4 κυνηγούν το όνειρο…

Ο Γιάννης Ξανθόπουλος, ο Σωτήρης Καρυστινός, η Cynthia Veronica Zietara, ο Μιχάλης Καραγκούνης αγωνίζονται στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης όχι μόνο για να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα πάνω στο τραγούδι, το οποίο και λατρεύουν, αλλά για να βοηθήσουν, πάνω από όλα, τους γονείς τους. Ο Γιάννης Ξανθόπουλος συγκλονίζει με την αφοπλιστική ειλικρίνειά του, ενώ δηλώνει ότι θέλει να κερδίσει τον τελικό για να στηρίξει τον πατέρα και τη μητέρα του καθώς και για να πραγματοποιήσει το όνειρό του, να ταξιδέψει στις ρίζες του και να ανάψει ένα κερί στην Παναγία Σουμελά. Η αυθεντικότητα του Σωτήρη Καρυστινού αφοπλίζει: «Ήμουν για 1,5 χρόνο μουσικός του δρόμου, όχι από επαιτεία αλλά από επιλογή». Ο αυθορμητισμός της γλυκιάς Σύνθιας ενθουσιάζει: «Δεν με πιέζουν οι γονείς μου να γίνω αστέρι, εγώ τους τρέχω και τους ευχαριστώ που παρατάνε τις δουλειές τους για μένα». Τέλος, η φράση του Μιχάλη Καραγκούνη μας έκανε να σκεφτούμε ότι αυτά τα παιδιά δεν έφτασαν τυχαία λίγο πριν από τον τελικό: «Από μικρός πήγαινα στο τυροκομείο και μετά στη λιανική για να βοηθήσω τους γονείς μου, γιατί πάνω από όλα είναι η οικογένεια».

***

ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ: Δώρο Θεού…

Ο 16χρόνος Γιάννης Ξανθόπουλος από το Μενίδι είναι πραγματικά η χαρά της ζωής. Ένα πολύ επικοινωνιακό παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας με τέσσερα παιδιά, με τη μητέρα να εργάζεται και τον πατέρα να μένει άνεργος πριν από λίγο καιρό. Η συζήτησή μας έγινε σε ένα από τα διαλείμματα του σχολείου του: «Νιώθω ευλογημένος από τον Θεό που είμαι ακόμη στο παιχνίδι και ασχολούμαι με το τραγούδι. Πιστεύω ότι αυτό που μου συμβαίνει είναι ένα δώρο από τον Θεό. Θέλω να προχωρήσω στο τραγούδι γιατί το αγαπάω, αλλά πάνω από όλα για να βοηθήσω τους γονείς μου». «Τα αδέρφια μου είναι παντρεμένα και έχουν και παιδιά, εγώ είμαι ο ʽʽΒενιαμίνʼʼ της φαμίλιας», λέει το παλικάρι από τον Πόντο και συμπληρώνει: «Ευχαριστώ τους φίλους μου στο σχολείο που με στηρίζουν, καθώς και όλους τους κάτοικους στο Μενίδι. Ο πατέρας μου, από τη χαρά του, βλέπει και ξαναβλέπει όλα μου τα lives καθώς και εκείνος ασχολούνταν με το τραγούδι. Οι δικοί μου πέρασαν δύσκολα. Είναι πρόσφυγες από το Καζακστάν. Οι παππούδες μου ξεριζώθηκαν από τον Πόντο της Τραπεζούντας και όνειρό μου είναι να πάω να ανάψω ένα κερί στην Παναγία τη Σουμελά. Για μένα η πιο δυνατή στιγμή στο σόου ήταν όταν ο Χρήστος Μάστορας με έβαλε να τραγουδήσω Αντώνη Βαρδή. Ήταν σαν να μου χάριζε χρυσάφι. Επίσης δεν θα ξεχάσω όταν είδα τον Αντώνη Ρέμο να χορεύει ζεϊμπέκικο καθώς τραγουδούσα Πασχάλη Τερζή. Δεν το κρύβω πως όταν είχα παρακολουθήσει τον Βασίλη Καρρά να χορεύει ζεμπεκιά από τον Λευτέρη Κιντάτο είχα ευχηθεί να συμβεί κάποτε και σε εμένα αυτό. Να διασκεδάσω μέχρι χορού έναν σημαντικό καλλιτέχνη».

ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΑΡΥΣΤΙΝΟΣ: Είμαι στο παιγνίδι

Τον Σωτήρη τον βρήκαμε στο Δασκαλειό Κερατέας, εκεί όπου είναι το σπίτι του. Μάλιστα, όπως μας αποκάλυψε, την ημέρα που μιλήσαμε είχε τα γενέθλιά του. Ένα καλό παιδί, με πάθος για τη μουσική, αυτοδίδακτο στην κιθάρα, με έναν πατέρα που έγραφε στίχους. Στα διαλείμματα στο σχολείο του θυμάται ότι μαζί με τον φίλο του, τον γνωστό πλέον τραγουδιστή Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο, ξεχνούσαν να μπουν στην τάξη και συνέχιζαν να τραγουδούν. «Φτάσαμε λίγο πριν από το τέλος και εγώ είμαι στο παιχνίδι. Αφού αναρωτιέμαι αν είναι όντως αλήθεια. Κάθε φορά που ανεβαίνω στη σκηνή επικαλούμαι τη βοήθεια δικών μου ανθρώπων που δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή για να πάρω δύναμη. Αν και είναι πάντα στο στούντιο οι φίλοι μου, που έχουν κάνει κερκίδα. Η δυναμική του σόου είναι πολύ μεγάλη. Από το πρώτο επεισόδιο με τραβούσαν άνθρωποι στην Ερμού για να βγάλουμε μια φωτογραφία.

