Όψεις της μετανεωτερικότητας στην ελληνική κοινωνία
Τις διαφορετικές συμπεριφορές που εγκαταστάθηκαν στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία 30 χρόνια επιχειρούν να αναδείξουν οι δύο συγγραφείς στο βιβλίο τους που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αγγελάκη και η παρουσίασή του έγινε την περασμένη Δευτέρα. Να περιγράψουν όλες τις αλλαγές που συντελέστηκαν στο κοινωνικό, οικονομικό και κυρίως στο πολιτιστικό επίπεδο. Στη συνέχεια επιχειρούν να κατανοήσουν αυτές τις αλλαγές σε συνάρτηση με τις αλλαγές που επήλθαν στις αναπτυγμένες δυτικές κοινωνίες, καθώς η Ελλάδα εντάχθηκε οργανικά στην ΕΕ, με αποτέλεσμα να υιοθετήσει πλείστες όσες συμπεριφορές προερχόμενες από αυτήν.
Ο Κώστας Μελάς κάνει αναδρομή στις απαρχές του σύγχρονου ελληνικού κράτους για να καταλήξει στα τελευταία χρόνια της κρίσης. Η διάλυση των μεγάλων αφηγήσεων, με αναφορές στον λαό και στο έθνος, η εξατομίκευση της κοινωνίας, η επικράτηση της νεοφιλελεύθερης σύλληψης των δικαιωμάτων στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, η αποθέωση του χρήματος και του πολιτισμικού lifestyle έκαμψε τις αντιστάσεις της κοινωνίας, υποστηρίζουν οι συγγραφείς. Οι φορείς των εκφάνσεων της μετανεωτερικότητας λειτούργησαν ως ο ιός που αποδυνάμωσε εκ των έσω το ανοσοποιητικό σύστημα της ελληνικής κοινωνίας.
Αναφέρει ο Κώστας Μελάς: «Κυρίαρχη πολιτιστική λογική στο επίπεδο της καθημερινότητας που διαπερνά οριζοντίως και καθέτως την πραγματική ζωή των Ελλήνων αναδεικνύεται η μεταμοντέρνα λογική της υπερκατανάλωσης, του σύγχρονου λάιφ στάιλ, της αυτοπραγμάτωσης του εαυτού, του χρηματιστηριακού τρόπου αντιμετώπισης των κοινωνικών γεγονότων, η οποία αντιμετωπίζει κάθε τι μεταμοντέρνο σαν ευκαιρία απόδρασης από τα βάρη και τα πάθη του παρελθόντος επιδιώκοντας να βιώσει μόνο το παρόν».
Συμπληρώνει ο έτερος των συγγραφέων Γιάννης Παπαμιχαήλ: «Το μεγάλο κεφάλαιο έχει προ πολλού διεθνοποιηθεί και αποχωριστεί από τις εθνικές του ιστορικές βάσεις. Με τη βοήθεια των όλο και πιο αναξιόπιστων πολιτικών κομμάτων, είτε της φιλελεύθερης και μεταεθνικής δεξιάς είτε της σοσιαλ-κοσμοπολίτικης αριστεράς, προσπαθεί να συμπαρασύρει στην ίδια κατεύθυνση και τις πολιτικές συνειδήσεις των εθνικών λαών, καθιστώντας τους ένα ανέστιο, πολυπολιτισμικό πλήθος απασχολήσιμων, εν δυνάμει εργαζόμενων, που ζουν στο καταναλωτικό παρόν χωρίς άλλη συλλογική ιστορική προοπτική.