Ο πόλεμος στη Συρία, ο αγωγός φυσικού αερίου Ανατολικής Μεσογείου και η ασύλληπτη πολιτική Αναστασιάδη στο Κυπριακό

Μέχρι λίγες μέρες πριν ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον, όπως επίσης η Αμερικανίδα μόνιμη εκπρόσωπος στον ΟΗΕ, δήλωναν ότι η απομάκρυνση του Προέδρου Άσαντ είναι θέμα του Συριακού λαού.

Η στάση αυτή άλλαξε δραματικά μετά τη χρησιμοποίηση χημικών όπλων στην επαρχία Ιντλίμπ και τον θάνατο 72 αμάχων. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση και επιμονή για να υποστηριχθεί ότι το Συριακό καθεστώς δεν είχε κανέναν λόγο να χρησιμοποιήσει χημικά όπλα, ακόμη και αν δεχθούμε ότι έχει αποκρύψει και διαθέτει σήμερα ένα μέρος των χημικών όπλων που διέθετε και δέχθηκε να τα δώσει για καταστροφή υπό διεθνή έλεγχο. Το Συριακό καθεστώς, μαζί με τους συμμάχους του, έχει υπεροπλία στο πεδίο της μάχης και δεν έχει καμιά ανάγκη από χημικά όπλα.

Υπενθυμίζεται, αντιθέτως, ότι τα χημικά όπλα χρησιμοποιήθηκαν, και στο παρελθόν επί Προέδρου Ομπάμα, ως προβοκάτσια για να προκληθεί Αμερικανική στρατιωτική επέμβαση. Η τελευταία απεφεύχθη με τη διαμεσολάβηση της Ρωσίας, που έπεισε το καθεστώς Άσαντ να δώσει τα χημικά του όπλα για καταστροφή. Οι αυτουργοί της προβοκάτσιας ήταν, προφανώς, αυτοί που πίεζαν, με κάθε τρόπο, τις ΗΠΑ να επέμβουν κατά του Άσαντ. Οι τρεις δηλαδή σύμμαχοι και υποστηρικτές των Τζιχαντιστών: Σαουδική Αραβία, Κατάρ και Τουρκία. Η τελευταία επισύρει εναντίον της τις μεγαλύτερες υποψίες γιατί διαθέτει μεγάλο οπλοστάσιο χημικών όπλων και την τεχνολογία για την κατασκευή τους.

Οι υποψίες δεν βαρύνουν την Άγκυρα μόνο για το παρελθόν. Τη βαρύνουν και για το νέο επεισόδιο, σε μια κρίσιμη στιγμή που δίνεται μεγάλη μάχη στην Ουάσινγκτον, στους κόλπους της νέας εξουσίας, για τον καθορισμό της Αμερικανικής πολιτικής για τη Μέση Ανατολή. Η Άγκυρα βρίσκεται απομονωμένη και σε ανοικτή διαφωνία και με τις δύο υπερδυνάμεις σε ό,τι αφορά το Κουρδικό αλλά και το Ιράκ. Οι ελιγμοί Ερντογάν για την αποτροπή της συμπτώσεως πολιτικής των ΗΠΑ και της Ρωσίας στο θέμα των Κούρδων της Συρίας απέτυχαν.

Η Άγκυρα έχει κάθε συμφέρον να χρησιμοποιήσει το παλαιό όπλο των χημικών όπλων, το οποίο αποτελεί κόκκινη γραμμή για την Αμερικανική πολιτική στη Συρία. Έχει για τον σκοπό αυτό τις αναγκαίες σχέσεις με τις Ισλαμιστικές οργανώσεις της περιοχής του Ιντλίμπ. Η συνεργασία της μπορεί να έχει τη μορφή είτε παραδόσεως σʼ αυτούς Τουρκικών χημικών όπλων είτε πρώτων υλών και τεχνογνωσίας για την κατασκευή τους. Η Ρωσική πλευρά προέβαλε την εκτίμηση ότι οι Τζιχαντιστές είχαν χημικά όπλα σε αποθήκες πυρομαχικών, οι οποίες βομβαρδίστηκαν από τη Ρωσική και τη Συριακή Αεροπορία. Τα χημικά όπλα εξερράγησαν από τους βομβαρδισμούς και διαχύθηκαν στην ατμόσφαιρα.

Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον έχει προγραμματισμένη επίσκεψη στη Μόσχα. Η επίσκεψη συνιστά ένα πρώτο βήμα διαλόγου κορυφής μεταξύ των δύο χωρών, μετά τον εσωτερικό κυκεώνα που ακολούθησε την εκλογή Τραμπ, με κατηγορίες κατά των Ρώσων για δήθεν παρέμβαση στις εκλογές και για σχέσεις με συνεργάτες και συμβούλους του νέου Προέδρου.

Εάν δεν έχει ήδη συντελεσθεί στους κόλπους της νέας εξουσίας στην Ουάσινγκτον κάποια ανατροπή στις αρχικές ισορροπίες που διαμορφώθηκαν, η επίσκεψη Τίλερσον στη Μόσχα θα είναι μια ευκαιρία για την πλήρη διαλεύκανση του επεισοδίου των χημικών όπλων και της ταυτοποίησης των πραγματικών ενόχων. Σε διαφορετική περίπτωση, το επεισόδιο των χημικών όπλων μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός για την ανατροπή της μέχρι τώρα πολιτικής Τραμπ, με πραγματικό αντικείμενο διαφοράς και διαμάχης την κατάσταση που θα διαμορφωθεί στη Συρία μετά τον πόλεμο. Η Αμερικανική πολιτική επηρεάζεται στο θέμα αυτό έντονα από τις ανησυχίες του Ισραηλινού συμμάχου της, που δεν θέλει κυρίαρχη επιρροή του Ιράν και της Χεσμπολάχ στη Συρία μετά τον πόλεμο.

