Η άλλη άποψη…
Σημίτης – Γιώργος βούλιαξαν τη χώρα και την Κεντροαριστερά…
«Δύο πρώην πρωθυπουργοί ʽʽβγάζουν μάτιʼʼ: Ο ένας, επί έτη εμφανιζόμενος ως ʽʽεκσυγχρονιστήςʼʼ, αφού δεν εκσυγχρόνισε τίποτε, συνέδεσε τη θητεία του με γνωστά ʽʽδιαπλεκόμεναʼʼ και έβαλε τη βιομηχανικά συρρικνωμένη και καταχρεωμένη Ελλάδα σε ζώνη σκληρού νομίσματος, κατάφερε και κάτι άλλο εντυπωσιακό: Δύο στενότατοι συνεργάτες του, διευθυντές του πρωθυπουργικού γραφείου του, πιάστηκαν ο ένας (Θ. Τσουκάτος) με μια βαλίτσα γεμάτη ʽʽμαύραʼʼ χρήματα (υποτίθεται κατευθυνόμενα στο κόμμα του) και ο άλλος (Τάσος Μαντέλης) να τα έχει ʽʽπάρειʼʼ κανονικά από γερμανική εταιρεία! Ο πρώτος δικάζεται (με μεγάλη καθυστέρηση) σήμερα, ο δεύτερος έχει ήδη καταδικαστεί από τα ελληνικά δικαστήρια. Ο πολιτικός προϊστάμενός τους, ο κ. Κώστας Σημίτης, αξιοποιώντας μια ισχυρή μιντιακή κάλυψη πολλών ετών, απλώς… προσπέρασε αυτή την αθλιότητα που ήταν εγκατεστημένη στο γραφείο του, στο Μέγαρο Μαξίμου! Όπως επίσης προσπέρασε το τεράστιο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, καθώς και το γεγονός ότι ένας παλιός ʽʽσύντροφόςʼʼ του, υπουργός Εθνικής Άμυνας, ο Α. Τσοχατζόπουλος, κατέληξε στη φυλακή όταν συνελήφθη να πλουτίζει εις βάρος της χώρας του, τσεπώνοντας ʽʽμίζεςʼʼ. Αλλά, σαν να μην έφθαναν αυτά τα τρομερά, ο εν λόγω πρωθυπουργός, το 2004, γελοιοποιώντας κάθε δημοκρατική διαδικασία στο κόμμα του, έχρισε διάδοχό του στο σπίτι του, στο Κολωνάκι, τον κ. Γ. Ανδρ. Παπανδρέου. Αυτός, αφού ως πρωθυπουργός το 2009-10 δυσφήμησε διεθνώς για ένα εξάμηνο με προσωπικές δηλώσεις και με τη συνδρομή μελών της οικογένειάς του ως απολύτως ʽʽδιεφθαρμένηʼʼ τη χώρα του, κατάφερε να υπογράψει με ξένους δανειστές ένα οικονομικό πρόγραμμα ʽʽσωτηρίαςʼʼ, που έφερε το ΔΝΤ στην Ελλάδα και άνοιξε έναν εφιαλτικό φαύλο κύκλο ύφεσης-ανεργίας. Ανίκανος να διαχειριστεί την επιλογή του, πέταξε στη συνέχεια ʽʽλευκή πετσέταʼʼ το 2012 και έντρομος αποχώρησε από τη σκηνή. Άφησε πίσω του ως πολιτικό πρόσωπο το αποτύπωμα μιας πολιτικής γελοιογραφίας».
«Το κακό με τα δύο αυτά ʽʽφαντάσματαʼʼ που εξακολουθούν να πλανώνται στον ουρανό αυτού του χώρου είναι ότι κοντά τους ʽʽκάηκανʼʼ τα περασμένα χρόνια και αξιόλογα πολιτικά πρόσωπα, τα οποία σήμερα προσπαθούν –ματαίως έως τώρα– να βάλουν σε νέα τροχιά μια ʽʽσοσιαλδημοκρατικούʼʼ τύπου ʽʽΚεντροαριστεράʼʼ».
***
Διά χειρός…
…του καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αντώνη Λιάκου, από το άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο
«Η Ευρώπη και εμείς»:Δεν υπάρχει μία Ευρώπη…
«Δεν υπάρχει μία Ευρώπη, καμιά χώρα δεν είναι κανονική, και η Ευρώπη διέρχεται σήμερα μια μεγάλη κρίση, όχι μόνο εξαιτίας της αμφισβήτησής της αλλά και εξαιτίας της διαχείρισής της. Είναι αλήθεια ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε μια εποχή που αλλάζει ο κόσμος. Είναι εκτεθειμένη σε έναν διεθνή ανταγωνισμό, που κατεδαφίζει τα οικονομικά αλλά και πολιτικά κεκτημένα της, βιώνει την απειλή μιας μαζικής (και εν τέλει αναπότρεπτης) μετανάστευσης από τον Νότο στον Βορρά, έχει γερασμένο πληθυσμό, αφυδατωμένους δημοκρατικούς θεσμούς, βρίσκεται υπό την απειλή της Ακροδεξιάς που ματαίως προσπαθεί να την ανασχέσει με τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά. Η συζήτηση για την Ευρώπη των δύο ταχυτήτων με τον τρόπο που τίθεται επικυρώνει τους διαχωρισμούς και τις εξαρτήσεις στο εσωτερικό της Ευρώπης».
***
Διά χειρός…
…του γνωστού γλύπτη Κώστα Βαρώτσου, δημιουργού του «Δρομέα» (στη Βασ. Σοφίας, απέναντι από το «Χίλτον»), από τη συνέντευξή του στα «Νέα» στη Μαίρη Αδαμοπούλου:
Είναι μια θύελλα που έχει γοητεία η επιτυχία
«Η επιτυχία είναι το ίδιο επικίνδυνη με την αποτυχία. Δεν υπάρχει η μια χωρίς την άλλη. Πολλοί φοβούνται την επιτυχία διότι φοβούνται το κόστος, είτε σε προσωπικό είτε σε κοινωνικό επίπεδο. Είναι μια θύελλα που έχει γοητεία και κάνει τα γόνατά σου να τρέμουν. Και βεβαίως αφήνει πίσω συντρίμμια. Η ζωή σε φέρνει σε τέτοιες ταχύτητες που αλλάζουν οι αξίες και η σημασία τους. Επιτυχία για μένα πλέον είναι απλά πράγματα, όπως μια ωραία βόλτα ή το να μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος, κάτι που κατά περιόδους το καταφέρνω».
«Η σχέση μου με την κομματική πολιτική δεν είναι καλή κι έχω ασχοληθεί ελάχιστα μαζί της. Η πολιτική λένε ότι είναι η τέχνη του εφικτού και εκ των πραγμάτων εμπεριέχει την προδοσία. Εγώ παλεύω για το ανέφικτο. Άρα δεν έχω σχέση μαζί της. Στο έργο τέχνης δεν χωράνε συμβιβασμοί».