Βάι – βάι – βάι…
Κατά καιρούς και πάντα μέσω κοινωνικών μέσων δικτύωσης, ο «σύντροφος» εκφράζει τις απόψεις του περί μειονοτικής εκπαίδευσης, μουφτήδων και άλλων τινών με ιδιαίτερη ζέση και απαράμιλλο στόμφο…
Φυσικά, δεν θα μπορούσε να μη σχολιάσει και όσα «συμπαθητικά» διαδραματίστηκαν στη χώρα της τουλίπας (και της αγελάδας) κατά την προεκλογική περίοδο.
«Δεν χρειάζεται να απορεί κανείς με τη συμπεριφορά της Ολλανδίας, διότι οι έννοιες ναζισμός, ρατσισμός, φασισμός, κ.λπ., είναι ανακαλύψεις του δυτικοευπωπαϊκού πολιτισμού»…
Μα αυτό δεν είναι άποψη, είναι απόσταγμα σοβαρής σκέψης και μελέτης, δεν το συζητώ…
Πρόκειται περί δημοκράτη και αριστερού, που απλώς πάντα ξεχνά να ασχοληθεί με τους πολιτικούς κρατούμενους, τους απολυμένους -και μάλιστα με προεδρικά διατάγματα-, τους επιτρόπους που μπαίνουν στις επιχειρήσεις αλλά και τους δικαστικούς -για να μην πούμε και τους δημοσιογράφους- που μπαίνουν φυλακή… διʼ ασήμαντον αφορμήν, στη μαμά Τουρκία…
***
Τι έκανες στον πόλεμο, «Θανάση»;
Κι επειδή οι καιροσκόποι διαιωνίζονται με… φυσικότητα, καλό είναι οι υπόλοιποι να θυμόμαστε τη στάση της Τουρκίας στον Βʼ Παγκόσμιο Πόλεμο, μιας και η γνωστή… «ουδετερότητα» καθόλου τέτοια δεν ήταν, αφού οι Τούρκοι βρήκαν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για… συλλογή χρυσού και περιοχών…
Οι κυβερνώντες στην Άγκυρα ξεχνούν ότι κατά την εισβολή της Γερμανίας στα Βαλκάνια, τον Απρίλιο του ʽ41, η Τουρκία όχι μόνο αρνήθηκε να διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις, όπως ζήτησε η Αγγλία -ούτε λόγος για να προχωρήσει σε πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων-, αλλά απέρριψε ακόμα και μια συμβολική διπλωματική αποδοκιμασία της επίθεσης στην Ελλάδα. Όχι ότι αυτό μας ξενίζει…
Η Τουρκία βεβαίως και σκεφτόταν να συμμετάσχει στον πόλεμο, στο πλευρό όμως των ναζιστών και έναντι εδαφικών ανταλλαγμάτων – αν και τα ίδια ανταλλάγματα διαπραγματευόταν και με την Αγγλία…
Ποια ήταν αυτά τα ανταλλάγματα; Θράκη, Ανατολικό Αιγαίο, Δωδεκάνησα, Κύπρος, έως και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Αλλά και Κριμαία, Υπερκαυκασία, όπως και δικαιώματα -με το αναχρονιστικό σύστημα των «εντολών»- στη Συρία, το Ιράκ, την Αίγυπτο και την Αλβανία.
Ας μην ξεχνάμε ότι τέσσερις μέρες πριν από την εισβολή της Γερμανίας στη Σοβιετική Ένωση, στις 18 Απριλίου 1941, υπογράφει σύμφωνο «μη επιθέσεως» με τον Χίτλερ, ακυρώνοντας έτσι τη συνθήκη του ʼ39 με την Αγγλία, ενώ με το εμπορικό σύμφωνο που υπογράφει τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, η Τουρκία μετατρέπεται σε πηγή πρώτων υλών για τη γερμανική πολεμική βιομηχανία, καθώς αναλαμβάνει να εφοδιάσει τη Γερμανία με τόνους χρωμίου και άλλες πρώτες ύλες την περίοδο ʼ43-ʼ44, σύμφωνα μάλιστα και με την έκθεση που δημοσιεύτηκε -με μισό αιώνα καθυστέρηση- από το State Department…
Σε αυτήν την έκθεση παρατίθεται μια επισήμανση του υπεύθυνου του εξοπλιστικού προγράμματος των ναζιστών Άλμπερτ Σπίερ, ο οποίος το ʼ43 ενημέρωνε τον Χίτλερ πως αν τερματιζόταν η παροχή χρωμίου από την Τουρκία ο πόλεμος θα τέλειωνε σε δέκα μήνες, δηλαδή τον Οκτώβριο του ʽ44, ενώ αναφέρεται επίσης ότι τα αποθέματα χρυσού της Τουρκίας στην αρχή του πολέμου ήταν 27 τόνοι, ενώ στο τέλος του έφτασαν τους 216 και πλέον τόνους…
***
Ινστιτούτο Πομακικών Μελετών
Πολλαπλά γενετικά στοιχεία δείχνουν ότι η καταγωγή των Πομάκων έλκεται από βαλκανικούς πληθυσμούς, καταρρίπτοντας την άποψη ότι πρόκειται περί τουρκογενούς φύλου, ενώ και η βουλγαρική θεωρία για σλαβική καταγωγή δεν ευσταθεί, μιας και αυτοί έχουν μια χαρακτηριστική αιματολογική ομάδα που δημιουργήθηκε πριν από 2000 χρόνια, ενώ πρόκειται περί ενδογαμικού πληθυσμού, λόγω των αιώνων απομόνωσής του. Αυτό τόνισε ο ομότιμος καθηγητής Γενετικής του ΑΠΘ Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, ο οποίος μίλησε για τη γενετική κληρονομιά των Πομάκων στο Συνέδριο που διοργάνωσε το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης στην Κομοτηνή.
Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου αποφασίστηκε η δημιουργία Ινστιτούτου Πομακικών Μελετών από το ΔΠΘ σε συνεργασία με τοπικούς φορείς και στόχο τη μελέτη της ιστορίας και του πολιτισμού των Πομάκων.