Διχάζει τη ΝΔ ο Μητσοτάκης
Το γεγονός ότι το παράπτωμα της βουλευτού σε καμιά περίπτωση δεν συνιστούσε απόκλιση από την επίσημη γραμμή υποδηλώνει την αγωνία του κ. Μητσοτάκη να προλάβει τα… χειρότερα. Δηλαδή μια ενδεχόμενη κλιμάκωση παρεμβάσεων ή δηλώσεων που ως στόχο θα είχαν τον Άδ. Γεωργιάδη και που θα άνοιγαν έναν νέο κύκλο εσωστρέφειας. Εξ ου και η προειδοποίηση ότι ο επόμενος που θα αποκλίνει της επίσημης γραμμής του κόμματος θα διαγραφεί και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες.
Η «καρατόμηση» της κ. Παπακώστα προκάλεσε τη δυσφορία αρκετών στελεχών, δεδομένου ότι αυτή επί της ουσίας συνιστούσε πολιτική κάλυψη στον κ. Γεωργιάδη, ο οποίος για πολλούς εντός Νέας Δημοκρατίας αποτελεί κόκκινο πανί. Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, κανείς δεν βγήκε δημόσια να υπερασπιστεί την απόφαση αυτή του κ. Μητσοτάκη. Η αναταραχή που έχει προκληθεί στα ενδότερα της παράταξης αποτυπώνεται ανάγλυφα στο πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της «Καθημερινής» υπό τον τίτλο «Οι αγωνίες των πολιτών». Επισημαίνει δε μεταξύ άλλων ότι «η χώρα χρειάζεται μια πειστική εναλλακτική λύση για τη διακυβέρνησή της και μια δυναμική όσο και αξιόπιστη αντιπολίτευση». Προσθέτει ακόμη: «Όσοι προκαλούν ζητήματα εκ του μη όντος είναι προφανές ότι έχουν άλλους στόχους και αγνοούν τις αγωνίες και τα κελεύσματα των πολιτών που τους ψήφισαν». Εμμέσως πλην σαφώς η εφημερίδα υιοθετεί τις θεωρίες συνωμοσίας που συγκεκριμένα κέντρα εντός της Νέας Δημοκρατίας διακινούν τα τελευταία 24ωρα περί σχεδίου υπονόμευσης της ηγεσίας.
Αν και έχει παρέλθει ένας και πλέον χρόνος από την ανάδειξή του στην αρχηγία, ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει καταφέρει ακόμη να αποκτήσει την αποδοχή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Σε ανύποπτο μάλιστα χρόνο είχε εκμυστηρευτεί σε στενούς του συνεργάτες ότι υπάρχουν στιγμές που αισθάνεται ξένο σώμα. Αυτό έχει να κάνει ως έναν βαθμό με το ότι στη συντριπτική πλειονότητά τους οι βουλευτές στις εσωκομματικές εκλογές είχαν στηρίξει τον Β. Μεϊμαράκη. Ωστόσο, για το ότι δεκατέσσερις μήνες μετά το κλίμα παραμένει αμετάβλητο ευθύνεται κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, ο κ. Μητσοτάκης. Όχι μόνον δεν ανέλαβε καμιά πρωτοβουλία προκειμένου να κλείσει το χάσμα, αλλά έκανε ό,τι μπορούσε για να παραμείνει ανοιχτό ή και να διευρυνθεί περαιτέρω.
Από την πρώτη ημέρα της θητείας του λειτούργησε με γνώμονα τις εσωκομματικές εκλογές και με οδηγό το δόγμα «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας». Στα κρίσιμα κομματικά πόστα τοποθέτησε στελέχη που τον είχαν στηρίξει, ενώ έσπρωξε στο περιθώριο όσα είχαν στηρίξει τον κ. Μεϊμαράκη. Και σαν να μην έφτανε αυτό, σε τακτά χρονικά διαστήματα φρόντιζε να στέλνει προς τους βουλευτές απαξιωτικά προς το πρόσωπό τους μηνύματα. Είτε αρνούμενος να συναντηθεί μαζί τους -οι πόρτες του γραφείου του είναι μόνιμα κλειστές για τους περισσότερους από αυτούς- είτε με τη σταθερή επισήμανση ότι βασικός στόχος του στις επόμενες εκλογές είναι η ανανέωση της σύνθεσης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, λέγοντας εμμέσως σε ορισμένους από τους νυν βουλευτές ότι είναι… ανεπιθύμητοι. Παράλληλα, σε κάθε ευκαιρία ο κ. Μητσοτάκης διαμηνύει ότι τα περισσότερα μέλη στην κυβέρνηση που θα σχηματίσει μετά τις εκλογές θα είναι εξωκοινοβουλευτικοί, ενδεχομένως να μην έχουν καν σχέση με τη Νέα Δημοκρατία. Η τοποθέτηση του Ι. Φωτήλα στη θέση της Κ. Παπακώστα ήταν ένα μικρό μόνο δείγμα των προθέσεών του.