Μιλούν πλέον για… «γύφτους»!
Εάν το περιστατικό είναι -έστω μόνο κατά το ήμισυ…- αληθές, όχι μόνο δεν αντέχεται, αλλά νομίζω ότι επιβάλλει ευρύτερη ενημέρωση των Ελλήνων, άμεση και καθολική συσπείρωσή τους περί την πνευματική ηγεσία της χώρας (ιδίως την εκπαιδευτική) και άμεση αντίδρασή τους. Αντιγράφω από το κείμενο του δημοσιεύματος το τμήμα που με «ανακάτεψε»:
«Η κυρία Ντ. Βελκουλέσκου του ΔΝΤ, όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, απευθυνόμενη στους εκπροσώπους της ελληνικής πλευράς δεν δίστασε να φτάσει σε σημείο ύψιστης απρέπειας, αποκαλώντας τους, ούτε λίγο ούτε πολύ, ʽʽγύφτουςʼʼ! Βεβαίως, δεν είναι υποτιμητικό να ανήκει κανείς στους Ρομά, ωστόσο όποιον δικηγόρο ή δικαστή στη χώρα και να ρωτήσετε, σε όποια νομολογία και αν προστρέξετε, θα επιβεβαιώσετε ότι εάν αυτός ο χαρακτηρισμός εκτοξεύεται σε πρόσωπο που δεν ανήκει στη συγκεκριμένη μειονότητα, εκτοξεύεται με καθαρά υβριστικό και ρατσιστικό σκοπό. Η απάντηση, πάντως, που της έδωσε ο κ. Ευκλ. Τσακαλώτος ήταν ʽʽπληρωμένηʼʼ. ʽʽΕσύ, ιδίως, που είσαι από τη Ρουμανία, δεν θα έπρεπε να μιλάς για γύφτουςʼʼ της αντιγύρισε… Ο Ευκλείδης, ακόμη, χρησιμοποίησε, όπως πληροφορούμαστε, και μια πολύ διαδεδομένη αγγλική φράση η οποία ανταλλάσσεται μάλλον στις βρετανικές παμπ όταν ανάβουν τα αίματα παρά στις αίθουσες του κολλεγίου του Eton όπου φοίτησε…».
Αυτά, αναγνώστες μου! Και να σκεφτεί κανείς ότι μετά την πτώση του κομμουνισμού η Ελλάδα των… «γύφτων» (!) όχι μόνο έστειλε κάμποσους επιχειρηματίες της ως επενδυτές σε όλες τις πρώην κομμουνιστικές χώρες (βεβαίως και στη Ρουμανία – εν πολλοίς και με υποδείξεις της «Ευρωένωσης» στην οποία η χώρα μας είχε ενταχθεί από το 1981…) αλλ’ επιπλέον υποδέχθηκε και στο έδαφός της ως αδελφούς όσους βακλάνιους (και Ρουμάνους βέβαια) φυγάδες κατέφθασαν εδώ για να ζήσουν κάπως καλύτερα… Ήμασταν, βλέπετε, κατά την εναντίον των Οθωμανών επανάσταση, η ηγέτιδα δύναμη της γενικής εξέγερσης στη χερσόνησο του Αίμου και οι πρώτες επαναστατικές κινήσεις μας άρχισαν σε σύμπλευση και με τους ρουμάνους ορθόδοξους αδελφούς από τη Μολδοβλαχία…. Θα μου πείτε: Τι ψάχνεις τώρα; Μα, ακριβώς, ψάχνω εκείνα που, δυστυχώς, φαίνεται ότι δεν βάλθηκε ποτέ να αξιοποιήσει (στο σύνολό της…) η πολιτική ηγεσία αυτής της αιμάσσουσας διαχρονικά πατρίδας… Το Γαλάτσι και το Ιάσιο της Ρουμανίας φωτίζονται έως τις ημέρες μας από τον ιστορικό, δημιουργικό και προπάντων ηγετικό νεοελληνικό ρόλο στη γενική εξέγερση των χριστιανικών λαών της χερσονήσου μας… Όπως φωτίζονται έως τις ημέρες μας από την τότε ελληνική παρουσία και πρωταγωνιστική δράση όλες οι παραδουνάβιες περιοχές. Αλλά και η Οδησσός της Ουκρανίας και η Σεβαστούπολη και η Μαριούπολη και -συνολικώς- η Κριμαία και τόσες άλλες αδελφές περιοχές της μεγάλης φίλης (και χρηματοδότιδος…) του ανεξαρτησιακού μας αγώνα, της Ρωσίας… Δυστυχώς, φαίνεται ότι ο φραγκογερμανικός μαρξισμός -που πειραματίστηκε για την πρακτική εφαρμογή των θεωριών του όχι στο έδαφος των βορειοδυτικών χωρών, όπου αναπτύχθηκε ως διδασκαλία, αλλά στο έδαφος της ταλαίπωρης Ρωσίας και των γειτονικών της χωρών- μεταβλήθηκε εν συνεχεία σε πρόσχημα των ελλήνων πολιτικών ηγετών για να μας εγκαταστήσουν οι τελευταίοι στον σβέρκο τους Φραγκογερμανούς εις τους αιώνας των αιώνων… Πώς σας φαίνεται;
Σήμερα, μας λένε, η Βορειοδυτική Ευρώπη φαίνεται να έχει θυμώσει με τα καμώματα του… Ερντογάν. Και τούτη τη στιγμή υποτίθεται ότι… διασκέπτεται πώς να αντιδράσει.
Συγχωρήστε με, αλλά νομίζω πως ούτε διασκέπτονται ούτε τους νοιάζει να αντιδράσουν σʼ αυτόν τον μεσαιωνικό σατράπη. Αντιθέτως, τον κανακεύουν γελοιωδώς και γλοιωδώς και θα συνεχίσουν να το κάνουν… Αναρωτηθείτε, απλώς, ποιοι ήσαν εκείνοι που επανειλημμένως ευνόησαν την Τουρκία στις αλλεπάλληλες εθνικές μας περιπέτειες…