Ενώ όμως τα πράγματα παραμένουν ακόμη στην πλάστιγγα σε ό,τι αφορά την κατάσταση στη Συρία, μια άλλη πολύ σημαντική και ευνοϊκή για τα Ελληνικά συμφέροντα εξέλιξη έχει λάβει χώρα στην Ανατολική Μεσόγειο στο θέμα των ενεργειακών κοιτασμάτων και της μεταφοράς φυσικού αερίου από την περιοχή αυτή στην Ευρώπη.

Οι αρμόδιοι υπουργοί του Ισραήλ, της Κύπρου, της Ελλάδος και της Ιταλίας, και με την παρουσία του αρμόδιου για θέματα Ενέργειας Επιτρόπου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, συναντήθηκαν την περασμένη εβδομάδα στο Τελ Αβίβ και υπέγραψαν προκαταρκτική συμφωνία για τον περίφημο East Med, τον αγωγό δηλαδή φυσικού αερίου από την Ανατολική Μεσόγειο στην Ευρώπη. Ο αγωγός θα ξεκινά από τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην ΑΟΖ του Ισραήλ, θα πηγαίνει στην Κύπρο και μετά Κρήτη, Πελοπόννησο και Ήπειρο, όπου θα συναντά τον αγωγό «Ποσειδών» για Ιταλία.

Πρόκειται για εξέλιξη τεράστιας στρατηγικής σημαίας για την Ελλάδα και την Κύπρο, που ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο για την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της Ελλάδος και της Κύπρου, για την ανάπτυξη περιφερειακών στρατηγικών συμμαχιών και τη γεωπολιτική αναβάθμιση της Ελλάδος και της Κύπρου στις σχέσεις με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.

Ήδη η υπογραφή στην Κύπρο των αδειοδοτήσεων, που προέκυψαν από τον τρίτο διαγωνιστικό γύρο, με διεθνείς κολοσσούς όπως η Exxonbobil, η Total, η ENI, η Κατάρ Όιλ και με την παρουσία της Αμερικανίδος υφυπουργού για θέματα Ενέργειας είναι μια απάντηση στους λεονταρισμούς της Άγκυρας ότι δεν θα επιτρέψει την εκμετάλλευση της Κυπριακής ΑΟΖ από την Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία δεν αναγνωρίζει, όπως άλλωστε δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή ΑΟΖ.

Ποιο είναι το πολύ δυσάρεστο σʼ αυτό το σκηνικό που αναβαθμίζει κάθετα και ενισχύει την Ελλάδα και την Κύπρο; Η σπουδή του Προέδρου της Κύπρου και των ηγεσιών του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ για δήθεν «λύση» του Κυπριακού, όταν δεν υπάρχουν στοιχειώδεις προϋποθέσεις για αποδεκτή και βιώσιμη λύση. Η Τουρκική πλευρά αρνήθηκε μέχρι τέλους, κατά την προηγούμενη περίοδο των διακοινοτικών συνομιλιών, να προβεί σε οποιαδήποτε «παραχώρηση» είτε στο εδαφικό είτε στο συνταγματικό. Αντιθέτως, απαιτεί ολοένα και περισσότερα, που αν γίνουν αποδεκτά οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον πλήρη στρατηγικό έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου από την Άγκυρα και στην Τουρκοποίησή της.

Ο Κύπριος όμως Πρόεδρος και οι ηγεσίες των δύο κομμάτων, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, επιμένουν, με νοσηρή και ακατανόητη αδιαλλαξία, σε μια δήθεν «λύση» και σε μια τακτική που εγκλωβίζει διπλωματικά την Ελληνική πλευρά στη διαδικασία ενός ατέρμονος διακοινοτικού διαλόγου. Ο τελευταίος κατατρίβει συνεχώς την Ελληνική πλευρά και προωθεί εκ των πραγμάτων τη «λύση» του Κυπριακού, με δήθεν μέτρα καλής θελήσεως και Οικοδομήσεως Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), πάνω στη βάση των τετελεσμένων γεγονότων και δύο «ισοτίμων κρατών».

Προς την κατεύθυνση αυτή εργάζεται δραστήρια στο παρασκήνιο, σε στενή συνεργασία με τον Βρετανικό παράγοντα, ο γνωστός Έσπεν Μπαρθ Άιντα, ειδικός εκπρόσωπος για το Κυπριακό του Γ. Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, τον οποίο, δικαίως, κατήγγειλε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς ως «λομπίστα» των Τούρκων. Ήδη, με δική του διαμεσολάβηση, συμφωνήθηκε η επανάληψη, υπό ταπεινωτικούς όρους για την Ελληνική πλευρά, των διακοινοτικών συνομιλιών στις 11 Απριλίου, λίγο πριν δηλαδή το δημοψήφισμα του Ερντογάν στην Τουρκία, με ό,τι αυτό σημαίνει.

Είναι τραγικό και απαράδεκτο ο ίδιος ο Πρόεδρος της Κύπρου και οι ηγεσίες των δύο κομμάτων, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, να εθελοτυφλούν και να συμπράττουν σε μια πολιτική, που υποκινεί κυρίως σήμερα ο Βρετανικός παράγων, για δήθεν «λύση» του Κυπριακού, που θα επέτρεπε στην Άγκυρα να διεμβολίσει τις ενεργειακές και στρατηγικές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και να θέσει υπό τον στρατηγικό της έλεγχο ολόκληρη την Κύπρο, με φενακισμούς για δήθεν «λύση». «Αιδώς, Αργείοι».