Παράδειγμα ανθρώπου και πρέσβη ο Προκόπης Μαντζουράνης

Σε όλη του την σταδιοδρομία δεν έχασε ποτέ την αίσθηση της ανθρωπιάς και της επικοινωνίας, διέθετε χιούμορ και υπήρξε θορυβώδης, φιλικός και ασυμβίβαστος. Μία από τις πιο χαρακτηριστικές του παρακαταθήκες η θέση του υπέρ της ενεργής διπλωματίας και των ουσιαστικών παρεμβάσεων, τόσο στις διμερείς σχέσεις όσο και στην ΕΕ όσο και στον ΟΗΕ και άλλους Διεθνείς Οργανισμούς, όπως ο ΟΑΣΕ. Ο λόγος του για το πώς έβλεπε το ρόλο του διπλωμάτη, ως ενεργού διαμορφωτή της εξωτερικής πολιτικής και όχι υπηρέτη και κόλακα της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας αποτυπώνεται μέσα από τα ίδια του τα λόγια: «Όταν μπήκα στο υπουργείο, οι παλιοί μας έλεγαν να κρατάς το στόμα σου κλειστό. Να μην εκφράζεις άποψη. Να κάθεσαι και να ακούς. Όταν πηγαίνεις σε συναντήσεις, να κρατάς σημειώσεις και να μην λες τίποτα. Να μην ανοίγεις το στόμα σου. Να έρθεις και να κάνεις τηλεγράφημα».

Έλεγε όμως ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο λάθος από αυτή τη στάση: «Nα πάς σε κάθε συνάντηση, σύσκεψη, διάσκεψη μελετημένος και να πεις εμπεριστατωμένα τη θέση σου. Να μην φοβάσαι να τοποθετηθείς, να συμμετέχεις και να συνδιαμορφώσεις μαζί με τους άλλους. Να μην φοβάσαι να έρθεις σε ρήξη. Τα καλά παιδιά όλοι τα χτυπάνε στην πλάτη. Τα κακά παιδιά είναι αυτά που ακούγονται και περνάνε τις θέσεις τους. Καλύτερα να σε μετράνε και να σε φοβούνται, παρά να σε συμπαθούν και να σε αγνοούν».

Ο Προκόπης Μαντζουράνης, για τους πολλούς φίλους του Πάκης, υπήρξε οξυδερκής, ευφυής, με μεγάλη αναλυτική σκέψη, αντιδρώντας ακαριαία και επιδρώντας θετικά, ετοιμόλογος και με επιχειρηματολογία. Διέθετε μεγάλη ικανότητα πειθούς τόσο στους ξένους διπλωμάτες, αλλά και στους Έλληνες συναδέλφους του, που τον περιέβαλαν, ανεξαρτήτως βαθμού και φύλου, με μεγάλη εκτίμηση και αγάπη. Εξελέγη επανειλημμένα, μέλος της Ένωσης Διπλωματικών Υπαλλήλων και διετέλεσε και Πρόεδρός της. Σε αυτόν οφείλεται η καταβολή διδάκτρων για τέκνα των υπαλλήλων του ΥΠΕΞ στην Κεντρική Υπηρεσία τη δεκαετία του ʼ90, αλλά και σειρά άλλων ρυθμίσεων για τα νοσήλια και την Αποζημίωση Υπηρεσίας Αλλοδαπής.

Όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν ή να συνεργασθούν μαζί του, θα τον θυμούνται πάντα με σεβασμό, αγάπη και εκτίμηση. Για τους υπόλοιπους ας αποτελέσει η διαδρομή του παράδειγμα ανθρώπου, επαγγελματία, που αγάπησε την πατρίδα του και υπηρέτησε το καθήκον με μεγάλη αφοσίωση, αλλά και ανθρωπιά.

Αιωνία του η Μνήμη.