Και να μην είμαι τελικά ο νικητής, είμαι κερδισμένος, γιατί συνεργάστηκα πάνω από όλα με έναν άνθρωπο με «άλφα» κεφαλαίο, τον Αντώνη Ρέμο. Ξέρω ότι ο χώρος της μουσικής δεν έχει λεφτά, αλλά έχω μάθει από αυτόν να βιοπορίζομαι. Ήμουν για 1,5 χρόνο καλλιτέχνης του δρόμου και μάλιστα με απήχηση. Για αυτό και η Αστυνομία του δήμου, επειδή τα πήγαινα καλά, με έδιωχνε από το γνωστό μου σημείο…».

CYNTHIA VERONICA ZIETARA: Ζω κάτι το ανεπανάληπτο

Ο πατέρας της 14χρόνης Σύνθιας ήταν αυτός που αρχικά απάντησε στο τηλεφώνημά μας και η επικοινωνία μαζί του ήταν αποκαλυπτική: «Κατάγομαι από την Πολωνία καθώς και η μητέρα της Σύνθιας. Ζούμε όμως και εργαζόμαστε στην Κύπρο 17 χρόνια και ασχολούμαστε με τον τουρισμό. Τη μητέρα μου την έθαψα στα χώματα της Κύπρου. Η κόρη μου και ο γιος μου γεννήθηκαν στην Κύπρο. Άρα, αυτή δεν είναι η χώρα μας;». Ο μπαμπάς της Σύνθιας, που έχει έρθει στην Αθήνα για να προσέχει την κόρη του, έχει ταξιδέψει μαζί της σε δεκάδες μουσικά φεστιβάλ του κόσμου (στην Ιταλία, στην Πολωνία) τα τελευταία τρία χρόνια, ενώ θα πετάξει, οσονούπω, μαζί της και στο Λονδίνο: «Η Σύνθια από τεσσάρων χρονών παίζει μουσική και τραγουδά. Πάει σε αγγλικό σχολείο, είναι άριστη μαθήτρια και μιλά πέντε γλώσσες. Έχει πάρει τη δεύτερη θέση σε παγκόσμιο διαγωνισμό τραγουδιού με 5.000 συμμετοχές από όλο τον κόσμο στο Λος Άντζελες. Μας κάνει υπερήφανους».

Από την πλευρά της η Σύνθια είπε:

«Πολλοί λένε από ζήλια ότι οι γονείς μου με πιέζουν για να κάνω πράγματα στο τραγούδι. Εγώ έχω να πω ότι έχω τους καλύτερους γονείς στον κόσμο, αφού μου κάνουν τα όνειρά μου και την τρέλα μου με το τραγούδι πραγματικότητα, αφήνοντας τις δουλειές τους. Είμαι σε ένα υπέροχο σχολείο που με βοηθάει με τις απουσίες μου. Δεν έχω πλάνα για το μέλλον. Ζω κάτι ανεπανάληπτο, πατώντας ακόμη στη σκηνή του ʽʽRising starʼʼ. H Δέσποινα Βανδή για μένα είναι καλύτερη coach στον κόσμο».

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ: Στη σκηνή με συναίσθημα…

Ο Θεσσαλονικιός Μιχάλης Καραγκούνης είναι ένα παιδί που από μικρό αγόρι έχει μάθει να εργάζεται στο μαγαζί των γονιών του με τα γαλακτοκομικά προϊόντα, καθώς είχαν δικό τους τυροκομείο. Το να βοηθά την οικογένειά του είναι για αυτόν στάση ζωής. Μάλιστα, όπως μας αποκάλυψε, η μεγάλη αδυναμία του είναι η γιαγιά του, η οποία δεν χάνει επεισόδιο του ʽʽRising Starʼʼ για να βλέπει τον εγγονό της. «Η οικογένειά μου και φίλοι μου με έπεισαν να κάνω αίτηση στο παιχνίδι. Είμαι αυτοδίδακτος στην κιθάρα και ποτέ δεν έκανα μαθήματα φωνητικής. Ο Θεός μου έδωσε το ταλέντο. Όταν πέρασα στις ακροάσεις έπρεπε να διαλέξω αν θα συνεχίσω με το ʽʽRising Starʼʼ ή θα παρουσιαστώ στον στρατό, στη Θήβα. Πήρα αναβολή και δεν το μετάνιωσα.

Η εμπειρία μου στο σόου δεν περιγράφεται και πρώτα από όλα γιατί γνώρισα έναν απλό άνθρωπο, τον Κώστα Μακεδόνα. Από τα πρώτα lives ο κόσμος στο μετρό στην Αθήνα μου έλεγε μπράβο. Μου φάνηκε πολύ περίεργη η αναγνωρισιμότητα, όπως και στην κοπέλα μου, αλλά προσπαθούμε να το διαχειριστούμε. Ήδη μου έχουν γίνει προτάσεις από επιχειρηματίες για να τραγουδήσω σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Λάρισα και Κύπρο. Όταν ανεβαίνω στη σκηνή κάνω το τραγούδι που ερμηνεύω ιστορία με πραγματικά πρόσωπα για να μου φύγει το άγχος. Ο Μπετόβεν έλεγε: «Μπορεί να κάνεις αρκετά λάθη τονικά, όταν τραγουδάς, αλλά ποτέ μη βγεις στη σκηνή χωρίς συναίσθημα».