Μία βόλτα, δύο αναπνοές!

Η ελπίδα φευγαλέα στις ευχές, που γίνονται όλο και πιο εκφραστικές. Μπορεί να ʽναι πιο φτωχά τα μπαλκόνια, η αναπνοή των πολυκατοικιών (σκισμένες τέντες, άβαφα κάγκελα, κλειστά παράθυρα) ή οι συνευρέσεις στο χωριό, αλλά είναι αυθεντικά και γνήσια. Οι επιδείξεις και η γκλαμουριά είναι σπάνια, στη μέθη μόνο κάποιων αυτοδιοικητικών, που μπορεί να κάνουν live μετάδοση μηνυμάτων με φόντο τις σούβλες. Οι πολιτικοί διακριτικοί αλλά οι ευχές και οι δηλώσεις τους αμετανόητα στους γρίφους των σκοπιμοτήτων. Μοιάζουν στις φθαρμένες συνοικίες της πόλης, που διατηρούν ακόμη τα σημάδια του αριστοκρατικού παρελθόντος, με τα λιγοστά, όμως, αρχοντικά ετοιμόρροπα και φυτρωμένα ή τις αυλές στα χωριά, στα πατρικά, χωρίς ασβέστωμα. Οι διαφορές ορατές.

Οι πολιτικοί απόμακροι, επιφυλακτικοί στις κουβέντες στις μη δικές τους παρέες ή στον ήχο μιας κροτίδας. Αντίθετα, οι πολίτες ζεστοί και ανοιχτοί στην επαφή.

Η χαραμάδα των ημερών στον λαβύρινθο των αγωνιών, των προβλημάτων μας επιτρέπει τη θετική σκέψη, αφού τα αδιέξοδα αλλά και ο διαρκής βομβαρδισμός δεν αφήνουν περιθώρια άλλες μέρες.

Ξεχωριστή οπτική η βόλτα στην Πατησίων, στον πιο πολύχρωμο δρόμο, με το παζάρι των αναζητήσεων μεταναστών και προσφύγων, τα μαγαζιά με τα μπαχαρικά στα στενά, δείχνει πόσα άλλαξαν μέσα στον χρόνο, ένα μείγμα Δύσης, Ανατολής, Αφρικής.

Ωστόσο, στις γωνιές, όπου ορισμένα σινεμά και η κυρίαρχη επιρροή των πλατειών διατηρούν στο τωρινό μωσαϊκό την Ιστορία, που επιμένει στο παρόν και ψάχνει το μέλλον.

Οι νέοι αυτοκινητόδρομοι κάνουν το ταξίδι στις ιδιαίτερες πατρίδες πιο εύκολο και ασφαλές αλλά και μαγευτικό, καθώς έχεις νέα αίσθηση δύναμης και επιβλητική θέα του τόπου.

Τα εγκαίνια και οι μεγαλοστομίες -όταν η γλώσσα δεν βουτά στο μυαλό κάνει ορχηστρικά- τροφή στο σχόλιο καφενείου: «Ποιος το είπε; Μη μου λέτε όνομα, αλλά, π.χ., 4ο, 125ο, 100ό, κ.λπ., γιατί εδώ και κάποια χρόνια λίγα ονόματα συγκρατώ, είναι πιο εύκολο να έχω ως αναγνωριστικό της περιόδου αριθμό…». Τι άλλο θα έλεγε ο άνθρωπος αν ήξερε την ταλαιπωρία του γυρισμού στην Ιονία!

Εξαίρεση το δημοψήφισμα στην Τουρκία, με το «ναι μεν, αλλά», ή οι εκλογές σε Γαλλία, την Αγγλία -από τη Δευτέρα του Πάσχα-, μας φόρτωναν την ένταση -μαζί με την ακρίβεια στο καλάθι ή την αναμονή επίσκεψη της «τρόικας» στη σκιά των θέσεων και αμφισβητήσεων του ΔΝΤ για τα στοιχεία και τις προβλέψεις- και πάλι του βασανιστικού ρυθμού γεγονότων, που κάνει μουντή την καθημερινότητα!

Το ξεκίνημα της πόλης ερχόταν αργά, με την επιστροφή, την απώλεια του χαμόγελου της άνοιξης του χωριού και της μοναδικής μυρουδιάς του χώματος από τη βροχή λίγο πριν από τη φυγή.

Αυτά λοιπόν με των Ελλήνων τις «αιρέσεις», πιο νηφάλια από το παρελθόν στα τρέχοντα, με δείγματα αυτογνωσίας, με μεράκι για τα πατροπαράδοτα, μπορεί και αισιόδοξα, με αναγεννημένο πνεύμα να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε δρόμους αξίας, γιατί οι αξίες στα δύσκολα χρειάζονται, γεννώνται και οδηγούν!

* Μάστερ στις Δημόσιες Πολιτικές, Συντονιστής του Ομίλου Πολιτικού και Κοινωνικού Προβληματισμού «Ακτίδα», πρ. Πρόεδρος ΑΔΕΔΥ