Με όπλο το «BARBAROS» επιχειρεί να επιβάλει «τουρκική λύση» στο Κυπριακό
Η Άγκυρα με ξεκάθαρο τρόπο έχει απειλήσει ότι θα λάβει τα αναγκαία μέτρα εάν και εφόσον συνεχισθούν οι έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ και σε μια προσπάθεια επανάληψης του εκβιασμού του 2014 έστειλε και πάλι το σεισμογραφικό σκάφος «Barbaros» στην περιοχή. Η επανάληψη των συνομιλιών το 2014 είχε επιτευχθεί μόνον όταν η Τουρκία είχε επιβάλλει τον εκβιασμό της και διακόπηκαν οι έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ με αντάλλαγμα την αποχώρηση του «Barbaros» από την περιοχή. Με εκείνους τους ολέθριους χειρισμούς (με ευθύνη και του τότε ΥΠΕΞ Β. Βενιζέλου) δημιουργήθηκε η λανθασμένη εντύπωση ότι οι νόμιμες δραστηριότητες της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΑΟΖ είναι στοιχείο που… εμποδίζει τις συνομιλίες..
Έναν τέτοιο εκβιασμό επιχειρεί να στήσει και πάλι η Άγκυρα. Όμως τώρα η κατάσταση είναι αρκετά διαφορετική, καθώς δεν είναι μόνο η Κυπριακή Δημοκρατία που έχει ανακοινώσει την πραγματοποίηση ερευνών στην Κυπριακή ΑΟΖ αλλά είναι και οι ξένες πετρελαϊκές εταιρείες, οι οποίες έχουν υπογράψει ήδη συμβόλαια με την Κυπριακή Δημοκρατία και ετοιμάζονται για δοκιμαστικές γεωτρήσεις στην ΑΟΖ, με πρώτη την TOTAL. Ο γαλλικός κολοσσός θα ξεκινήσει τη διαδικασία των γεωτρήσεων τον Ιούλιο και αυτό το χρονοδιάγραμμα έχει σημάνει συναγερμό στην Άγκυρα, καθώς είναι σαφές ότι θα επιδιώξει είτε να υποχρεώσει την Κυπριακή Δημοκρατία να ζητήσει την αναβολή της γεώτρησης, κάτι που θα έχει δραματικές συνέπειες για τους ενεργειακούς σχεδιασμούς της Κύπρου, είτε θα κλιμακώσει τις επιθετικές προκλήσεις έναντι της Κύπρου δοκιμάζοντας τις αντοχές της.
Η αποστολή του «Barbaros» ανήμερα του Πάσχα στην περιοχή και η αναγγελία πραγματοποίησης σεισμογραφικών ερευνών στον κόλπο της Αμμοχώστου, η πραγματοποίηση ασκήσεων με πραγματικά πυρά στην κυπριακή ΑΟΖ και η επίσης προκλητική κίνηση με τη NAVTEX για ρυμούλκηση υποβρύχιας συσκευής λίγα μίλια έξω από τα κυπριακά χωρικά ύδατα ανοικτά της Λεμεσού διαμορφώνουν ένα ιδιαίτερα βαρύ κλίμα.
Μέσα σε αυτό το κλίμα αναμένεται να κορυφωθούν οι πιέσεις για πρόοδο στο Κυπριακό, οι οποίες εκ των πραγμάτων στρέφονται κυρίως στη Λευκωσία.
Ο Μ. Ακιντζί, ο οποίος πλέον έχει πλήρως προσαρμόσει τον βηματισμό του με εκείνον της Άγκυρας, εμφανίζεται με όλο και πιο σκληρές θέσεις, ενώ με δηλώσεις του προσυπογράφει πλήρως τις απειλές της Άγκυρας σε ό,τι αφορά την κυπριακή ΑΟΖ.
Στην πρώτη συνάντηση που είχε με τον Ν. Αναστασιάδη την Πέμπτη απλώς διαπιστώθηκε η μεγάλη απόσταση που χωρίζει τις δύο πλευρές.
Πλέον έχει μπει κανονικά στην ατζέντα και το θέμα των τεσσάρων ελευθέριων, που εξελίσσεται τελικά σε ένα παιγνίδι ισχύος της Τουρκίας έναντι της Λευκωσίας αλλά και των ευρωπαϊκών χωρών.
