Μας αξίζει τέτοια τύχη;

Έβλεπε κανείς με ζωντανά χρώματα τη μιζέρια, την προσπάθεια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, την προσπάθεια να ψηλώσει περισσότερο πολιτικά από ό,τι ήταν, την προσπάθεια να αποφύγει ερωτήσεις που δεν θα είχε απάντηση (αν και ήταν πιστεύω προσυμφωνημένο να μη μιλήσουν για χρηματιστήριο, εξοπλιστικά, swaps, Ίμια -επί της ουσίας-, διαπλοκή και ρεμούλα, ως να μην υπήρξαν ποτέ) και να πείσει ότι αν δεν ήταν εκείνος, τίποτε δεν θα υπήρχε από Ελλάδα και ότι και τώρα είναι χρήσιμος και πρέπει να τον συμβουλεύονται!

Τι πιο μικροπρεπές, μίζερο και φτηνό, μέχρι ανάλγητο, μπορεί να δει κανείς από έναν πρώην πρωθυπουργό που είχε τις τύχες μας στα χέρια του;

Μας αξίζει τέτοια τύχη;

Όμως, αν ανατρέξουμε στο παρελθόν, θα διαπιστώσουμε ότι και άλλοι πρώην πρωθυπουργοί είναι υπεύθυνοι για πολλά δεινά μας. Δεν μιλούν όμως και δεν εμφανίζονται τόσο προκλητικοί, αλλά και όταν τύχει να εμφανιστούν ή να μιλήσουν, πάλι την ίδια γύμνια και πολιτική φτώχεια αποδεικνύουν.

Μας αξίζει τέτοια τύχη;

Ε, όχι. Γιατί όμως μας συμβαίνει; Μήπως πρέπει να πιστέψουμε ότι δεν τους εκλέγουμε αλλά τους επιλέγουν για να τους εκλέξουμε; Ας προσέξουμε.