Για την ανάσταση της πατρίδας
Η ρήση του Θουκυδίδη ταιριάζει απόλυτα στους έλληνες πολίτες και κυρίως στους έλληνες πολιτικούς, που όταν τον Οκτώβριο του 2008 φάνηκαν τα σημάδια της κρίσης στις ΗΠΑ ούτε μέτρα έλαβαν, ενώ κάποιοι της τότε κυβέρνησης διαβεβαίωναν ότι «είναι θωρακισμένη η ελληνική οικονομία», ελπίζοντας μόνο ότι η κρίση δεν θα αγγίξει την Ελλάδα και η τότε αντιπολίτευση, εντελώς απερίσκεπτα, πίεζε για περισσότερες παροχές και επιδόματα του τύπου «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία…» (θα ήταν χρήσιμο να ξαναδεί κάποιος τις δηλώσεις όλων στα ΜΜΕ την περίοδο Οκτωβρίου-Νοεμβρίου 2008)…
Το αποτέλεσμα ήταν να έλθει η οικονομική κρίση στην Ευρώπη, που κλόνισε τις οικονομίες αρκετών ευρωπαϊκών κρατών αλλά σαν σίφουνας ισοπέδωσε την Ελλάδα, που ήταν ο αδύναμος κρίκος… Δυστυχώς, στην Ελλάδα κάποιοι πολιτικοί ξέχασαν όσα έλεγαν τότε κι έτσι βλέπουμε ακόμη τώρα κάποιους από αυτούς, στα ίδια ΜΜΕ που τους φιλοξενούν, χωρίς να τους υπενθυμίζουν τις δηλώσεις του παρελθόντος, να κάνουν και τώρα αναλύσεις και προβλέψεις αντίστοιχου επιπέδου…
Δυστυχώς, την περίοδο της Μεταπολίτευσης οι περισσότεροι πολιτικοί μας ήταν κατώτεροι των περιστάσεων, καθώς στερούνταν οράματος για τη χώρα, αρκούνταν στην απλή διαχείριση και κολακεύοντας τις αδυναμίες των πολιτών απέφευγαν τότε κι αποφεύγουν και σήμερα τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα και οι οποίες μπορούν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις νέας προοπτικής. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ενώ όλοι συμφώνησαν ότι το πρόβλημα της χώρας είναι όχι μόνο οικονομικό αλλά και βαθύτατα πολιτικό κι ενώ επαγγέλθηκαν όλοι μια τολμηρή αναθεώρηση του Συντάγματος που θα έκανε λειτουργικούς τους θεσμούς, θα έπαυε την ατιμωρησία μέσω της σύντομης παραγραφής επίορκων πολιτικών, θα τόνιζε την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, θα θέσπιζε κανόνες διαφάνειας κι αξιοκρατίας στη δημόσια ζωή και θα αναβάθμιζε το Κοινοβούλιο, κανείς δεν μιλά γιʼ αυτή, παρότι από τον Μάιο του 2013 μπορούσε να έχει ξεκινήσει η διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης… Επίσης, ενώ επαγγέλονται όλοι αξιοκρατία, μόλις αναλάβουν την εξουσία στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό με ανεπάγγελτους γόνους της οικογενειοκρατίας, αποτυχόντες πολιτευτές και συγγενείς υπουργών..
Με θλίψη κι αηδία μπορεί κάποιος να παρατηρήσει την ελληνική πραγματικότητα, με την πνευματική ηγεσία εκκωφαντικά απούσα, ενώ έπρεπε να λειτουργεί ως λυχνία επί όρους κειμένη, και την πολιτική ηγεσία να μην μπορεί να ξεφύγει από το τέλμα της μικροπολιτικής…
Η Ανάσταση του Θεανθρώπου έρχεται μετά την εβδομάδα των Παθών, έπειτα από δοκιμασίες και περισυλλογή, που οδηγεί σε κάθαρση και ανασύνταξη ελπίδων… για να μπορούν οι άνθρωποι να δεχθούν απελευθερωτικά και με αγαλλίαση το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης… Αλλά η χώρα μας βιώνει μια ατέλειωτη εβδομάδα παθών, με προσδοκία της δικής της ανάστασης, που θα έρθει μόνο αν εμείς οι πολίτες την αναζητήσουμε με αυτοκριτική, ψυχική κάθαρση και απόφαση για ανασύνταξη στόχων, με σημαιοφόρους, αξιοκρατικά επιλεγμένους, αυτούς που με θάρρος αλλά και υπευθυνότητα θα μπορούν να κρατήσουν ψηλά τη σημαία… Αυτές τις μέρες πρέπει όλοι να κοιταχθούμε στον καθρέφτη των ονείρων μας, αναζητώντας τα όνειρα της νιότης, γιατί, όπως έλεγε ο ποιητής Ν. Καρούζος: «Θα περάσουν από πάνω μας όλοι οι τροχοί, στο τέλος τα ίδια τα όνειρά μας θα μας σώσουν…».