Μια μετάδοση χωρίς σημασία
Και εξηγώ. Φορτώθηκα με τη χειρότερη περιγραφή των τελευταίων ετών, εντελώς υποκειμενική -υπέρ του φαβορί- και χωρίς ίχνος προσπάθειας για σωστή κριτική. Κρίμα. Το πρώτο που σκέφτηκα (και αναρωτήθηκα) ήταν το εξής: Μα, είναι δυνατόν συνδρομητικό κανάλι, που εισπράττει από τους φουκαράδες τους συνδρομητές του, να ξοδεύει χρήμα για να αποκτήσει δικαιώματα του σημαντικότερου αγώνα και από την άλλη να αφήνει την παρουσίαση του ματς σε έναν νεαρό (;) συνεργάτη του, που ισοπέδωσε την αντικειμενικότητα και απογείωσε, κάποιες στιγμές, λεκτικές ανοησίες; Για σκεφθείτε το.
Κάποτε, ένας αθηναίος διαιτητής πρώτης κατηγορίας (δεν ζει πια, οπότε δεν έχει νόημα να αποκαλυφθεί το επώνυμό του) είχε δηλώσει -προς τιμήν του για την ειλικρίνειά του- ότι συμπαθεί τον Ολυμπιακό. Μέχρι εδώ μπορούσε κάποιος να του συγχωρήσει την προτίμηση, αλλά όχι και τη συνέχεια, διότι ο ίδιος διαιτητής είχε δηλώσει πολύ σοβαρά: «Όνειρό μου είναι να διαιτητεύσω αγώνα του Ολυμπιακού φορώντας φανέλα του Ολυμπιακού». Όσοι του σιναφιού το είχαμε μάθει γελάσαμε με την ψυχή μας, αλλά στο τέλος θορυβηθήκαμε για την κατάντια που επικρατούσε σε έναν τομέα του ποδοσφαίρου όπου θα έπρεπε η αντικειμενικότητα να μηδενίζει οποιαδήποτε προσωπική αδυναμία.
Το περιστατικό αυτό το θυμήθηκα ακούγοντας τον εν λόγω συνάδελφο σχεδόν να ζητωκραυγάζει σε κάθε γκολ της Ρεάλ Μαδρίτης (και ήταν τρία τα γκολ για τον άτυχο σχολιαστή). Αναρωτιόμουν αν φόραγε φανέλα της νικήτριας, αλλά ας μη συνεχίσω, διότι πλέον ό,τι έγινε έγινε. Αυτό που απομένει είναι μια άθλια μετάδοση που είχε αρκετά χάπενινγκ, λόγου χάρη, σε μια επίθεση που ξεδίπλωνε η Ρεάλ ο μάγκας φώναξε «ωραία» και «να το το γκολ». Το χάρηκε, λες και είχε συμφέροντα από τη νίκη της ομάδας του βασιλιά και άλλοτε του Φράνκο.
Από την άλλη, ούτε που διέγνωσε ως το 92ο λεπτό τις χτυπητές αδυναμίες της ηττημένης ομάδας. Περιορίστηκε στους ύμνους για τη νικήτρια κάνοντας τη μισή δουλειά την οποία είχε αναλάβει να φέρει σε πέρας. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα για την περιγραφή-κριτική του αγώνα. Τι θα μπορούσε να προσθέσει ο φιλαράκος; Ότι το κέντρο άμυνας της Ατλέτικο δεν είχε δυνάμεις για αγώνα αυτής της σημασίας (ενώ μία εβδομάδα νωρίτερα στο Μπερναμπέου είχε πάρει 1-1 για το πρωτάθλημα), οι μέσοι της ήταν πιο αργοί από το ριπλέι και οι δύο από τους τρεις κυνηγούς ούτε που προσπάθησαν, από έλλειψη ψυχολογίας. Η βραδιά έκλεισε με διάφορες υπερβολές και δείγμα που παραπέμπει σε ημιμαθή. Προσέξτε: «Πετάει η Ρεάλ, μην ξεχνάμε ότι σημείωσε και έξι γκολ στο ʽʽΡιαθόρʼʼ επί της Λα Κορούνια». Όσο για τον δεξιό στύλο της εστίας, το γνωστό: «Η μπάλα πέρασε λίγο έξω από το ΔΕΞΙ ΔΟΚΑΡΙ». Μπράβο, λεβέντη μου, και εις ανώτερα. Και την επόμενη φορά να μην ενημερώνεσαι από τον… διπλανό σου (;) ότι ο Σιμεόνε έκανε την τρίτη του αλλαγή ρίχνοντας στον αγώνα τον ποδοσφαιριστή Κορέα!
Ασορτί με τη φανταστική βραδιά της Ρεάλ (και) η διαιτησία του Άγγλου Άτκινσον: Προστάτεψε όσο μπορούσε τη… «Βασίλισσα».
* Αν δεν με απατά η μνήμη, Άτκινσον ονομάζεται και ο μίστερ Μπιν, ο γνωστός αμίλητος κωμικός του αγγλικού σινεμά.