Θα υπάρξει εθνικό σχέδιο για την ανάπτυξη;
Από το δικαίωμα στην εργασία και την κατοικία, που προστατεύεται από το κράτος για να εξασφαλίζει την ηθική και υλική εξύψωση του πληθυσμού, περάσαμε στην περίοδο της μεγάλης αβεβαιότητας, κατά την οποία κυριαρχούν οι ελαστικές μορφές εργασίας, η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, η μακροχρόνια ανεργία, οι πλειστηριασμοί, η υπερφορολόγηση.
Τα στατιστικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, EUROSTAT, της ΓΣΕΕ, του ΙΟΒΕ, διεθνών ινστιτούτων και άλλων οργανισμών καθώς και διακεκριμένων οικονομολόγων και αναλυτών αποκαλύπτουν την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι πολίτες και η οικονομία.
Η ανεργία είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση κατά 41% της φτώχειας, όπως ανέφερε η έρευνα του Ινστιτούτου Γερμανικής Οικονομίας και αυτό εξαιτίας των Μνημονίων, που οδήγησαν στην εξαθλίωση και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Οι ευέλικτες μορφές εργασίας έφτασαν στο 54,7% και η πλήρης απασχόληση στο 45,53%. Η Ελλάδα μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε χώρο φτηνού εργατικού δυναμικού για τους πολίτες της, με τραγικές συνέπειες για την πρόοδο και την ανάπτυξη, ενώ βρίσκεται στις κορυφαίες θέσεις της παγκόσμιας φτώχειας και η ανεργία στα υψηλότερα επίπεδα της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και κουμπώνουν με ανθρώπους που χάνουν κάθε ελπίδα για μια κανονική ζωή. Οι επιβαλλόμενες «μεταρρυθμίσεις» συνιστούν αρπαγή δημόσιου πλούτου, δηλαδή κυριαρχίας και καταπάτησης κάθε κοινωνικού και οικονομικού δικαιώματος των πολιτών.
Αυτός ο συνδυασμός φτώχειας και ανεργίας αποτελεί ένα εκρηκτικό μείγμα περαιτέρω φτωχοποίησης των πολιτών.
Και πάλι τα στοιχεία δίνουν ανάγλυφα τη δραματική κατάσταση. Ενδεικτικά:
• Μείωση του ΑΕΠ σε 29,6% κατά την περίοδο 2007-2016, καταγράφοντας τη δραματικότερη κρίση της ελληνικής οικονομίας μετά τον Βʼ Παγκόσμιο Πόλεμο.
• Μείωση της μεσαίας τάξης από το 50% στο 20%-25%
• Χειροτέρευση της οικονομικής κατάστασης των νοικοκυριών κατά 75%.
• Αδυναμία εκπλήρωσης φορολογικών υποχρεώσεων, ασφαλιστικών εισφορών, δανείων, με αποτέλεσμα πλειστηριασμούς και απώλεια 7 δισ. για το ασφαλιστικό σύστημα.
• Στέρηση υλικών αγαθών, υποβάθμιση υγείας, μείωση γεννήσεων, αύξηση θανάτων και γήρανση του πληθυσμού.
Και οι δείκτες συμπληρώνονται με τη φυγή περισσοτέρων από 450 χιλιάδων ατόμων, στην πιο παραγωγική ηλικία, στο εξωτερικό, που συνεισφέρουν στις ξένες οικονομίες αρκετά δισ. από τη φορολογία και τις λοιπές εισφορές, εκ των οποίων πολλές χιλιάδες είναι από τα πιο λαμπρά μυαλά. Αποτέλεσμα, η απώλεια για τη χώρα να ξεπερνάει τα 12 δισ.
Και ενώ οι άνθρωποι βρίσκονται σε μια απελπισμένη παθητικοποίηση, πνιγμένοι από το βάρος της ανέχειας και των υποχρεώσεων, αναμένουν με τρόμο τις νέες περικοπές ύψους 1,8 δισ. ευρώ στις συντάξεις, που θα διευρύνουν τις ζώνες φτώχειας.
Έτσι, σταδιακά, θα απολέσουν και ό,τι έχει απομείνει από την ιδιότητα του πολίτη.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, θα περίμενε κανείς επιτέλους να υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο που θα οδηγήσει τη χώρα στην πρόοδο και την ανάπτυξη, ως απάντηση στην τεχνοκρατική και ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική των δανειστών-δυναστών .
Το σχέδιο είναι εθνική ανάγκη, χρέος των κυβερνώντων, διότι η ζωή και τα δημόσια αγαθά δεν είναι εμπορεύματα και δυστυχώς οι δανειστές θέλουν υπό τον έλεγχό τους όλο τον πλούτο της χώρας.
Είναι όμως εφικτό; Ναι, εάν αναμετρηθούμε με το χρέος μας απέναντι στην κοινωνία και την πατρίδα.
Ο Πέτερ Μπόφινγκερ (οικονομολόγος-μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής Σοφών της γερμανικής κυβέρνησης) επισημαίνει: «Η ανάπτυξη είναι η καλύτερη λύση. Με το να συνεχίσει να μειώνει κανείς τις συντάξεις και η οικονομία να έχει προβλήματα ανάπτυξης χάνοντας θέσεις εργασίας, η κατάσταση δεν γίνεται καλύτερη».
Αλλά και ο Φελίπ Λεγκράν (πρώην σύμβουλος του Μπαρόζο) τονίζει ότι «η Γερμανία, ως κύριος πιστωτής της Ευρώπης, έχει ποδοπατήσει αξίες όπως η δημοκρατία και η εθνική κυριαρχία, δημιουργώντας ένα κράτος-υποτελή».
Και εμείς δεν πρέπει να περιμένουμε, διότι, όπως λέει ο Καβάφης: «Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα. Tι νόμους πια θα κάνουν οι Συγκλητικοί; Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν». Πόση δυστυχία πια;