως, όπου η απόσταση από την επιφάνεια του θαλάσσιου ύδατος δεν θα κοστίζει τα μαλλιά της κεφαλής των ενδιαφερομένων ερευνητών.
Η Κύπρος, αποδεδειγμένα πλέον, αποτελεί ευνοϊκότατη περιοχή άντλησης υδρογονανθράκων. Τα παράλιά της στις νότιες πλευρές –και σε χαμηλό βάθος– βρίθουν του πολυτιμότατου αυτού υλικού. Φήμες κατακλύζουν την ελληνοκυπριακή επικράτεια ότι καταφθάνει το αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκωλ» για να περιορίσει ριζικά τις βλέψεις του Ερντογάν. Ίσως να ενδιαφέρεται και γαλλική εταιρεία για την ανέλκυση των υγρών θησαυρών της Μεγαλονήσου. Δεν το ισχυρίζομαι αυτό με όργανο τη φαντασία μου. Το είπε την Τετάρτη ως είδηση ο άνισος στις απόψεις του Αιμίλιος Λιάτσος.
Άλλοτε υπήρξαν, κυρίως τις ΗΠΑ, οι χρυσοθήρες που αλώνιζαν την τεράστια χώρα και αλληλοσκοτώνονταν. Πάντοτε σε τέτοιες περιπτώσεις δρα το ακόρεστο συμφέρον. Ο θάνατός σου η ζωή μου. Συμφέρον και πλούτος είναι δίδυμα αδέρφια, μεταφορικά. Όμως, όποιο προλάβει από τα δίδυμα αδέρφια… φιλεύει το άλλο, ή μάλλον φυτεύει στο άλλο θανατηφόρες σφαίρες.
Τι είναι, αλήθεια, ο άνθρωπος; Μόνο ένστικτα και ενστικτώδεις αντιδράσεις; Το αρνούμαι διαρρήδην. Ο άνθρωπος, καλλιεργημένος ή ακαλλιέργητος, βαθύτατα μορφωμένος ή εντελώς αμόρφωτος, είναι ένα πολυσχιδές πλάσμα που δεν έχει σχέση με τα αιμοβόρα θηρία της υφηλίου.
Τον φυσικό του θάνατο τον έχει αποδεχθεί. Επιθυμεί, ωστόσο, να επιμηκύνει τη ζωή του στο έπακρο. Ο χρόνος και ιδίως η έννοια του χρόνου τον απασχολεί νυχθημερόν και τον προβληματίζει. Έχει, χωρίς εξαιρέσεις, μπροστά του επιλογές ΚΑΙ ΕΠΙΛΕΓΕΙ. Γνωρίζει άριστα ότι κάθε επιλογή μηδενίζει τις υπόλοιπες.
Αναφορικά με τον έρωτα και το παθιασμένα αγαπώμενο άλλο φύλο, μετανιώνει συχνά. Πριν μετανιώσει δεν του διαφεύγει, όμως, ότι η διάρκεια του πάθους είναι πεπερασμένη. Μιλάω για αμιγή πάθη. Τέτοια που ο συμφεροντολογικός παράγων δεν διαδραματίζει κανέναν απολύτως ρόλο. Εδώ υπεισέρχεται πλαγίως σε ευαίσθητες υπάρξεις και η αυτοκτονία. «Τι τη θέλω τη ζωή χωρίς αυτήν ή χωρίς αυτόν;», αναρωτιέται η τρωθείσα και ο τρωθείς. Αμφότεροι. Και βεβαίως κατά μόνας.
Κρίνει ο καθένας εξ ιδίων. Δεν πρόσθεσα και η καθεμιά, διότι είμαι αρσενικού γένους. Και θα μείνω αρσενικού γένους, επειδή βδελύσσομαι τους σύγχρονους –και αναίσχυντους– ομοφυλοφιλικούς γάμους. Σε αυτούς ουδόλως οικτίρμων είμαι.
«Φιλοσοφεί;», θα αναρωτηθεί ευλόγως κανείς. Απάντηση διττή: Πρώτον, «όχι». Και δεύτερον, «αν φιλοσοφούσα, θα ήμουν φιλόσοφος της δεκάρας».
Επιφανειακή είναι όντως η φλυαρία μου. Καθότι στην οικουμένη υπάρχουν τόσοι άνθρωποι όσα και τα δακτυλικά τους αποτυπώματα. Και τα δακτυλικά αποτυπώματα ισούνται με τους επιζώντες ανθρώπους.
Σε περίπτωση θανάτου ενός πολύ αγαπημένου προσώπου, θα μπορούσε να πει κανείς πρωτοτυπώντας χυδαία, «πέθανε το πιο προσφιλές μου δακτυλικό αποτύπωμα». Σχεδόν καμιά και κανένας δεν θα τον καταλάβαινε, με τους γνωρίζοντες την προαναφερθείσα ταύτιση να τον περιγελούν και να τον χλευάζουν.
Αχ, αυτά τα συμφέροντα! Ας επανακάμψουμε στην αρχή του άρθρου χωρίς αντίλογο. Σε ταλανίζουν, σε ταπεινώνουν, σου αλλάζουν τον αδόξαστο.
«Ο χρόνος είναι χρήμα», ουρλιάζουν οι νουνεχείς φιλάργυροι. «Αξιοποίησέ τον δημιουργικά», προσθέτουν διδακτικά. «Θα ʼχεις καιρό για τρικούβερτα γλέντια, όταν γεράσεις». Τέτοιες… σοφίες αραδιάζουν οι φθονούντες τους νέους και τη νεότητα.
Η δική μου άποψη είναι εκ διαμέτρου αντίθετη. Χρειάζεται χρήμα για να υπάρξει χρόνος. Χρόνος που τον διαθέτεις για να καλύπτεις τις πνευματικές και τις σωματικές σου ανάγκες. Ιδίως τον έρωτα που υπερβαίνει τις σαρκικές ορέξεις. Τον έρωτα που ταυτίζεται με την ίδια τη ζωή. Έναν έρωτα που έρχεται κατεπάνω σου, συχνά χωρίς να τον επιθυμείς, αφού οι άντρες και οι γυναίκες που σου προσφέρονται δεν είναι συνήθως του γούστου σου.
Το φλέγον ζήτημα είναι η ύπαρξη του χρήματος. Οι πλούσιοι γονείς μετράνε και ξαναμετράνε τα υπάρχοντά τους και σε βοηθούν με το σταγονόμετρο. Ιδανικοί είναι οι φτωχοί γονείς. Κι αυτό, επειδή επιθυμούν διακαώς τα παιδιά τους να γίνουν καλύτερα από αυτούς. Γνωρίζοντας επιπλέον πως θα τους επιστρέψουν με τόκους και επιτόκια τις αλλοτινές τους οικονομίες. Μια σύνδεση ακατάλυτη των δύο πλευρών που ομορφαίνει τη συνύπαρξη και προσφέρει αφειδώς επιχειρήματα στον άδολο στοχασμό.