Η απαίτηση για αναγνώριση στους τούρκους πολίτες των ίδιων δικαιωμάτων που έχουν σε ένα ευρωπαϊκό κράτος, όπως η Κύπρος, πολίτες ενός αλλού ευρωπαϊκού κράτους, όπως οι έλληνες πολίτες, είναι κάτι που όχι μόνο αντιβαίνει στο ευρωπαϊκό δίκαιο αλλά περιορίζει τα δικαιώματα των ελλήνων πολιτών σε ένα έστω και μικρό τμήμα της ΕΕ, ενώ φυσικά ερεθίζει τα αντανακλαστικά της κοινής γνώμης σε μια σειρά από ευρωπαϊκά κράτη, όπως η Γερμανία, η Ολλανδία, η Αυστρία, η Γαλλία, που δέχθηκαν τις ανάρμοστες επιθέσεις του Ερντογάν στη διάρκεια της προεκλογικής καμπάνιας για το δημοψήφισμα.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι μοναδικοί που υποστηρίζουν την τουρκική απαίτηση (η οποία απειλεί να ανατρέψει οικονομικές, πληθυσμιακές και κοινωνικές ισορροπίες στην Κύπρο) είναι οι… Βρετανοί, παρά το γεγονός ότι η χώρα τους σύντομα δεν θα είναι μέλος της ΕΕ.
Εκτός της προσπάθειάς του για επιβολή ενός νέου «διαίρει και βασίλευε» στην Κύπρο, το Λονδίνο ίσως υπολογίζει ότι με την προώθηση μιας τέτοιας φόρμουλας για την Κύπρο θα προετοιμασθεί το έδαφος για υιοθέτηση ανάλογου μοντέλου μεταξύ της Βρετανίας και της Ιρλανδίας μετά το Brexit. Τέτοιου είδους όμως τετελεσμένα δεν πρόκειται να αποδεχθεί καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα.
Έχοντας πλέον σχεδόν… λησμονήσει τη συζήτηση για κατάργηση των εγγυήσεων και την αποχώρηση σε μικρό χρονικό διάστημα όλων των τουρκικών κατοχικών δυνάμεων από το νησί αλλά και το εδαφικό, οι διαπραγματεύσεις και πάλι εγκλωβίζονται σε θέματα στα οποία εγείρει και επιδιώκει διαπραγματευτικό κεκτημένο η τουρκοκυπριακή πλευρά.
Έτσι, παράλληλα με το θέμα των τεσσάρων ελευθεριών, ο κ. Ακιντζί έσυρε τη συζήτηση στο θέμα της πολιτικής ισότητας, καλώντας μάλιστα σε δημόσιες δηλώσεις του την ελληνοκυπριακή πλευρά «να αλλάξει νοοτροπία και να δει την τουρκοκυπριακή κοινότητα ως ισότιμη και ως εταίρο της» και όχι ως μειονότητα.
Η Τουρκία επιδιώκει σταθερά και όλο διευρύνει αυτήν την απαίτησή της, μέσω της λεγομένης «πολιτικής ισότητας», να μετατρέψει το νέο ομόσπονδο κράτος σε μια χαλαρή συνομοσπονδία δύο «ισότιμων κρατών», όπου η τουρκοκυπριακή πλευρά (που πληθυσμιακά παραμένει μειοψηφία) θα έχει βέτο όχι μόνο σε μείζονος σημασίας ζητήματα και στο ανώτατο επίπεδο διακυβέρνησης του ομόσπονδου κράτους, αλλά σε κάθε δομή της ομόσπονδης διοίκησης. Μια συνταγή όχι απλώς συνομοσπονδιακή αλλά καθαρά διχοτομική.
Αυτό που απομένει τώρα είναι να μπορέσει η κυβέρνηση της Κύπρου να ξεφύγει από τον επικίνδυνο εγκλωβισμό και να μην υποκύψει σε εκβιασμούς που θα την υποχρεώσουν, προκειμένου να συνεχισθεί ομαλά ο ενεργειακός σχεδιασμός της Κύπρου, σε οδυνηρές, διχοτομικού χαρακτήρα υποχωρήσεις στο Κυπριακό.
Κωνσταντίνος Τσάκαλος